Reklama

Niedziela Częstochowska

Notatnik duszpasterski (31)

Różaniec najlepiej odmawiać razem

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Głęboko wierzę, że Pan Bóg bardzo cieszy się z modlitw, które odmawiamy razem z innymi. Oczywiście, nie umniejsza to ważności naszych indywidualnych modlitw, ale modlitwy we wspólnocie mają w sobie jeszcze moc jedności, która jest tak bliska Bogu.

Św. Teresa od Jezusa pisała kiedyś, że „choćby siostra zakonna miała wielkie mistyczne doświadczenia osobiste, to i tak jej najważniejszą modlitwą jest modlitwa w chórze zakonnym”. Zanim zacznie się październik, przypominam o tym w kontekście modlitwy różańcowej. To wielki sukces duchowy, jeśli udaje nam się codziennie odmówić przynajmniej jedną część Różańca, ale w październiku Kościół zaprasza nas do wspólnej modlitwy podczas nabożeństw różańcowych. Odmawiajmy Różaniec razem z innymi! Matka Boża w wielu objawieniach, prosząc o tę modlitwę, używała liczby mnogiej, mówiąc: „Odmawiajcie Różaniec!”. A św. Ojciec Maksymilian, dla którego Różaniec był wielką i skuteczną bronią w duchowej wojnie z szatanem, przypominał, że żaden pojedynczy żołnierz, choćby najlepiej uzbrojony i najsprawniejszy, nie wygra wojny. Wojny zwyciężają armie ludzi walczących razem. Dlatego tworzył Rycerstwo Niepokalanej, aby Maryja z pojedynczych osób mogła mieć duchową armię ludzi walczących o Boże sprawy.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Nie powinniśmy się zbyt łatwo zwalniać ze wspólnego odmawiania Różańca, tłumacząc, że przecież odmawiamy go prywatnie. Jeśli to tylko możliwe, znajdźmy czas na wspólną modlitwę różańcową. Najpierw tę przez cały październik, a potem w inne maryjne dni.


Podziel się cytatem

Przy tej okazji warto wspomnieć o wspaniałej armii ludzi z Kół Żywego Różańca. To są właśnie ci, którzy już zrozumieli, że do wspólnego odmawiania Różańca trzeba dodać jedność modlitwy z braćmi i siostrami za sprawy Kościoła i świata. Na szczęście podczas wizytacji parafii spotykam sporo żywych róż różańcowych. Jestem zawsze głęboko wdzięczny wszystkim zelatorkom i zelatorom za ich trwanie na modlitwie, comiesięczny udział w formacji, wymianie tajemnic różańcowych i wspólnym podejmowaniu intencji. Tu i ówdzie pojawiają się też nowe grupy różańcowe – koła żywego różańca dzieci i młodzieży, rodziców, którzy łączą się w modlitwie za swoje dzieci, koła różańcowe nauczycieli i katechetów, a nawet koła studenckie i szkolne.

Wszędzie tam, gdzie ludzie razem odmawiają Różaniec, Matka Boża wyprasza wiele łask. Myślę, że najbardziej podstawową wspólnotą różańcową może być rodzina. Może warto w październiku odmawiać Różaniec lub jego część wspólnie ze wszystkimi domownikami. Jestem przekonany, że taka modlitwa odmieni i umocni każdą rodzinę. Jedno jest pewne: Różaniec najlepiej odmawiać razem!

2018-09-25 11:55

Ocena: +2 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wielkanocna wiara

Modne było dawniej mówienie, że ktoś jest wierzący a niepraktykujący. Może dziś moda na takie mówienie trochę zelżała, ale tego typu postaw pewnie wciąż nie brakuje. Miałem kiedyś takiego znajomego, który, co tu dużo mówić, przychodził na plebanię, żeby wyżebrać parę złotych na wódkę. Zawsze próbowałem mu tłumaczyć: „Kaziu, nie dam ci pieniędzy, bo jesteś alkoholikiem i zamiast chleba kupisz sobie coś do picia!”. Mój rozmówca nabierał wtedy powietrza w płuca, a potem z mocą i pewnością w głosie odpowiadał: „Proszę Księdza, jak Boga kocham, ja jestem abstynentem, tylko niepraktykującym”. Musiałem mu przyznać rację i podziwiałem, jak potrafił siebie zdefiniować. Od tamtej pory, kiedy słyszę, że ktoś deklaruje wiarę, a nie żyje nią i nie prowadzi życia sakramentalnego, przypominam sobie Kazia i myślę, że jest bardzo podobny do tych „wierzących a niepraktykujących”. Nie sądziłem jednak, że może też pojawić się w naszym duchowym krajobrazie skrajnie odmienna grupa ludzi, tacy, którzy praktykują, ale nie wierzą, którzy podejmują jeszcze jakieś religijne praktyki, ale są to już tyko dla nich elementy tradycji, albo swego rodzaju religijnej socjalizacji. Czy naprawdę można praktykować i nie wierzyć? Jaskrawym przykładem tego jest dla mnie zawsze Wielka Sobota w naszych polskich kościołach. Nie wiem, czy jest taki drugi dzień w roku, kiedy nasze świątynie tak licznie zapełniają się ludźmi i są tak bardzo ozdobione kolorowymi koszyczkami z jedzeniem przynoszonym do poświęcenia. Zwyczaj naprawdę piękny i niesłychanie symboliczny, szkoda tylko, że Pan Bóg jest gdzieś w tym wszystkim daleko z tyłu. My, księża, jak umiemy najlepiej, próbujemy wtedy przekierować uwagę zebranych z malowanych jajek na wystawionego w Pańskim grobie Pana Jezusa. Bardzo to trudne zadanie i z bólem serca widzimy, jak Pan Bóg niekiedy przegrywa ze święconymi jajkami. Takich praktykujących i niewierzących można czasem spotkać przy udzielaniu sakramentów świętych. Ile to razy przy chrzcie, pytając rodziców, o co proszą Kościół Boży dla swojego dziecka, usłyszałem odpowiedź: „O zdrowie!”. Trudno czasem, nawet najpobożniejszemu kapłanowi, zachować pokój serca, kiedy podczas sakramentalnego związku małżeńskiego cała ceremonia bardziej przypomina sesję zdjęciową niż modlitwę i spotkanie z Bogiem. Zapamiętałem nawet taką pannę młodą, która podczas przysięgi małżeńskiej była bardziej wpatrzona w fotografa niż w swojego narzeczonego. Przykładów można pewnie mnożyć i może nie zawsze niestosowne zachowania w kościele muszą wynikać z braku wiary, ale warto przy okazji Wielkanocy przyjrzeć się sobie i zobaczyć, ile w tym moim religijnym życiu jest zwyczaju, a ile wiary, ile tradycji, a ile Pana Boga. Bo dziś Chrystus chce zmartwychwstać w tym wszystkim, co Go dotyczy, a w czym odebraliśmy Mu życie, w tym, w czym On naprawdę żyje, a co my traktujemy tak, jakby w tym nie chodziło już o żywego Pana Boga. Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwe zmartwychwstał! Z duszpasterską troską życzę sobie, moim współbraciom w kapłaństwie i wszystkim wiernym wielkanocnej wiary, czyli takiej, w której Chrystus żyje, a nie leży w grobie i ciągle czeka na zmartwychwstanie.

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas: diecezja sosnowiecka jest do obsiania, a nie do zaorania

2024-05-08 17:47

[ TEMATY ]

diecezja sosnowiecka

bp Artur Ważny

Abp Adrian Galbas

Dominik Pyrek/diecezja.sosnowiec.pl

„Diecezja sosnowiecka nie jest do zaorania, tylko do nieustannego obsiewania” - powiedział abp Adrian Galbas w środę podczas obrzędu kanonicznego objęcia diecezji sosnowieckiej przez bp. Artura Ważnego. Uroczystość oraz podpisanie stosownych dokumentów miało miejsce w katedrze w Sosnowcu.

Abp Adrian Galbas zaznaczył, że Kościół sosnowiecki ma przed sobą przyszłość, „choć niektórzy specjaliści od wszystkiego uważają, że tak nie jest”.

CZYTAJ DALEJ

#PodcastUmajony (odcinek 9.): Odnowa i od nowa

2024-05-08 21:09

[ TEMATY ]

Ks. Tomasz Podlewski

#PodcastUmajony

Mat. prasowy

Czy Jezus gorszy się wypaleniem? Co zrobić z kryzysem powołania? Gdzie na nowo odnaleźć odwagę, radość i siłę do obowiązków? Zapraszamy na dziewiąty odcinek „Podcastu umajonego”, w którym ks. Tomasz Podlewski opowiada o tym, że przy Maryi da się zacząć od nowa.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję