Przy pomniku św. Jana Pawła II, znajdującym się obok legnickiej katedry, spotkali się mieszkańcy miasta, aby wyrazić swoją pamięć o odejściu do Domu Ojca papieża Polaka, który zmarł 2 kwietnia 2005 r.
Już po raz 19. legniczanie pamiętali o papieżu, który 2 czerwca 1997 r. odwiedził miasto i modlił się m.in. w katedrze oraz odprawił Eucharystię na legnickim lotnisku. Na modlitewne czuwanie przybyli harcerze z 710 Drużyny Wędrowniczej „Kedyw” im. gen. S. „Grota” Roweckiego z instruktorem Arturem Torbińskim, działacze „Solidarności”, kibice Miedzi Legnica oraz mieszkańcy miasta, w sumie kilkadziesiąt osób.
– Dla mnie śmierć Jana Pawła II była wielkim przeżyciem. To był smutny czas, odchodził ktoś bliski, jak ojciec. Był smutek, ale pojawiła się też nadzieja, że będziemy mieli naszego orędownika w niebie – wspomina Mieczysław Koza, legniczanin. – Jego wsparcia potrzeba zwłaszcza teraz, kiedy przeżywamy tak wiele niepokojów na świecie, w ojczyźnie, w Kościele – dodaje. Pan Mieczysław wspomina również reakcję Polaków, którzy tłumnie gromadzili się w kościołach na modlitwie, wypraszając także rychłe wyniesienie na ołtarze. – Już wtedy wielu z nas uważało go za świętego – podkreśla.
Drużynowy Artur Torbiński, który przybył wraz z harcerzami, zaznaczył, że obecność harcerzy jest czymś naturalnym. – Jesteśmy tu, aby służyć, aby kontynuować to, co zostawił nam papież, który przecież przed wojną też był harcerzem. Wraz z młodymi chcemy służyć Bogu i Polsce, i w tym duchu wychowywać młode pokolenie – mówi Artur. Wspominał również spotkania z papieżem podczas pielgrzymek do Polski, czy podczas pielgrzymek harcerskich do Rzymu. – To był papież, który interesował się ludźmi, skąd są, czym się zajmują. To nie była tylko kurtuazja, ale prawdziwa ciekawość. Podkreśla też, że wizyty w Polsce i służba harcerzy podczas organizacji spotkań z Ojcem Świętym jednoczyły wszystkie organizacje harcerskie.
Na spotkaniu przy pomniku był też młody harcerz Dawid Rogala, który papieża zna tylko z opowieści, książek i informacji medialnych. Najbardziej podziwia u niego zdolność do przebaczania. – On przebaczył zamachowcowi, który chciał go zabić. Myślę, że dzisiaj tego moglibyśmy się od niego uczyć, bo tego brakuje wielu ludziom – zauważył.
Podczas wieczornego czuwania była modlitwa różańcowa i wspólny śpiew. Na zakończenie obecni utworzyli pożegnalny harcerski krąg.
W uroczystości 70. rocznicy wyzwolenia obozu koncentracyjnego w Dachau, w dniu 29 kwietnia, uczestniczyła także 50. osobowa delegacja z diecezji legnickiej. W gronie uczestników pielgrzymki, obok Biskupów z Legnicy - biskupa Diecezjalnego, Pomocniczego i Seniora, znaleźli się księża pełniący różne funkcje w diecezji oraz diakoni, którzy w maju przyjmą święcenia prezbiteratu.
6 maja 2025 roku przypadła 80. rocznica kapitulacji Festung Breslau. W miejscu pamięci i wyzwolenia jeńców z obozu Burgweide, znajdującego się na wrocławskich Sołtysowicach, odbyły się uroczystości upamiętniające tamte wydarzenia. - Spotykamy się dziś, aby uczcić pamięć ofiar i ocalałych z obozu pracy Burgweide, które funkcjonowało w czasie jednej z najciemniejszych kart historii niemieckiej okupacji i II wojny światowej - mówił Martin Kremer, konsul generalny Niemiec we Wrocławiu.
W czasie przeznaczonym na przemówienia głos zabrał Kamil Dworaczek, dyrektor wrocławskiego oddziału IPN. Rozpoczął on od zacytowania fragmentu z Księgi Powtórzonego Prawa: “Źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe”. - Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że jest to fragment relacji jednego z robotników przymusowych przetrzymywanych tutaj w obozie Burgweide. Ale jest to fragment z Pisma Świętego, z Księgi Powtórzonego Prawa, który opowiada o losie Izraelitów w niewoli egipskiej. Później czytamy oczywiście o ucieczce, o zyskaniu wolności, w końcu w kolejnym pokoleniu dotarciu do ziemi obiecanej. I tych analogii między losem Izraelitów w niewoli egipskiej a losem Polaków i innych robotników przymusowych w III Rzeszy jest więcej. Jest też jedna istotna różnica. Polacy nie musieli podejmować ucieczki, tak jak starotestamentowi Izraelici, bo to do nich przyszła Polska. Nowa Polska i Polski Wrocław, które może nie do końca były ziszczeniem ich marzeń i snów, ale przestali być w końcu niewolnikami w Breslau - zaznaczył Kamil Dworaczek, dodając: - Sami mogli decydować o swoim losie, zakładać rodziny, w końcu zdecydować, czy to tutaj będą szukać swojej ziemi obiecanej. I ta ziemia obiecana w pewnym sensie zaczęła się dokładnie w tym miejscu, w którym dzisiaj się znajdujemy. Bo to tutaj zawisła 6 maja pierwsza polska flaga, pierwsza biało-czerwona w powojennym Wrocławiu. Stało się tak za sprawą pani Natalii Kujawińskiej, która w ukryciu, w konspiracji uszyła tę flagę kilka dni wcześniej. Pani Kujawińska była jedną z warszawianek, która została wypędzona przez Niemców po upadku Powstania Warszawskiego. Bardzo symboliczna historia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
