Reklama

Niedziela Przemyska

Od kleryka do kapłana

Patrząc z perspektywy sześciu lat, można śmiało powiedzieć, że pobyt w seminarium jest czasem niezwykłym. Wystarczy tylko dać się prowadzić, ufać Bogu i troszczyć się o zażyłą relację z Nim.

Niedziela przemyska 20/2024, str. IV

[ TEMATY ]

Przemyśl

Archiwum WSD w Przemyślu

Rok Vi jest czasem podsumowań; kończą sie wykłady, a zwieńczeniem studiów jest składany egzamin magisterski

Rok Vi jest czasem podsumowań; kończą sie wykłady, a zwieńczeniem studiów jest składany egzamin magisterski

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Formacja do kapłaństwa to złożony proces, który obejmuje sześć lat, a według nowych wytycznych – siedem. Każdy rok ma swój wyjątkowy charakter. To za sprawą wielu czynników, począwszy od rodzaju spełnianych obowiązków, pojawiających się trudności oraz etapu formacji na jakim jest alumn.

Wyjątkowy zaczyn

Pierwszy rok możemy określić mianem okresu aklimatyzacji, przystosowania się do życia seminaryjnego i rozeznawania swojego powołania. Zmianą, jaka zostaje zauważona przez rozpoczynającego formację, to przejście z indywidualnego trybu życia na sposób wspólnotowy. Dla wielu w pierwszych tygodniach wymagający jest brak systematycznego dostępu do telefonu komórkowego, który zostaje w depozycie. Jednakże patrząc na to z perspektywy czasu, okazuje się to ważnym warunkiem rozwoju i otwarcia na drugiego człowieka. Rodzina i znajomymi zostają, a pojawia się potrzeba otwarcia na ludzi, których do tej pory się nie znało. Wszystkie te kroki to swego rodzaju ogołocenie, szlachetny proces dojrzewania, przygotowanie do stawania się coraz bardziej oddanym Bogu, coraz bardziej Chrystusowym. To niezbędne środki prowadzące do otwarcia się całkowitego na Boga i drugiego człowieka oraz współpracy z łaską Bożą. Wyjątkowy zaczyn.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Przełom

Szczególny w formacji jest rok trzeci. Po ponad dwuletnim oczekiwaniu kleryk dostępuje przyobleczenia w sutannę, co upodobnia go zewnętrznie do kapłana. Jest to moment przełomowy, który napędza obłóczonego alumna do większego starania się o ducha pobożności i do większej gorliwości. Wszystko zdaje się przyspieszać i nabierać tempa. Kolejnymi ważnymi krokami prowadzącymi ku kapłaństwu są tzw. posługi: lektora (III rok) oraz akolity (IV rok). Posługa lektora upoważnia do publicznego odczytywania we wspólnocie czytań liturgii słowa oraz daje prawo do przewodniczenia obrzędowi błogosławieństwa pokarmów wielkanocnych w Wielką Sobotę. Posługa akolity upoważnia natomiast do przeprowadzania nabożeństw pod nieobecność kapłana czy puryfikacji naczyń używanych podczas Mszy św., a przede wszystkim nadzwyczajne szafarstwo Ciała Pańskiego. Jest to jeden z najbardziej wyczekiwanych momentów w formacji kleryka, albowiem w znaczącym stopniu angażuje w posługę przy Ołtarzu Pańskim.

Reklama

Rok piąty rozpoczyna bezpośrednie przygotowanie do święceń diakonatu i prezbiteratu. Ma tu miejsce tzw. kandydatura, czyli publiczne wyrażenie przed biskupem, przełożonymi oraz wspólnotą wiernych pragnienia przystąpienia do sakramentu święceń. Święcenia diakonatu w naszej diecezji mają miejsce w niedzielę Wniebowstąpienia Pana Jezusa. Odbywają się zazwyczaj w kilku parafiach, z których pochodzą przyszli diakoni. Święcenia diakonatu włączają młodego człowieka w duchowieństwo diecezjalne oraz nakładają zobowiązania, jakie wynikają z samego faktu święceń, a mianowicie: posłuszeństwo biskupowi diecezjalnemu, celibat, czyli bezżeństwo, oraz obowiązek codziennego odmawiania Liturgii Godzin, modlitwy Kościoła uświęcającej czas każdego dnia.

Szósty rok, ostatni w formacji seminaryjnej, jest wyjątkowy z kilku względów. Po pierwsze jest najkrótszy pod względem nauki. Jest on raczej czasem nabywania zdolności, takich jak posługa spowiednika, jak również sprawowanie Najświętszej Eucharystii. Dodatkowym, niezwykle wyczekiwanym momentem, który ma miejsce na tym etapie, jest wielkopostna praktyka w parafii, kiedy to diakon ma okazję przełożyć zdobytą wiedzę i umiejętności na rzeczywistość parafialną. Po powrocie z praktyk, ma miejsce długo wyczekiwany dzień święceń kapłańskich, które mają miejsce w wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego w naszej pięknej archikatedrze przemyskiej. Wyświęcony staje się pośrednikiem między Bogiem a ludźmi, dzięki władzy sprowadzania Boga na ziemię w Eucharystii oraz mocy pojednania człowieka ze Stwórcą. Jest to wielki dowód miłości Boga wobec rodu ludzkiego.

Reklama

Małe cuda, zwycięstwa i porażki

Oprócz wyżej przytoczonych wielkich wydarzeń, odciskających swe piętno na duszy alumna i diakona, niezwykłą rolę ogrywają także proste, zwyczajne wydarzenia – codzienne małe cuda, zwycięstwa i porażki, które formują ducha i charakter. Kluczowe są coroczne, tygodniowe rekolekcje jesienne i wielkopostne, jak również comiesięczne dni skupienia, które pozwalają na osobiste spotkanie z Zbawicielem w izdebce swojego serca. Jest to niezwykle piękny i wymagający czas, albowiem zobowiązuje kleryka do zupełnego milczenia. Milczenie jest wielkim wyzwaniem dla współczesnego człowieka, a jednak przynoszącym wielkie owoce. Innymi istotnymi elementami sześcioletniego cyklu formacyjnego są: codzienna Eucharystia, codzienna adoracja Najświętszego Sakramentu, spowiedź święta raz na dwa tygodnie, comiesięczna rozmowa z kierownikiem duchownym, setki odmówionych Różańców, liczne nabożeństwa a także wiele godzin zgłębiania wiedzy o Bogu na studiach teologicznych. Jednakże nie miałoby to wszystko większego sensu bez osobistego zaangażowania. Bez walki o relację z Bogiem, walki o prywatną, osobistą rozmowę twarzą twarz z Panem w zaciszu kaplicy. Ta codzienna walka o Boga w natłoku obowiązków i zabiegania jest okazją, do największych zwycięstw, które przybliżają do Boga. Seminarium, oprócz zdobywania wiedzy teologicznej, jest przede wszystkim „szkołą modlitwy”, szkołą osobistej więzi z Bogiem. Bez tego czasu pustyni, wyrzeczenia i obumierania dla świata nie można zostać dobrym kapłanem. Kapłaństwo to wielki dar i tajemnica, dlatego nie można odkryć go i rozwijać bez wielu godzin przeklęczanych w samotności przed Bogiem, bez wyrzeczeń i milczenia.

Patrząc z perspektywy sześciu lat, można śmiało powiedzieć, że pobyt w seminarium jest czasem niezwykłym. Jeśli tylko damy się poprowadzić ufając przy tym Bogu i troszcząc się o zażyłą relację z Nim, to będzie to niezwykle piękny i błogosławiony czas. Wzrastania w wierze i człowieczeństwie, by stawać się coraz bardziej dojrzałym chrześcijaninem. Bez tego czasu bardzo trudne byłoby poznanie prawdy o sobie i o Bogu w tak głębokim stopniu.

Reklama

Podsumowując chcielibyśmy prosić całą Redakcję oraz wszystkich Czytelników Niedzieli Przemyskiej o modlitewne wsparcie na czas święceń kapłańskich, jak również w dalszej posłudze kapłańskiej. Z serca dziękujemy i udzielamy prymicyjnego błogosławieństwa: „W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Niech Pan Bóg wam wszystkim obficie błogosławi. Szczęść Boże!”.

Ks. Bartłomiej Cipora, parafia św. Michała Archanioła i św. Anny w Dydni

„Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili” (J 15, 16).

Jako kapłan chcę służyć Bogu i tym, do których zostanę posłany. Poprzez moją posługę, jaką przyjdzie mi wypełniać, pragnę wszystkich ludzi zbliżać do Boga.

Chciałbym swoim życiem ukazywać Boga ludziom, dlatego w sposób szczególny wybrałem kapłaństwo, aby służyć Bogu i ludziom, a przy tym przyczyniając się do budowania królestwa niebieskiego tu na ziemi.

Reklama

Przez swoją posługę chcę jeszcze bardziej zjednoczyć się z Chrystusem oraz przez własne świadectwo innym ukazywać miłość kochającego Ojca.

Ks. Karol Jagiełło, parafia św. Franciszka z Asyżu w Jelnej

„Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię” (Jr 1, 5).

Jako kapłan chcę służyć Bogu i tym, do których zostanę posłany. Poprzez moją posługę, jaką przyjdzie mi wypełniać, pragnę wszystkich ludzi zbliżać do Boga.

Chciałbym swoim życiem ukazywać Boga ludziom, dlatego w sposób szczególny wybrałem kapłaństwo, aby służyć Bogu i ludziom, a przy tym przyczyniając się do budowania królestwa niebieskiego tu na ziemi.

Przez swoją posługę chcę jeszcze bardziej zjednoczyć się z Chrystusem oraz przez własne świadectwo innym ukazywać miłość kochającego Ojca.

Ks. Mateusz Kielar, parafia Wszystkich Świętych w Bliznem

„Ja w Panu będę się radować, weselić się będę w Bogu, moim Zbawicielu” (Ha 3, 18).

Jako kapłan chcę służyć Bogu i tym, do których zostanę posłany. Poprzez moją posługę, jaką przyjdzie mi wypełniać, pragnę wszystkich ludzi zbliżać do Boga.

Chciałbym swoim życiem ukazywać Boga ludziom, dlatego w sposób szczególny wybrałem kapłaństwo, aby służyć Bogu i ludziom, a przy tym przyczyniając się do budowania królestwa niebieskiego tu na ziemi.

Przez swoją posługę chcę jeszcze bardziej zjednoczyć się z Chrystusem oraz przez własne świadectwo innym ukazywać miłość kochającego Ojca.

Ks. Michał Wacławik, parafia Miłosierdzia Bożego Krosno-Białobrzegi

„Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego” (J 15, 15).

Wskazać na obecność Boga w życiu każdego człowieka. Pójść za Jezusem, by świadczyć o Jego zbawczej miłości. Być otwartym i zgodnie ze słowami św. Pawła, stać się „wszystkim dla wszystkich”.

Ks. Adrian Wołoszyn, parafia Pełnatycze Ofiarowania NMP

„Czyż ci nie rozkazałem: Bądź mężny i mocny? Nie bój się i nie lękaj, ponieważ z tobą jest Pan, Bóg twój, wszędzie, gdziekolwiek pójdziesz” (Joz 1, 9).

Przez posługę kapłańską, sprawowane sakramenty oraz głoszone słowo Boże chcę ukazywać ludziom nieskończoną miłość Boga do nich.

Ks. Łukasz Zięba, parafia Przemienienia Pańskiego w Woli Zarczyckiej

„Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem” (J 15, 16).

Bo wierzę, że tego pragnie ode mnie Pan Jezus. On mnie powołał, abym przez głoszenie słowa Bożego i przez celebrowane sakramenty, przybliżał ludzi do Niego.

2024-05-14 13:38

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

W krzyżu nadzieja

Niedziela przemyska 12/2020, str. I

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

Przemyśl

Wielki Post

koronawirus

Kl. Patryk Szałaj

Droga Krzyżowa ulicami Przemyśla

Droga Krzyżowa ulicami Przemyśla

Kiedy pojawiały się przeciwności, kataklizmy i nieszczęścia, wierni uciekali się do krzyża i Eucharystii.

W czwartkowy wieczór 5 marca wierni z Przemyśla licznie wzięli udział w Drodze Krzyżowej, która przeszła ulicami miasta. Jej trasa wiodła spod archikatedry pod Krzyż Zawierzenia. W nabożeństwie uczestniczyli mieszkańcy miasta, kapłani, siostry zakonne, harcerze i służby mundurowe. W tym roku rozważania i śpiew przygotowała parafia pw. Matki Bożej Królowej Polski . Krzyż do kolejnych stacji nieśli przedstawiciele przemyskich parafii.

CZYTAJ DALEJ

ME 2024 - rozpędzona kadra Probierza kontra osłabiona potęga z Holandii

2024-06-15 13:03

[ TEMATY ]

Euro 2024

PAP/Leszek Szymański

Reprezentacja Polski po ośmiu kolejnych meczach bez porażki, na razie bez Roberta Lewandowskiego, kontra osłabiona licznymi absencjami, ale wciąż mocna kadrowo Holandia. Biało-czerwoni w niedzielę o godz. 15 w Hamburgu rozpoczną swój piąty udział w mistrzostwach Europy.

"Ten mecz może nie jest kluczowy, ale bardzo ważny. Wiemy, że Holandia posiada dobrych zawodników, nawet światowej klasy. Ale nie boimy się ich. Wychodzimy na boisko, żeby wykonać swoją robotę" – zapowiedział napastnik reprezentacji Polski Krzysztof Piątek.

CZYTAJ DALEJ

Kraków: ks. Michał Rapacz ogłoszony błogosławionym

2024-06-15 11:57

[ TEMATY ]

beatyfikacja

Ks. Michał Rapacz

PAP/Łukasz Gągulski

Kard. Marcello Semeraro, prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, odczytał list apostolski papieża Franciszka, w którym Ojciec Święty swoją władzą zezwala, aby „Czcigodny Sługa Boży Michał Rapacz, prezbiter diecezjalny, męczennik, (…) był odtąd nazywany Błogosławionym”. Msza św. beatyfikacyjna proboszcza z Płok zamordowanego przez komunistów w 1946 r. trwa w Bazylice Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.

Kard. Marcello Semeraro, prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, odczytał list apostolski papieża Franciszka, w którym Ojciec Święty swoją władzą zezwala, aby „Czcigodny Sługa Boży Michał Rapacz, prezbiter diecezjalny, męczennik, pasterz według Serca Chrystusa, wierny i szlachetny świadek Ewangelii aż do daru z własnego życia, był odtąd nazywany Błogosławionym, oraz aby co roku jego wspomnienie mogło być obchodzone dwunastego maja, w dniu jego narodzin dla nieba”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję