Reklama

Święci i błogosławieni

Zainspirował miliony mężczyzn

Ksiądz Michael uwalniał potencjał drzemiący w ludziach otwartych na potrzeby innych – mówi Niedzieli prof. Krzysztof Zuba, delegat stanowy, przywódca Rycerzy Kolumba w Polsce.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Jako Rycerze Kolumba próbujemy naśladować ks. McGivneya i zachęcać innych mężczyzn oraz ich rodziny, by wykorzystywali swoje talenty w służbie Kościołowi i potrzebującym – podkreśla prof. Zuba. Na 31 października została zaplanowana w katedrze św. Józefa w Hartford w USA oczekiwana beatyfikacja ks. Michaela McGivneya, założyciela największej międzynarodowej męskiej wspólnoty katolików Rycerze Kolumba.

Michael McGivney urodził się w 1852 r. w rodzinie irlandzkich imigrantów w Waterbury. W wieku 16 lat rozpoczął naukę w seminarium w Saint-Hyacinthe w Kanadzie. Tragiczna śmierć ojca niemal zakończyła seminaryjną formację 20-letniego Michaela. Gdy przybył na jego pogrzeb, zastanawiał się nad opuszczeniem seminarium i powrotem do pracy w fabryce, aby pomóc rodzinie. Lokalny biskup, dostrzegając w nim ogromny kapłański potencjał, zapewnił mu jednak wsparcie finansowe, co umożliwiło mu dalszą formację.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Znam życiorysy wielu świętych, których życie wydaje mi się niedoścignionym wzorem, często są to osoby, które żyły setki lat temu. Inaczej jest z ks. Michaelem. Postać ks. McGivneya jest mi szczególnie bliska dlatego, że wydaje się, iż jest on jednym z wielu księży, których spotykam w swoim życiu, a którzy swoją postawą, aktywnością i pomysłowością są w stanie zainspirować bardzo wielu ludzi do czynienia dobra – zdradza Niedzieli Krzysztof Zuba.

– Od najmłodszych lat serce ks. McGivneya było pełne współczucia wobec potrzebujących. Pewnego dnia to współczucie rozpaliło w nim ogień kapłańskiej gorliwości. Nie liczyło się to, że miał ciche usposobienie ani że dzięki intelektualnym zdolnościom mógł zostać profesorem na uczelni lub w seminarium. Owo współczucie, które wyniósł z własnego życia rodzinnego oraz ze swojej relacji z Chrystusem, uczyniło go niestrudzonym obrońcą młodych, biednych i pokrzywdzonych mężczyzn i kobiet. Od pierwszych dni swojej kapłańskiej posługi zwrócił się ku młodym, służył im pomocą, poradą oraz duchowym i materialnym wsparciem – wyznaje dominikanin o. Gabriel B. O’Donnell , wicepostulator procesu beatyfikacyjnego ks. McGivneya. – Ksiądz Michael gromadził wokół siebie młode dorosłe osoby, aby poprowadzić je do głębszej relacji z Chrystusem oraz nauczyć je życia według chrześcijańskich cnót i odpowiedzialności – dodaje.

Reklama

Największym dziełem ks. Michaela McGivneya jest prężnie działająca na całym świecie wspólnota Rycerzy Kolumba – świecka organizacja katolików pragnących formować się w wierze, pomagać sobie nawzajem i działać dla dobra katolickich rodzin.

– Rycerze Kolumba to prorodzinna katolicka organizacja zrzeszająca na świecie ponad 2 mln mężczyzn (w Polsce prawie 7 tys.), którzy poprzez modlitwę i realizowanie wiary przez uczynki dążą do zbawienia – wyjaśnia delegat stanowy tej wspólnoty w Polsce. – Rycerze Kolumba angażują całe rodziny w podejmowane działania. Organizują akcje modlitewne i pomagają w parafiach, często są prawą ręką proboszcza, a także czynią dzieła miłosierdzia w społecznościach lokalnych. – Ksiądz Michael McGivney 140 lat temu w Stanach Zjednoczonych zaobserwował niebezpieczną tendencję, że wielu mężczyzn odchodzi z Kościoła, bo nie znajduje w nim dla siebie miejsca. Później w wyniku braku relacji z Panem Bogiem następował rozpad wielu rodzin. Zamysłem ks. Michaela było nie tylko powstrzymanie tego trendu, lecz – przez dotarcie do męskiej duchowości – przybliżenie mężczyznom poprzez modlitwę relacji z Panem Bogiem oraz wzmocnienie rodzin. Rycerze Kolumba są właśnie po to, by świadectwem życia swoich rodzin prowadzić innych do Chrystusa – podkreśla prof. Zuba.

Osoby znające ks. Michaela wspominają jego wielką dobroduszność.

– Ksiądz McGivney zmarł w wieku zaledwie 38 lat, jako proboszcz parafii w Thomaston, w stanie Connecticut, w sierpniu 1890 r. Nie pozostawił po sobie żadnego zadłużenia ani żadnego majątku. Miał serce dobrodzieja, które kazało mu oddać potrzebującemu nawet ostatniego dolara – wyznał w swoich wspomnieniach ks. Joseph G. Daley (1866 – 1935), kapłan diecezji Springfield w USA.

Reklama

– Chrześcijańskie zasady miłosierdzia i braterstwa ks. Michaela McGivneya zainspirowały do niesienia pomocy najbardziej potrzebującym – powiedział o założycielu Rycerzy Kolumba papież Franciszek w lutym br.

– O ks. McGivneyu można było powiedzieć wszystko, ale nie to, że był arystokratą. Był człowiekiem ekstremalnie dobrych manier w każdej społeczności, ale bez żadnego zadęcia, bez żadnego „wywyższania się”, o ile można to tak nazwać – opisywał ks. Daley.

Założyciel Rycerzy Kolumba nawet w największym grzeszniku zauważał szanse nawrócenia.

– Ksiądz McGivney był odpowiedzialny za służbę osadzonym w miejskim więzieniu. Jednym z więźniów był 21-letni Chip Smith, który pod wpływem alkoholu zastrzelił policjanta. Smith – za morderstwo pierwszego stopnia – został skazany na śmierć przez powieszenie. Ksiądz McGivney odwiedzał go codziennie, a w dniu egzekucji był bardzo smutny. Tuż przed śmiercią Smith pocieszał go słowami: „Ojcze, Twoje święte posługi sprawiły, że oczekuję śmierci bez obawy. Nie bój się o mnie, nie mogę się teraz załamać” – opowiadał Andrew Butler, twórca treści w Departamencie Komunikacji Rycerzy Kolumba w USA.

W marcu 2008 r. papież Benedykt XVI zatwierdził dekret o heroiczności cnót ks. McGivneya, a 27 maja br. papież Franciszek uznał cud za jego wstawiennictwem, co otworzyło drogę do jego beatyfikacji.

Cud beatyfikacyjny ks. McGivneya nazywany jest „cudem pro-life”. Daniel i Michelle Schachle to małżeństwo, których dziecko, jeszcze w łonie matki walczyło o życie. Rodzice czynili, co mogli, aby je uratować, jednak lekarze nie dawali mu szans. Dziecko miało umrzeć przed porodem, badania USG wskazywały na śmiertelny obrzęk płodu. Rodzice modlili się w Fatimie za wstawiennictwem ks. McGivneya, a gdy wrócili z pielgrzymki, okazało się, że powtórne badania USG nie wskazują żadnych obrzęków. Synek Daniela i Michelle jest dziś radosnym pięciolatkiem z zespołem Downa. Na cześć swojego wspomożyciela otrzymał imię Michael.

– Gdy ks. McGivney powoływał wspólnotę Rycerze Kolumba, wskazał, że filarami w życiu powinny być: miłosierdzie, jedność i braterstwo – wyznał delegat stanowy Rycerzy Kolumba w Polsce Krzysztof Zuba. Słowa te są kluczem dla współczesnego człowieka wierzącego. Każdego dnia należy dążyć do tego, by przybliżać się do Pana Boga oraz być otwartym na los innych i troszczyć się o nich. Mówiąc wprost: drugiego człowieka powinniśmy traktować jak własnego brata.

2020-10-28 10:37

Ocena: +4 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wkrótce w księgarniach książka pt. "Duszpasterz. Błogosławiony ksiądz Michael McGivney"

Kim był XIX-wieczny ksiądz, który wyprzedził epokę? Dlaczego postawił w parafii na pracę z mężczyznami, aby w ten sposób wesprzeć rodziny? Co stanowiło inspirację do najważniejszego projektu jego życia – Rycerzy Kolumba?

Wreszcie, jak swoją wizją i determinacją w trosce o najuboższych wpłynął na kształt Kościoła w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie?

CZYTAJ DALEJ

Św. Wojciech, Biskup, Męczennik - Patron Polski

Niedziela podlaska 16/2002

Obok Matki Bożej Królowej Polski i św. Stanisława, św. Wojciech jest patronem Polski oraz patronem archidiecezji gnieźnieńskiej, gdańskiej i warmińskiej; diecezji elbląskiej i koszalińsko-kołobrzeskiej. Jego wizerunek widnieje również w herbach miast. W Gnieźnie, co roku, w uroczystość św. Wojciecha zbiera się cały Episkopat Polski.

Urodził się ok. 956 r. w czeskich Libicach. Ojciec jego, Sławnik, był głową możnego rodu, panującego wówczas w Niemczech. Matka św. Wojciecha, Strzyżewska, pochodziła z nie mniej znakomitej rodziny. Wojciech był przedostatnim z siedmiu synów. Ks. Piotr Skarga w Żywotach Świętych tak opisuje małego Wojciecha: "Będąc niemowlęciem gdy zachorował, żałość niemałą rodzicom uczynił, którzy pragnąc zdrowia jego, P. Bogu go poślubili, woląc raczej żywym go między sługami kościelnymi widząc, niż na śmierć jego patrzeć. Gdy zanieśli na pół umarłego do ołtarza Przeczystej Matki Bożej, prosząc, aby ona na służbę Synowi Swemu nowego a maluczkiego sługę zaleciła, a zdrowie mu do tego zjednała, wnet dzieciątko ozdrowiało". Był to zwyczaj upraszania u Pana Boga zdrowia dla dziecka, z zobowiązaniem oddania go na służbę Bożą.

Św. Wojciech kształcił się w Magdeburgu pod opieką tamtejszego arcybiskupa Adalbertusa. Ku jego czci przyjął w czasie bierzmowania imię Adalbertus i pod nim znany jest w średniowiecznej literaturze łacińskiej oraz na Zachodzie. Z Magdeburga jako dwudziestopięcioletni subdiakon wrócił do Czech, przyjął pozostałe święcenia, 3 czerwca 983 r. otrzymał pastorał, a pod koniec tego miesiąca został konsekrowany na drugiego biskupa Pragi.

Wbrew przyjętemu zwyczajowi nie objął diecezji w paradzie, ale boso. Skromne dobra biskupie dzielił na utrzymanie budynków i sprzętu kościelnego, na ubogich i więźniów, których sam odwiedzał. Szczególnie dużo uwagi poświęcił sprawie wykupu niewolników - chrześcijan. Po kilku latach, rozdał wszystko, co posiadał i udał się do Rzymu. Za radą papieża Jana XV wstąpił do klasztoru benedyktynów. Tu zaznał spokoju wewnętrznego, oddając się żarliwej modlitwie.

Przychylając się do prośby papieża, wiosną 992 r. wrócił do Pragi i zajął się sprawami kościelnymi w Czechach. Ale stosunki wewnętrzne się zaostrzyły, a zatarg z księciem Bolesławem II zmusił go do powtórnego opuszczenia kraju. Znowu wrócił do Włoch, gdzie zaczął snuć plany działalności misyjnej. Jego celem misyjnym była Polska. Tu podsunięto mu myśl o pogańskich Prusach, nękających granice Bolesława Chrobrego.

W porozumieniu z Księciem popłynął łodzią do Gdańska, stamtąd zaś morzem w kierunku ujścia Pregoły. Towarzyszem tej podróży był prezbiter Benedykt Bogusz i brat Radzim Gaudent. Od początku spotkał się z wrogością, a kiedy mimo to próbował rozpocząć pracę misyjną, został zabity przez pogańskiego kapłana. Zabito go strzałami z łuku, odcięto mu głowę i wbito na żerdź. Cudem uratowali się jego dwaj towarzysze, którzy zdali w Gnieźnie relację o męczeńskiej śmierci św. Wojciecha. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało i pochował z należytymi honorami. Zginął w wieku 40 lat.

Św. Wojciech jest współpatronem Polski, której wedle legendy miał także dać jej pierwszy hymn Bogurodzica Dziewica. Po dziś dzień śpiewa się go uroczyście w katedrze gnieźnieńskiej. W 999 r. papież Sylwester II wpisał go w poczet świętych. Staraniem Bolesława Chrobrego, papież utworzył w Gnieźnie metropolię, której patronem został św. Wojciech. Około 1127 r. powstały słynne "drzwi gnieźnieńskie", na których zostało utrwalonych rzeźbą w spiżu 18 scen z życia św. Wojciecha. W 1928 r. na prośbę ówczesnego Prymasa Polski - Augusta Kardynała Hlonda, relikwie z Rzymu przeniesiono do skarbca katedry gnieźnieńskiej. W 1980 r. diecezja warmińska otrzymała, ufundowany przez ówczesnego biskupa warmińskiego Józefa Glempa, relikwiarz św. Wojciecha.

W diecezji drohiczyńskiej jest także kościół pod wezwaniem św. Wojciecha w Skibniewie (dekanat sterdyński), gdzie proboszczem jest obecnie ks. Franciszek Szulak. 4 kwietnia 1997 r. do tej parafii sprowadzono z Gniezna relikwie św. Wojciecha. 20 kwietnia tegoż roku odbyły się w parafii diecezjalne obchody tysiąclecia śmierci św. Wojciecha.

CZYTAJ DALEJ

Japonia: ok. 420 tys. rodzimych katolików i ponad pół miliona wiernych-imigrantów

2024-04-23 18:29

[ TEMATY ]

Japonia

Katolik

Karol Porwich/Niedziela

Trwająca obecnie wizyta "ad limina Apostolorum" biskupów japońskich w Watykanie stała się dla misyjnej agencji prasowej Fides okazją do przedstawienia dzisiejszego stanu Kościoła katolickiego w Kraju Kwitnącej Wiśni i krótkiego przypomnienia jego historii. Na koniec 2023 mieszkało tam, według danych oficjalnych, 419414 wiernych, co stanowiło ok. 0,34 proc. ludności kraju wynoszącej ok. 125 mln. Do liczby tej trzeba jeszcze dodać niespełna pół miliona katolików-imigrantów, pochodzących z innych państw azjatyckich, z Ameryki Łacińskiej a nawet z Europy.

Posługę duszpasterską wśród miejscowych wiernych pełni 459 kapłanów diecezjalnych i 761 zakonnych, wspieranych przez 135 braci i 4282 siostry zakonne, a do kapłaństwa przygotowuje się 35 seminarzystów. Kościół w Japonii dzieli się trzy prowincje (metropolie), w których skład wchodzi tyleż archidiecezji i 15 diecezji. Mimo swej niewielkiej liczebności prowadzi on 828 instytucji oświatowo-wychowawczych różnego szczebla (szkoły podstawowe, średnie i wyższe i inne placówki) oraz 653 instytucje dobroczynne. Liczba katolików niestety maleje, gdyż jeszcze 10 lat temu, w 2014, było ich tam ponad 20 tys. więcej (439725). Lekki wzrost odnotowały jedynie diecezje: Saitama, Naha i Nagoja.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję