- Postanowiliśmy upowszechnić doświadczenia i dobre praktyki już stosowane przez niektóre mazowieckie placówki w tak trudnych sytuacjach - mówi wojewoda mazowiecki Jacek Kozłowski. Rekomendacje są podstawą do wypracowania przez każdy szpital odpowiedniego modelu postępowania. Skierowane są do personelu oddziałów położniczo-ginekologicznych. Bardzo ważne są ich kompetencje oraz wiedza jak właściwie, ze zrozumieniem i poszanowaniem praw, przekazać podstawowe informacje pacjentce, której stan po stracie dziecka bywa bardzo ciężki. Pomagają zapewnić należyte wsparcie jej i jej bliskim.

Ivetta Biały, rzecznik prasowy wojewody mazowieckiego poinformowała, że większość szpitali nie ma uregulowanych zasad postępowania z pacjentkami po niekorzystnym zakończeniu ciąży. Jej zdaniem rekomendacje mają służyć zapewnieniu kobietom, które tego chcą, godnego pożegnania się z dzieckiem i zachowania po nim pamiątek. - Nie mają natomiast na celu narzucania pacjentkom konkretnych zachowań czy procedur - mówi Ivetta Biały.

Dokument zawiera również pakiet podstawowych informacji, m.in. dotyczących urlopu macierzyńskiego, zasiłku macierzyńskiego i ewentualnie pogrzebowego. Zwraca też uwagę na zaproponowanie pomocy psychologicznej pacjentce i ojcu dziecka.

Pierwsza ocena funkcjonowania zaleceń, wraz z naniesieniem uwag osób je stosujących w szpitalnej praktyce, dokonana będzie po 6 miesiącach. W dokumencie znajduje się ankieta ewaluacyjna, zachęcająca personel medyczny do zgłaszania uwag i obserwacji z praktyki. Bada ona też m.in. warunki organizacyjne szpitali, dostępność pomieszczeń do pożegnania się, zapewnienia opieki psychologa, osoby duchownej itp.

Zespół opracowujący rekomendacje został powołany z inicjatywy wojewody Jacka Kozłowskiego. W jego skład weszli konsultanci wojewódzcy w dziedzinach perinatologii (prof. dr hab. n. med. Krzysztof Czajkowski) oraz położnictwa i ginekologii (dr Bronisława Pietrzak), psycholog, ksiądz, a także przedstawiciele Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego.

W 2014 r. w województwie odnotowano około 7 tys. przypadków niekorzystnego zakończenia ciąży (samoistnych poronień, martwych urodzeń oraz śmierci żywo urodzonych noworodków).