Reklama

Niedziela Łódzka

Jak rozmawiać z dziećmi o seksualności

Niedziela łódzka 18/2019, str. 6

[ TEMATY ]

młodzież

seksualność

Dominika Szymańska

Konferencja zgromadziła rodziców, pedagogów i wychowawców

Konferencja zgromadziła rodziców, pedagogów i wychowawców

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Już po raz szósty Fundacja Życie zorganizowała konferencję o wychowaniu do samodzielności. W Auli Schuberta Uniwersytetu Łódzkiego zgromadzili się rodzice, wychowawcy, pedagodzy i psychologowie, by wspólnie debatować o tym, jak rozmawiać z dziećmi o seksualności. – Trzeba o tym rozmawiać nie tylko w kontekście tego, co się dzieje w oświacie, ale tego, co się dzieje w społeczeństwie – wyjaśniał Grzegorz Wierzchowski, łódzki kurator oświaty, w swoim wystąpieniu otwierającym konferencję. Podkreślał też rolę i wpływ rodziców na wychowanie i edukację w szkole, zachęcając do korzystania z narzędzia, jakim są tzw. rady rodziców. – Jeżeli wychowanie seksualne w takiej intensywnej postaci, więcej niż jest to konieczne, odbywa się w szkole, to wówczas czyni ono ludzką płciowość tematem publicznym i odziera ją z naturalnej intymności – zauważył.

O wychowaniu do wolności mówił z kolei Tomasz Gubała – prezes Fundacji Archezja od 10 lat zajmującej się programami profilaktycznymi. Wyjaśniał, że wychowanie należy rozumieć jako przygotowanie do życia nie tylko w świecie realnym, ale i wirtualnym, oraz podkreślał rolę autorytetu w tym procesie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Dr Błażej Kmieciak poruszył temat wychowania seksualnego w kontekście praw dziecka. Zauważył, że potrzeba jest rozmawiać z dziećmi przy pomocy prostych komunikatów z poszanowaniem ich granicy bezpieczeństwa i intymności. – Dorosły musi być przede wszystkim spójny i autentyczny. Dzieci nas obserwują i patrzą, czy jesteśmy spójni. Rodzice mówiący o miłości małżeńskiej i kłócący się ciągle w domu są nieautentyczni – wyjaśniał i tłumaczył, że umiejętność przyznania się do błędu jest elementem kształtującym autorytet.

Natomiast Karolina Hołownia – edukator seksualny i doradca seksuologiczny – przekonywała, że rodzice przed podjęciem rozmowy z dziećmi powinni zmierzyć się ze swoją własną seksualnością. – Kiedy komunikujemy cokolwiek naszemu dziecku, to nie są to tylko słowa, które wypowiadamy – podkreślała. – Nawet jeśli moje słowa będą przystępne, ale ja wewnątrz nie czuję się wyluzowana, to mowa mojego ciała i ton mojego głosu to zdradzi.

Reklama

Paweł Lewicki – psycholog rodzinny i trener Archipelagu Skarbów – mówił o roli rodziców wobec zjawiska seksualizacji. Odwołując się do badań psychologicznych, wyjaśniał, że nawet w przypadku zbuntowanego nastolatka, który wiedzę o seksualności czerpie często z Internetu bądź od rówieśników, to rodzice, o ile podejmują się tego tematu, są źródłem informacji, któremu dziecko najbardziej ufa.

Spotkanie zgromadziło kilkadziesiąt osób zainteresowanych problematyką wychowania. – Szukam ciągle sposobu wychowywania dzieci, żeby to było z jak najlepszym skutkiem dla nich. Wszystkie wiadomości, które mogę zdobyć, czy na konferencjach czy na szkoleniach, są dla mnie bardzo wartościowe, ponieważ wiem, że wychowywanie w obecnych czasach nie jest łatwe. I taka konferencja jest dla mnie sposobem na uzyskanie nowej wiedzy, którą można później zastosować w życiu – wyjaśnia Bogusława Dąbrowska prowadząca rodzinny dom dziecka.

2019-04-30 09:16

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Młodzież po lockdownie

Niedziela Ogólnopolska 30/2020, str. 58

[ TEMATY ]

młodzież

Adobe Stock

Jak poradzić sobie z kryzysem związanym ze społeczną izolacją wśród młodych ludzi: wycofaniem, niechęcią do kontaktu z rówieśnikami, lękiem...?

Młodzi ludzie nie przeżywają lockdownu aż tak źle, jak by się mogło wydawać. Radzą sobie z tym nawet lepiej niż dorośli. Izolacja społeczna, która dziś i tak jest odczuwana w znacznie mniejszym stopniu niż jeszcze 2-3 miesiące temu, wiąże się z tym, że młody człowiek siedzi w domu, a jego kontakt z rówieśnikami jest bardziej lub mniej ograniczony. Mowa, oczywiście, o kontakcie osobistym. Zostaje więc zdalny sposób komunikowania się. A to przecież nic nowego dla młodego człowieka! On w takim świecie się urodził i to nie jest dla niego problemem. Wręcz przeciwnie – czasem problemem może być spotkanie się w grupie. Młodzi ludzie mają znacznie większą łatwość opisywania emocji, tego, co czują, niż mówienia tego twarzą w twarz koledze czy przyjacielowi. Prościej wysłać „emotkę” ze smutną miną niż powiedzieć komuś w oczy: „źle się z tym czuję”, „smuci mnie to”, „mam problem”.

CZYTAJ DALEJ

Kościół czci patronkę Europy - św. Katarzynę ze Sieny

[ TEMATY ]

św. Katarzyna

pl.wikipedia.org

Kościół katolicki wspomina dziś św. Katarzynę ze Sieny (1347-80), mistyczkę i stygmatyczkę, doktora Kościoła i patronkę Europy. Choć była niepiśmienna, utrzymywała kontakty z najwybitniejszymi ludźmi swojej epoki. Przyczyniła się znacząco do odnowy moralnej XIV-wiecznej Europy i odbudowania autorytetu Kościoła.

Katarzyna Benincasa urodziła się w 1347 r. w Sienie jako najmłodsze, 24. dziecko w pobożnej, średnio zamożnej rodzinie farbiarza. Była ulubienicą rodziny, a równocześnie od najmłodszych lat prowadziła bardzo świątobliwe życie, pełne umartwień i wyrzeczeń. Gdy miała 12 lat doszło do ostrego konfliktu między Katarzyną a jej matką. Matka chciała ją dobrze wydać za mąż, podczas gdy Katarzyna marzyła o życiu zakonnym. Obcięła nawet włosy i próbowała założyć pustelnię we własnym domu. W efekcie popadła w niełaskę rodziny i odtąd była traktowana jak służąca. Do zakonu nie udało jej się wstąpić, ale mając 16 lat została tercjarką dominikańską przyjmując regułę tzw. Zakonu Pokutniczego. Wkrótce zasłynęła tam ze szczególnych umartwień, a zarazem radosnego usługiwania najuboższym i chorym. Wcześnie też zaczęła doznawać objawień i ekstaz, co zresztą, co zresztą sprawiło, że otoczenie patrzyło na nią podejrzliwie.
W 1367 r. w czasie nocnej modlitwy doznała mistycznych zaślubin z Chrystusem, a na jej palcu w niewyjaśniony sposób pojawiła się obrączka. Od tego czasu święta stała się wysłanniczką Chrystusa, w którego imieniu przemawiała i korespondowała z najwybitniejszymi osobistościami ówczesnej Europy, łącznie z najwyższymi przedstawicielami Kościoła - papieżami i biskupami.
W samej Sienie skupiła wokół siebie elitę miasta, dla wielu osób stała się mistrzynią życia duchowego. Spowodowało to jednak szereg podejrzeń i oskarżeń, oskarżono ją nawet o czary i konszachty z diabłem. Na podstawie tych oskarżeń w 1374 r. wytoczono jej proces. Po starannym zbadaniu sprawy sąd inkwizycyjny uwolnił Katarzynę od wszelkich podejrzeń.
Św. Katarzyna odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Bożej Opatrzności i do Męki Chrystusa. 1 kwietnia 1375 r. otrzymała stygmaty - na jej ciele pojawiły się rany w tych miejscach, gdzie miał je ukrzyżowany Jezus.
Jednym z najboleśniejszych doświadczeń dla Katarzyny była awiniońska niewola papieży, dlatego też usilnie zabiegała o ich ostateczny powrót do Rzymu. W tej sprawie osobiście udała się do Awinionu. W znacznym stopniu to właśnie dzięki jej staraniom Następca św. Piotra powrócił do Stolicy Apostolskiej.
Kanonizacji wielkiej mistyczki dokonał w 1461 r. Pius II. Od 1866 r. jest drugą, obok św. Franciszka z Asyżu, patronką Włoch, a 4 października 1970 r. Paweł VI ogłosił ją, jako drugą kobietę (po św. Teresie z Avili) doktorem Kościoła. W dniu rozpoczęcia Synodu Biskupów Europy 1 października 1999 r. Jan Paweł II ogłosił ją wraz ze św. Brygidą Szwedzką i św. Edytą Stein współpatronkami Europy. Do tego czasu patronami byli tylko święci mężczyźni: św. Benedykt oraz święci Cyryl i Metody.
Papież Benedykt XVI 24 listopada 2010 r. poświęcił jej specjalną katechezę w ramach cyklu o wielkich kobietach w Kościele średniowiecznym. Podkreślił w niej m.in. iż św. Katarzyna ze Sieny, „w miarę jak rozpowszechniała się sława jej świętości, stała się główną postacią intensywnej działalności poradnictwa duchowego w odniesieniu do każdej kategorii osób: arystokracji i polityków, artystów i prostych ludzi, osób konsekrowanych, duchownych, łącznie z papieżem Grzegorzem IX, który w owym czasie rezydował w Awinionie i którego Katarzyna namawiała energicznie i skutecznie by powrócił do Rzymu”. „Dużo podróżowała – mówił papież - aby zachęcać do wewnętrznej reformy Kościoła i by krzewić pokój między państwami”, dlatego Jan Paweł II ogłosił ją współpatronką Europy.

CZYTAJ DALEJ

Papież do kanosjanów i gabrielistów: kapituła generalna to moment łaski

2024-04-29 20:12

[ TEMATY ]

papież Franciszek

Grzegorz Gałązka

Franciszek przyjął na audiencji przedstawicieli dwóch zgromadzeń zakonnych kanosjanów i gabrielistów przy okazji przeżywanych przez nich kapituł generalnych. Jak podkreślił, spotkanie braci z całego zgromadzenia jest wydarzeniem synodalnym, fundamentalnym dla każdego zakonu, i stanowi moment łaski.

„Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość spotykają się na kapitule przez wspominanie, ewaluację i pójście naprzód w rozwoju zgromadzenia” - mówił Franciszek. Wyjaśniał następnie, że harmonia między różnorodnością jest owocem Ducha Świętego, mistrza harmonii. „Jednolitość czy to w instytucie zakonnym, czy w diecezji, czy też w grupie świeckich zabija. Różnorodność w harmonii sprawia, że wzrastamy” - zaznaczył Ojciec Święty.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję