Reklama

Niedziela Małopolska

Każdy może być twórcą pokoju

W bazylice Mariackiej zgromadziły się tłumy ludzi, zwłaszcza młodych, choć nie tylko.

Niedziela małopolska 2/2020, str. I

[ TEMATY ]

Kraków

Taize

Europejskie Spotkanie Młodych

Bazylika Mariacka

Archiwum M. Fortuny-Sudor

Bazylikę Mariacką wypełnili nie tylko młodzi ludzie rozumiejący, jak istotną rolę w życiu chrześcijanina pełni modlitwa uwielbienia

Bazylikę Mariacką wypełnili nie tylko młodzi ludzie rozumiejący, jak istotną rolę w życiu chrześcijanina pełni modlitwa uwielbienia

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Po zakończeniu Europejskiego Spotkania Młodych we Wrocławiu, w czwartkowy wieczór 2 stycznia, bracia z ekumenicznej wspólnoty z Taizé zawitali w Królewskim Mieście Krakowie, wspólnie z przeorem – br. Aloisem i br. Markiem z Poznania. Gości powitał metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski, który nawiązując do hasła tegorocznego spotkania wspólnoty (wypowiedzianych przez św. Urszulę Ledóchowską) „Zawsze w drodze. Nigdy nie wykorzenieni”, nauczał: – Nigdy nie jesteśmy wykorzenieni, bo wierzymy i doświadczamy obecności Boga, który jest prawdziwym Emmanuelem, Bogiem z nami. On chce być z nami, jest z nami. I stawiał pytanie: – Jak możemy być wykorzenieni, skoro On jest naszą mocą i siłą?  

Wspólny śpiew połączył zebranych. Powtarzały się słowa: Laudate omnes gentes, laudate Dominum czy ,,Przybądź Duchu Boży, przybądź Duchu Święty i odnów oblicze Ziemi’’. Wysłuchano fragmentu Ewangelii św. Łukasza m.in. o aniołach objawiających się pasterzom, również w języku angielskim i francuskim, po czym uczestnicy spotkania w ciszy wielbili Pana.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Kyrie eleison… – błagalne wezwanie rozpoczęło następny etap nabożeństwa. W bazylice zabrzmiały kolejne pieśni. Do zebranych przemówił br. Alois, który zaznaczył, że wspólnotę poruszyła gościnność, jakiej uczestnicy ESM doświadczyli we Wrocławiu. Przypomniał, że Taizé odwiedził dwukrotnie sam abp Karol Wojtyła, jako metropolita krakowski, a w 1986 r. przyjechał jako papież. Przywołał pierwsze słowa pontyfikatu Jana Pawła II, w których Ojciec Święty nawoływał do otwarcia drzwi Chrystusowi. I przekonywał, wzywając do jedności chrześcijan: – Nie lękajmy się gwałtownych przemian w naszych czasach, nawet w Kościele, bo przez nie Chrystus puka do naszych drzwi, przynagla nas, byśmy szukali innych dróg przeżywania Ewangelii w tak szybko zmieniającym się świecie. Zaznaczył, że: – Każdy z nas może być twórcą pokoju na świecie, podejmując decyzję, by w swoim codziennym życiu nie używać przemocy.

Przybądź Duchu Boży, przybądź Duchu Święty i odnów oblicze Ziemi

Podziel się cytatem

– Byłam pierwszy raz na Taizé i bardzo mi się spodobało. Wcześniej słyszałam różne opinie. Chciałam po prostu sprawdzić, czy to jest coś dla mnie i byłam bardzo podbudowana ilością młodzieży, ilością uczestników. Były też osoby starsze i całe rodziny. Nadal jestem pod wrażeniem tego modlitewnego zaangażowania – zwierzyła się Niedzieli 22-letnia Natalia. Z kolei 26 letni Tomasz wyznał: – Dla mnie tego typu wydarzenia są możliwością wzmocnienia wiary. Na co dzień pracuję w kościele jako organista. Natomiast takie spotkanie stwarza okazję bycia we wspólnocie modlitewnej z innej perspektywy, więc staram się z tego korzystać.

2020-01-08 08:09

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kraków: katechezy w bazylice Mariackiej - Kim On jest? Zbawiciel

W najbliższy czwartek, 21 lutego, w Bazylice Mariackiej - znowu słuchać będziemy o Jezusie! Po Mszy Świętej, czyli o godz. 19:15 - kolejna katecheza wspólnoty Sala na Górze z cyklu: Kim On jest?

Tym razem, o Jezusie jako ZBAWICIELU, o tym, jak mamy tę prawdę rozumieć i „co nam to daje” mówić będzie ks. dr hab. Jacek Kempa, kapłan Archidiecezji Katowickiej.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Jubileuszowy Dzień Wspólnoty w Czerwieńsku

2024-04-29 09:23

[ TEMATY ]

Ruch Światło‑Życie

Parafia Czerwieńsk

Jubileuszowy Dzień Wspólnoty

Waldemar Napora

Udział w spotkaniu wzięli ks. Dariusz Korolik, obecny moderator Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji, kapłani związani z Oazą w różnym czasie, animatorzy oraz pary Domowego Kościoła

Udział w spotkaniu wzięli ks. Dariusz Korolik, obecny moderator Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji, kapłani związani z Oazą w różnym czasie, animatorzy oraz pary Domowego Kościoła

Ruch Światło-Życie w ramach jubileuszu 50-lecia istnienia w diecezji zaprosił byłych oazowiczów na spotkanie w ramach Jubileuszowego Dnia Wspólnoty.

Jedno z kilku takich zaplanowanych spotkań odbyło się 27 kwietnia w parafii pw. św. Wojciecha w Czerwieńsku. Rozpoczęło się Mszą św. w kościele parafialnym pod przewodnictwem ks. Jana Pawlaka, wieloletniego uczestnika i moderatora Ruchu. Udział w spotkaniu wzięli ks. Dariusz Korolik, obecny moderator Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji, kapłani związani z Oazą w różnym czasie, animatorzy oraz pary Domowego Kościoła. Przybyły także rodziny zainteresowane formacją w grupach oazowych.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję