Pochodziła z zamożnej szlacheckiej rodziny, która zamieszkała w hiszpańskiej Ávili. Jako młoda dziewczyna została oddana do internatu Augustianek w tymże mieście, jednak ciężka choroba zmusiła ją do powrotu do domu. Kiedy poczuła się lepiej, w wieku 20 lat wstąpiła do miejscowego klasztoru Karmelitanek. Podczas długich godzin samotności i cierpienia zaczęło się jej życie mistyczne i postępowało zjednoczenie z Bogiem. W 1557 r., wpatrzona w obraz Chrystusa Ubiczowanego, doznała wewnętrznej przemiany. Ważną rolę w jej przemianie odegrała lektura Wyznań św. Augustyna. Kierownikami duchowymi przyszłej świętej byli św. Franciszek Borgiasz i św. Piotr z Alkantary. Teresa dokonała reformy we własnym zgromadzeniu. W swoich działaniach pokazała mocny charakter, zawsze była posłuszna Majestatowi Boga. Swoje przeżycia mistyczne zawarła w swoich dziełach, m.in. w Księdze życia (1565), Drodze doskonałości (1565-68), Twierdzy wewnętrznej (1577).