Reklama

Zdrowie

Wysoka cena zbyt szybkiego życia

Kłopoty z kręgosłupem, nadciśnienie, choroby serca, nowotwory, cukrzyca, otyłość, zszargane nerwy czy depresja – to tylko niektóre przykłady tego, jaką cenę płacimy za coraz szybsze tempo życia. Czy jest jeszcze szansa, by zwolnić?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Choć statystycznie, dzięki rozwojowi nauki i medycyny, życie ludzkie jest dużo dłuższe niż jeszcze kilka dekad temu, nie oznacza to, że żyjemy zdrowiej i cieszymy się jego „pełnią”. Oczywiście, cały przemysł rozrywkowy dostarcza nam coraz większej liczby wrażeń i doznań – te mają nam rekompensować braki, które sobie fundujemy, żyjąc w ciągłym pędzie, ale podświadomie chyba każdy zadaje sobie czasem pytanie: czy ten bieg ma sens?

Zerwane więzy rodzinne, rozbite małżeństwa, samotność emerytów pozbawionych dzieci i wnuków, choroby cywilizacyjne – to skutki odejścia od prawideł, którymi ludzkość kierowała się od stuleci. Świat, w którym cykle naszego życia były warunkowane przez naturę i wiarę, przemija, za co przychodzi nam płacić coraz wyższą cenę.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Według danych WHO, choroby cywilizacyjne każdego roku powodują blisko 16 mln przedwczesnych zgonów na całym świecie (to ok. 42% wszystkich zgonów, które nastąpiły w wyniku chorób cywilizacyjnych). Według statystyk Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny, w Polsce te wskaźniki nie odbiegają już od ogólnoświatowego trendu, który występuje w państwach rozwiniętych. Z raportów instytutu możemy się dowiedzieć, że wielu problemów moglibyśmy uniknąć, gdybyśmy tylko zmienili nasz tryb życia.

Przesiadując życie

Główną przyczyną współczesnych dolegliwości, które prowadzą do powstawania chorób cywilizacyjnych, jest nasza mała aktywność ruchowa i siedzący tryb życia. Wraz z migracją osób z wiosek do miast zmienił się tryb naszej pracy. Znacznie więcej ludzi niż kiedyś pracuje „na siedząco” – w biurach, urzędach czy za kierownicą. Praca dla różnej maści korporacji to często kilkanaście godzin dziennie spędzonych na fotelu przed komputerem. Do pracy dojeżdżamy samochodami czy środkami komunikacji miejskiej – ciągle siedząc. Zresztą po pracy wcale nie jest lepiej – większość Polaków wybiera odpoczynek bierny: przed telewizorem lub komputerem. Zakupy – tu znowu najczęściej wygrywa samochód i nawet w ten sposób odbieramy sobie możliwość kilkudziesięciominutowego spaceru dziennie.

Reklama

Unikamy też kontaktu z naturą. Wyjście do lasu czy parku już dawno przestało być „opcją pierwszego wyboru”. Nawet podczas urlopu zamiast aktywnego wypoczynku preferujemy wylegiwanie się na plażach lub przy hotelowych basenach. W ten sposób spirala się nakręca.

Jeszcze kilkadziesiąt lat temu wielu Polaków żyło na wsiach, a tryb ich życia był uzależniony od cyklu natury. Wstawaliśmy rano, by nakarmić zwierzęta, później był czas na prace polowe i zasłużony odpoczynek. Kładliśmy się spać wcześniej, ale i wcześniej wstawaliśmy. Dziś trudno o taką dyscyplinę. Siedzimy do późna, pracując lub odpoczywając, a rano trudno nam wstać. Za to w weekendy odsypiamy „do oporu”. Zresztą i do oporu się bawimy. Piątkowe, sobotnie popołudnia i wieczory to najczęściej czas przeznaczony na to, żeby zrzucić z siebie trudy całego tygodnia. Zazwyczaj przy niezdrowym jedzeniu i alkoholu. A od poniedziałku kołowrotek zaczyna się kręcić od nowa.

W ciągłym pędzie

Ten pęd to druga z przyczyn chorób cywilizacyjnych, które stają się plagą współczesnych czasów. Zbyt szybkie tempo życia nie pozostawia czasu na odpowiednią regenerację, zapewnia natomiast stały poziom stresu i życie pod nieustanną presją. „Gonią” nas chęć posiadania i niezdrowa rywalizacja z innymi. To generuje zobowiązania, a te – większe „ciśnienie” w pracy, by im sprostać, by nie wypaść. Bo kredyt na mieszkanie, bo wakacje, bo nowy telewizor czy samochód. W tym pędzie nie ma nawet czasu na normalne, zdrowe jedzenie – faszerujemy się wysoko przetworzoną żywnością, która ma nam dać energię tu i teraz. Przyjmujemy zbyt dużo cukrów prostych i tłuszczy, a rezygnujemy z witamin, białek oraz mikroelementów.

Reklama

Do tego serwujemy sobie nadmierną ilość bodźców – życie w ciągłym hałasie oraz w otoczeniu migających elementów, które atakują nas z bilbordów, telewizorów i ekranów komputerów, obciąża nasze mózgi do granic możliwości. Co ciekawe, jak przekonują naukowcy, „słuch jest jednym z najważniejszych receptorów i odgrywa u człowieka jedną z głównych ról w orientacji przestrzennej oraz w poznawaniu rzeczywistości. Odbiera bodźce z otoczenia niezależnie od woli człowieka – nawet we śnie dostarcza informacje, które są ważne dla bezpieczeństwa”. Nasze mózgi muszą sobie z tym poradzić.

– Szybkie tempo życia prowadzi do sytuacji, w których brakuje czasu na działania profilaktyczne, w tym na zmianę nawyków żywieniowych, właściwy styl życia i regularne badania. Widoczna jest także rosnąca tendencja samoleczenia, oparta na suplementach diety zakupionych pod wpływem reklam. Takie działania nie tylko nie są skuteczne, ale wręcz mogą być szkodliwe dla organizmu człowieka. Dlatego tak ważne jest stosowanie się do zaleceń medycyny opartej na faktach – przekonują dr n. med. Krystyna Kowalczuk, prof. dr hab. n. med. Elżbieta Krajewska-Kułak oraz dr n. o zdr. Mateusz Cybulski, autorzy obszernej monografii: Wybrane choroby cywilizacyjne XXI wieku.

Powrót do natury

Czy jest zatem sposób, by wyrwać się z tego „zaklętego kręgu”? Oczywiście, że tak, ale przede wszystkim konieczna jest zmiana naszego sposobu myślenia. A tego nie zrobimy, siedząc w domu przed telewizorem czy komputerem. Żeby to uczynić, musimy się pozbyć naszych nawyków i przyzwyczajeń. Niepotrzebna jest żadna rewolucja – być może wystarczy metoda drobnych kroków. Zamiast wizyty w centrum handlowym – wyjazd do zoo, zamiast kolejnego odcinka ulubionego serialu – wyjście na spacer do parku; zamiast weekendowego spotkania z przyjaciółmi lub rodziną w klubie czy przy stole – wspólny wypad do lasu czy nad jezioro. I wbrew temu, co sugerują nam reklamy, wcale nie musimy spędzać wakacji na plażach Egiptu czy w Chorwacji. Bieszczady i Puszcza Białowieska też mogą być ciekawe. I nie musimy każdą naszą aktywnością dzielić się na Facebooku czy Instagramie.

Publikacja dofinansowana ze środków budżetu państwa w ramach programu Ministra Edukacji i Nauki pod nazwą Społeczna odpowiedzialność nauki – Popularyzacja nauki i promocja sportu, nr projektu: SONP/SN/550964/2022, kwota dofinansowania: 500 000,00 zł, całkowita wartość projektu: 556 000,00 zł.

MEN

2022-12-07 08:45

Ocena: +2 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Człowiek stróżem całego stworzenia

W dążeniu do świętości człowiek powinien patrzeć nie tylko na siebie, ale także na otaczający go świat, przekonuje ks. dr Krzysztof Smykowski z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.

Piotr Filipczyk: Jak podejście do świata natury i symbiozy człowieka z naturą jest rozpatrywane przez naukę Kościoła?

Ks. Krzysztof Smykowski: Podejście człowieka do natury jest rozpatrywane przede wszystkim z perspektywy stworzenia. Człowiek, jak cały wszechświat, został stworzony przez Boga jako coś dobrego. Człowiek zajmuje tu wyjątkowe miejsce, ponieważ jest, jak mówimy, koroną stworzenia. To jemu została powierzona troska o naturę. W pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju czytamy: „Czyńcie sobie ziemię poddaną” (por. Rdz 1, 28). Tego stwierdzenia nie rozpatrujemy jako arbitralnej władzy nad całym stworzeniem, a raczej przyjmujemy je jako zlecenie, by człowiek w imieniu Boga sprawował mandat rządcy i troszczył się o całe stworzenie. Pięknie wyraził to papież Jan Paweł II w encyklice Redemptor hominis, pisząc, że człowiek powinien czynić to nie jako bezwzględny eksploatator, ale jako szlachetny pan i stróż całego stworzenia (por. nr 15).

CZYTAJ DALEJ

Kościół czci patronkę Europy - św. Katarzynę ze Sieny

[ TEMATY ]

św. Katarzyna

pl.wikipedia.org

Kościół katolicki wspomina dziś św. Katarzynę ze Sieny (1347-80), mistyczkę i stygmatyczkę, doktora Kościoła i patronkę Europy. Choć była niepiśmienna, utrzymywała kontakty z najwybitniejszymi ludźmi swojej epoki. Przyczyniła się znacząco do odnowy moralnej XIV-wiecznej Europy i odbudowania autorytetu Kościoła.

Katarzyna Benincasa urodziła się w 1347 r. w Sienie jako najmłodsze, 24. dziecko w pobożnej, średnio zamożnej rodzinie farbiarza. Była ulubienicą rodziny, a równocześnie od najmłodszych lat prowadziła bardzo świątobliwe życie, pełne umartwień i wyrzeczeń. Gdy miała 12 lat doszło do ostrego konfliktu między Katarzyną a jej matką. Matka chciała ją dobrze wydać za mąż, podczas gdy Katarzyna marzyła o życiu zakonnym. Obcięła nawet włosy i próbowała założyć pustelnię we własnym domu. W efekcie popadła w niełaskę rodziny i odtąd była traktowana jak służąca. Do zakonu nie udało jej się wstąpić, ale mając 16 lat została tercjarką dominikańską przyjmując regułę tzw. Zakonu Pokutniczego. Wkrótce zasłynęła tam ze szczególnych umartwień, a zarazem radosnego usługiwania najuboższym i chorym. Wcześnie też zaczęła doznawać objawień i ekstaz, co zresztą, co zresztą sprawiło, że otoczenie patrzyło na nią podejrzliwie.
W 1367 r. w czasie nocnej modlitwy doznała mistycznych zaślubin z Chrystusem, a na jej palcu w niewyjaśniony sposób pojawiła się obrączka. Od tego czasu święta stała się wysłanniczką Chrystusa, w którego imieniu przemawiała i korespondowała z najwybitniejszymi osobistościami ówczesnej Europy, łącznie z najwyższymi przedstawicielami Kościoła - papieżami i biskupami.
W samej Sienie skupiła wokół siebie elitę miasta, dla wielu osób stała się mistrzynią życia duchowego. Spowodowało to jednak szereg podejrzeń i oskarżeń, oskarżono ją nawet o czary i konszachty z diabłem. Na podstawie tych oskarżeń w 1374 r. wytoczono jej proces. Po starannym zbadaniu sprawy sąd inkwizycyjny uwolnił Katarzynę od wszelkich podejrzeń.
Św. Katarzyna odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Bożej Opatrzności i do Męki Chrystusa. 1 kwietnia 1375 r. otrzymała stygmaty - na jej ciele pojawiły się rany w tych miejscach, gdzie miał je ukrzyżowany Jezus.
Jednym z najboleśniejszych doświadczeń dla Katarzyny była awiniońska niewola papieży, dlatego też usilnie zabiegała o ich ostateczny powrót do Rzymu. W tej sprawie osobiście udała się do Awinionu. W znacznym stopniu to właśnie dzięki jej staraniom Następca św. Piotra powrócił do Stolicy Apostolskiej.
Kanonizacji wielkiej mistyczki dokonał w 1461 r. Pius II. Od 1866 r. jest drugą, obok św. Franciszka z Asyżu, patronką Włoch, a 4 października 1970 r. Paweł VI ogłosił ją, jako drugą kobietę (po św. Teresie z Avili) doktorem Kościoła. W dniu rozpoczęcia Synodu Biskupów Europy 1 października 1999 r. Jan Paweł II ogłosił ją wraz ze św. Brygidą Szwedzką i św. Edytą Stein współpatronkami Europy. Do tego czasu patronami byli tylko święci mężczyźni: św. Benedykt oraz święci Cyryl i Metody.
Papież Benedykt XVI 24 listopada 2010 r. poświęcił jej specjalną katechezę w ramach cyklu o wielkich kobietach w Kościele średniowiecznym. Podkreślił w niej m.in. iż św. Katarzyna ze Sieny, „w miarę jak rozpowszechniała się sława jej świętości, stała się główną postacią intensywnej działalności poradnictwa duchowego w odniesieniu do każdej kategorii osób: arystokracji i polityków, artystów i prostych ludzi, osób konsekrowanych, duchownych, łącznie z papieżem Grzegorzem IX, który w owym czasie rezydował w Awinionie i którego Katarzyna namawiała energicznie i skutecznie by powrócił do Rzymu”. „Dużo podróżowała – mówił papież - aby zachęcać do wewnętrznej reformy Kościoła i by krzewić pokój między państwami”, dlatego Jan Paweł II ogłosił ją współpatronką Europy.

CZYTAJ DALEJ

Boże dzieło na dwóch kołach

2024-04-29 23:47

Mateusz Góra

    W niedzielę 28 kwietnia przy Ołtarzu Papieskim w Starym Sączu motocykliści z rejonu nowosądeckiego i nie tylko rozpoczęli sezon.

Pasjonaci podróży jednośladami rozpoczęli sezon na wyprawy. Motocykliści wyruszyli w trasę z Zawady do Starego Sącza, gdzie na Ołtarzu Papieskim została odprawiona Msza św. w ich intencji. Po niej poświęcono pojazdy uczestników.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję