„Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia” – powiedział Jezus w orędziu skierowanym za pośrednictwem siostry Faustyny do nas wszystkich.
Ratunkiem dla świata jest zanurzenie się w Bożym Miłosierdziu. Człowiek wierzący powinien miłosierdziem żyć na co dzień. Caritas Diecezji Rzeszowskiej żyje miłosierdziem i niesie je ludziom. Niedziela Miłosierdzia Bożego jako święto patronalne Caritas jest okazją do podziękowania Bogu i ludziom za dzieła miłosierdzia. Dziękujemy naszym pasterzom: bp. Janowi Wątrobie, bp. Kazimierzowi Górnemu i bp. Edwardowi Białogłowskiemu, którzy zawsze z troską pochylają się nad ludźmi potrzebującymi pomocy. Dziękujemy kapłanom, którzy w parafiach pomagają ubogim i chorym. Dziękujemy pracownikom diecezjalnej Caritas, a także członkom Parafialnych Zespołów Caritas, Szkolnych Kół Caritas i wszystkim wolontariuszom, którzy poświęcają swój czas i zdolności, aby pomagać bliźnim. Dziękujemy wszystkim, którzy przekazują 1% podatku na „Caritas Bliźni w Potrzebie” (KRS: 0000251723). Dziękuję tym, którzy modląc się za Caritas, ofiarują w tej intencji swoje krzyże i wspierają nas ofiarami pieniężnymi. Bez tego wsparcia nie moglibyśmy świadczyć pomocy na tak wielką skalę.
Reklama
Pomoc jako wyraz chrześcijańskiego miłosierdzia Caritas Diecezji Rzeszowskiej świadczy od 30 lat przez 365 dni w roku. Realizuje ją w ośrodkach dla osób z niepełnosprawnością, w placówkach dla obłożnie chorych, dla seniorów i dla dzieci. Caritas prowadzi dużą wypożyczalnię sprzętu pielęgnacyjnego i rehabilitacyjnego. W ramach Centrum Integracji Społecznej aktywizuje osoby bezrobotne. Przez program asystenta osobistego wspiera rodziny osób z niepełną sprawnością. Troszczy się o bezdomnych. Pomaga osobom indywidualnym, które doświadczają trudnych sytuacji życiowych. Przychodzi z natychmiastową pomocą rodzinom, dotkniętym dramatem pożaru, powodzi i innych tragedii.
W ostatnim czasie rzeszowska Caritas pomaga ofiarom wojny na Ukrainie. W ośrodkach w Myczkowcach i Budach Głogowskich schronienie znalazło już 350 osób, w tym osoby niepełnosprawne. Wysłaliśmy 110 samochodów z pomocą humanitarną na Ukrainę, przekazując żywność, chemię gospodarczą, odzież, generatory prądu. Przeznaczyliśmy 120.000 zł na zakup potrzebnych na Ukrainie lekarstw i innych artykułów medycznych. Prowadzimy punkt pomocy dla uchodźców, z którego każdego dnia korzysta ponad 200 osób, zaopatrując się w żywność, środki czystości, artykuły higieniczne i ubrania. Zatrudniliśmy obywatelkę Ukrainy, która jako psycholog pomaga dzieciom.
Z całego serca dziękuję wszystkim Darczyńcom – indywidualnym i instytucjonalnym, dzięki którym rzeszowska Caritas jest narzędziem i świadkiem Bożego miłosierdzia. Bóg zapłać!
Kościół oferuje stałe wsparcie dla kobiet w kryzysie. Jest to pomoc materialna, medyczna, psychologiczna, rozwojowa, prawna, czy duszpasterska. W instytucjach powstałych z inspiracji chrześcijańskiej każda kobieta, która nie planowała ciąży i waha się przed dokonaniem aborcji, czy kobieta w trudnej ciąży, matka dziecka niepełnosprawnego czy jej rodzina, otrzyma potrzebne wsparcie.
Kościół występując w obronie życia nienarodzonego, oferuje przy tym pomoc kobietom, będącym w trudnych ciążach. Kobietom, których ciąża nie rozwija się prawidłowo, Kościół proponuje hospicja perinatalne i pełną opiekę dla matki i dziecka. Tym, które utraciły dziecko, oferuje wsparcie duchowe, psychologiczne, a także ceremonialne - związane z pożegnaniem utraconego dziecka. Samotne matki, będące w trudnej sytuacji materialnej, Kościół wspiera poprzez prowadzenie Domów Samotnej Matki, a także Domów Matki i Dziecka. Zapewnia im dach nad głową, wyżywienie, a także pomoc w znalezieniu pracy i w otrzymaniu mieszkania komunalnego. Matki, które wychowują niepełnosprawne dzieci, wspiera przez konkretną, rzeczową pomoc w ramach działających przy Kościele fundacji i stowarzyszeń, a także w prowadzonych dla niepełnosprawnych dzieci ośrodkach i hospicjach. Kościół chroniąc nienarodzone życie, zapewnia kobiecie ochronę niechcianego dziecka, przez pozostawienie go w oknie życia, lub ośrodku adopcyjnym, domu dziecka i w ośrodkach wychowawczych, w tym prowadzonych przez zgromadzenia zakonne. Kobieta otrzymuje natychmiastowe wsparcie, m.in. dzięki prowadzonym przez różne ośrodki kościelne telefonom zaufania.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
