WDPS z wielką pobożnością kultywowane jest nabożeństwo Koronki do Miłosierdzia Bożego. Codziennie o godz. 15 oddawana jest cześć Jezusowi Miłosiernemu. Św. Faustyna uczy nas w codziennym życiu prawdziwej pokory, mimo trudów, przeciwności, braku nieraz efektów – musimy nieść światu orędzie Miłosierdzia Bożego. Bp Jan Wątroba podkreślił, że szczególnie dzisiaj światu potrzeba miłosierdzia wobec bliźnich.
W uroczystości uczestniczyła s. Ignacja ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia z Sanktuarium Bożego Miłosierdzia z Krakowa-Łagiewnik. Od wielu lat jest ona przyjacielem mieszkańców i dobrą duszą tego Domu. Każdego roku, kiedy swój urlop spędza w rodzinnym domu, odwiedza, przytula, daje nadzieję mieszkańcom i pracownikom DPS. Jest wyjątkową głosicielką miłosierdzia.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Ten dzień zbiegł się z obchodzonym w tym roku jubileuszem 110-lecia powstania Domu Pomocy Społecznej im. Józefy Jaklińskiej w Rzeszowie. Historia tego Domu rozpoczęła się 12 kwietnia 1908 r. za sprawą Józefy Anny Jaklińskiej, która swoją posiadłość wraz z budynkiem mieszkalnym w Słocinie zapisała w testamencie na cele dobroczynne. Pani Józefa przez swą decyzję wskazała ideę, wokół której później zgromadziły się różne osoby. Ludzie ci swoją obecnością, pracą, zaangażowaniem i poświęceniem doprowadzili do powstania w tym miejscu Dzieła Miłosierdzia. Tworzyły jego historię. A kim byli?
Pierwszym powołanym dyrektorem był Władysław Przybysz, który kierował działalnością Domu przez 28 lat. Pod koniec lat osiemdziesiątych dyrektorką Domu była Stefania Lewicka-Siorek, a obecnie kieruje nim Jadwiga Gładka. W Domu pomagały również siostry zakonne. Opiekę duszpasterską nad jego mieszkańcami sprawuje ks. prał. Stanisław Tarnawski – proboszcz parafii pw. św. Rocha i Marcina w Rzeszowie-Słocinie. Wszystkie te osoby troszczyły i troszą się o ludzi, którym potrzebna jest pomoc.
W słocińskim Domu pojawiają się osoby w różnym wieku oraz w różnej kondycji zdrowotnej i duchowej, z bagażem doświadczeń i z różnymi potrzebami. Dom ten dla wielu potrzebujących jest drugim domem. Domem, w którym panuje wzajemna miłość, szacunek i akceptacja. Miejscem, gdzie jest dobra, rodzinna atmosfera i są w nim ludzie, którzy wyciągają do drugiego pomocną dłoń.
