Biskup przemyski Jan Wężyk 28 kwietnia 1624 r. dokonał uroczystej konsekracji kościoła św. Mikołaja i Stanisława Biskupa. Od tej pory w tym uświęconym miejscu miały miejsce pełne dostojeństwa wydarzenia religijne i patriotyczne. Był jednak czas, kiedy świątynią usytuowaną na Benedyktyńskim Wzgórzu „administrowali”, pozbawiając jej właściwych funkcji, Austriacy i Niemcy.
Dokładnie 400 lat później doniosły jubileusz upamiętniła Eucharystia z udziałem wielu kapłanów z Jarosławia i Przemyśla. Przewodniczył jej metropolita przemyski abp Adam Szal. Na wstępie rektor świątyni – jubilatki ks. Marek Pieńkowski przedstawił jej historię oraz ludzi, którzy ją współtworzyli.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Trochę historii
Klasztor został ufundowany na początku XVII wieku przez ówczesną właścicielkę miasta księżną Annę z Kostków Ostrogską na wzgórzu św. Mikołaja. Benedyktynki przybyły do Jarosławia z klasztoru w Chełmnie na Pomorzu i przebywały do 1782 r. Zgodnie z dekretem kasacyjnym cesarza Józefa II klasztor skasowano, przeznaczając go na magazyny i koszary wojskowe. W czasie I wojny światowej zespół klasztorny uległ znacznemu zniszczeniu. W czasie okupacji hitlerowskiej w klasztorze mieściło się więzienie, a teren opactwa był miejscem straceń. Zdewastowany przez Niemców obiekt został odbudowany, pełniąc po wojnie funkcję internatu.
Reklama
Msza św. z okazji powrotu benedyktynek do dawnego opactwa odbyła się 9 maja 1991 r. Trzy lata później budynek klasztorny wraz z kościołem przejęła na własność archidiecezja przemyska, powołując do życia Ośrodek Kultury i Formacji Chrześcijańskiej. Od kilkunastu lat przy fortyfikacjach, a także innych elementach założenia klasztornego, prowadzone są systematyczne prace konserwatorskie, restauratorskie i roboty budowlane.
Klimat i godne miejsce
Uroczysta Msza św. dziękczynna została uświetniona oprawą liturgiczną w wykonaniu chóru i orkiestry „Sursum Corda”. Utwory stanowiące treść były oparte na scenariuszu włoskiego kompozytora i dyrygenta, Prałata Honorowego Ojca Świętego i dyrektora Laterańskiej Scholi Papieskiej Marco Frisiniego. Klimat minionych stuleci zapewniła obecność kobiet tworzących „Pąsową Różę” oraz członków „Sarmackiej Braci”. Szczególne miejsce w homilii zajęła reminiscencja traktująca o ofierze bł. rodziny Ulmów, której relikwie znalazły u benedyktynek godne miejsce.
