Wydarzeniu 26 września przewodniczył biskup świdnicki Marek Mendyk. Uczestników powitał kustosz sanktuarium ks. Marian Kopko, przypominając że staraniem zawiązanego wśród parafian komitetu odbudowy pochodzącej z XVI wieku świątyni, udało się podnieść ją z ruiny, w którą popadła po II wojnie światowej. Wydarzenie, zostało poprzedzone dzień wcześniej, modlitwą adoracyjną przed Najświętszym Sakramentem.
– Niech ta dzisiejsza modlitwa będzie pokorną modlitwą uwielbienia Boga, który w nas dokonuje wspaniałych dzieł. Bądź uwielbiony Panie za tę świątynię. Wzniesiona przed wiekami na tej górze, staje się latarnią wskazującą grzechowym rozbitkom drogę. A dzisiaj ta świątynia cieszy nasze serca i budzi nadzieję, jest wyraźnym znakiem odrodzenia Kościoła, który zbudowany na skale, jest w stanie oprzeć się wszelkim przeciwnościom. Niech św. Anna – mama Maryi – wyjedna nam łaskę odważnego budowania świątyni naszych serc, a Matka Najświętsza – Matka Kościoła i św. Józef niech wypraszają nam u Pana Boga wierność Słowu, wierność Ewangelii – powiedział w homilii bp Mendyk.
Kościół św. Anny został także włączony do międzynarodowego apostolstwa adoracji Najświętszego Sakramentu w intencji pokoju na świecie, realizowanego przez stowarzyszenie Comunita Regina della Pace. Świadectwem tej decyzji jest specjalny certyfikat, który został zawieszony na ścianie świątyni.
Świątynia, to miejsce spotkania Boga z człowiekiem
Biskup Krzysztof Nitkiewicz konsekrował kościół św. Józefa Robotnika w Kocudzy.
Na początku Eucharystii biskup ordynariusz pokropił wodą święconą ołtarz oraz mury świątyni dedykowanej św. Józefowi. W homilii bp Nitkiewicz powiedział, że podczas Eucharystii sprawowanej w świątyni wspólnota staje się Kościołem Jezusa Chrystusa, a ludzie dla siebie siostrami i braćmi. – Budowa nowej świątyni zjednoczyła wspólnotę parafialną, lecz przed wami dalsza droga. Chodzi o budowę Kościoła żywego, budowę, która musi być kontynuowana każdego dnia, niezależnie od okoliczności. Głównym budowniczym pozostaje naturalnie Bóg. Kościół jednak będzie wzrastał także przez umacnianie się waszych wzajemnych relacji, które niczym korzenie i konary rozrastały się coraz szerzej, nasiona zaś, dotrą jeszcze razem. Tu jest odpowiedź dla tych, którzy narzekają, że młodzież ucieka do miasta. Parafia ma ewangelizować w drodze, gdyż jako Lud Boży jesteśmy w stałej wędrówce, dosłownie i przenośnie. Dlatego powinniśmy pozostawać w stałym dialogu ze światem. Mamy do niego iść, żeby zapewnić tam obecność Słowa Bożego, Chrystusa eucharystycznego i miłości, bo wówczas ten świat będzie miał szansę stawać się lepszym – mówił biskup. Następnie po odśpiewaniu Litanii do Wszystkich Świętych biskup ordynariusz namaścił olejem świętym ołtarz oraz ściany budowli, jako znak ofiarowania na wyłączną służbę Bogu parafialnej świątyni. Przez namaszczenie krzyżmem ołtarz staje się symbolem Chrystusa, który przed wszystkimi został „Namaszczony” i tak jest nazwany. Namaszczenie ścian kościoła oznacza poświęcenie go dla kultu chrześcijańskiego całkowicie i na zawsze. Następnie nastąpiło okadzenie ołtarza oraz wnętrza świątyni, jako miejsca, gdzie wierni wznoszą swoje modlitwy do Boga. Kolejnym elementem obrzędu było zapalenie świec ołtarzowych, jako symbol iluminacji świątyni przepełnionej obecnością Boga. Dokonał tego proboszcz parafii ks. Jan Kardaś. Obrzęd zakończył się nakryciem ołtarza i włączeniem oświetlenia. Nakrycie ołtarza wskazuje, że dla chrześcijan jest on miejscem Ofiary Eucharystycznej oraz Stołem Pańskim. Wokół niego stoją kapłani i wierni, a przez tę samą czynność, choć spełniają różne funkcje, sprawują pamiątkę śmierci i zmartwychwstania Chrystusa oraz spożywają Ostatnią Wieczerzę. Oświetlenie ołtarza i kościoła przypomina, że Chrystus jest Światłem, którego blaskiem jaśnieje Kościół, a dzięki niemu także cała ludzkość. We wspólnej modlitwie wraz z bp. Krzysztofem Nitkiewiczem uczestniczyli: ks. Jan Kardaś, proboszcz parafii, kapłani oraz wierni z dekanatu janowskiego. Na uroczystość licznie przybyli również parafianie, którzy dzięki ciężkiej pracy i ofiarności rozbudowali i upiększyli świątynię.
Jest nim św. Wojciech, patron Polski, który został wyniesiony do chwały ołtarzy w niecałe 2 lata po męczeńskiej śmierci.
Wojciech żył w drugiej połowie X stulecia. Był Czechem z pochodzenia, niemniej jednak można o nim powiedzieć, że był obywatelem Europy, którą bardzo dobrze znał, bo wiele po niej podróżował. Był świetnie wykształconym duchownym, choć początkowo miał zostać rycerzem. Jako że pochodził z możnego rodu Sławnikowiców, utrzymywał zażyłe relacje z tzw. wielkimi tego świata – zarówno w kręgach świeckich, jak i kościelnych, również papieskich. Nigdy jednak nie zaniedbywał ludzi gorzej od siebie sytuowanych, troszczył się o nich, o czym świadczą jego biografowie.
Nasze modlitwy o wybór Biskupa przyniosły piękny owoc. Bp Artur nie jest tchórzem i na pewno nie będzie uciekał od spraw trudnych - pisze abp Adrian Galbas.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
