Reklama

Niedziela Częstochowska

Pomniki – wyrazy naszej pamięci

Niedziela częstochowska 35/2017, str. 2

[ TEMATY ]

pamięć

Bożena Sztajner/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Zawsze będziemy mieć w pamięci słowa wypowiedziane przez Jana Pawła II w 1991 r., gdy jako pierwszy otrzymywał obywatelstwo honorowe: „Częstochowa to dobre miasto”. To był znakomity pomysł ówczesnego prezydenta Częstochowy Tadeusza Wrony, absolwenta Politechniki Częstochowskiej, wychowanka naszego DA. Powinniśmy z wdzięcznością o tym pamiętać. Częstochowianie zasługują bowiem na uwagę i na serdeczne słowa uznania. Co roku przecież przyjmują tysiące utrudzonych pielgrzymów zdążających na Jasną Górę, zapewniając im nie tylko nocleg, ale i wyżywienie. Pamiętam, jak kiedyś podczas spotkania duszpasterzy akademickich w Warszawie zastanawiano się nad zorganizowaniem noclegów dla studentów, którzy udawali się z pielgrzymką do Gniezna na uroczystości św. Wojciecha. Ich liczba wynosiła ok. 500. Kard. Henryk Gulbinowicz, który przewodniczył sesji, bardzo się martwił tą sprawą. Powiedziałem wówczas, że to nie jest aż tak wielki problem, bo w Częstochowie przyjmujemy co roku tysiące pielgrzymów. Ksiądz Kardynał pogratulował mi szczerze, mówiąc: Brawo, Częstochowa!

Reklama

Częstochowa kocha Matkę Bożą, królującą na jasnogórskim wzgórzu. W latach komunistycznych częstochowianie wypełniali plac jasnogórski, wsłuchując się w słowa kard. Wyszyńskiego czy kard. Wojtyły, który sprawował wieczorne nabożeństwo na Szczycie. Ogromnym entuzjazmem mieszkańców cieszyły się też pielgrzymki Jana Pawła II do Częstochowy, zwłaszcza ta w 1979 r. Z bp. Stefanem Barełą byłem na Watykanie, gdzie następowały ustalenia dotyczące lądowania Ojca Świętego. Lądowisko papieskiego helikoptera urządzono wówczas za katedrą na ul. Ogrodowej. Może warto byłoby upamiętnić to miejsce. Mamy wiele pamiątkowych zdjęć z tego czasu.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Częstochowa upamiętniła wizyty Ojca Świętego. Przy dworcu kolejowym na Stradomiu są zasadzane buki papieskie – te piękne drzewa przywiozła kiedyś delegacja włoska z okazji wizyty Papieża do Częstochowy. Mamy pomniki Jana Pawła II. Przede wszystkim pomnik na wałach jasnogórskich, na Bastionie Świętej Trójcy, z 26 sierpnia 1999 r., który ufundowali Danuta i Tomasz Gołębiowie z USA, a którego autorem jest Władysław Dudek. Obok domu pielgrzyma na Jasnej Górze znajduje się pomnik rodziców Karola Wojtyły. Nie można pominąć upamiętnienia wizyty Papieża w katedrze Świętej Rodziny – w 1982 r. powstał tu pomnik Jana Pawła II, wykonany w brązie przez znanego artystę Jerzego Kędziorę. Na dziedzińcu redakcji „Niedzieli” stoi pomnik Jana Pawła II, naturalnej wielkości, poświęcony przez abp. Stanisława Nowaka 20 listopada 2006 r. Papież błogosławi dziełu, które podejmuje redakcja.

Reklama

12 października 2008 r. został odsłonięty monumentalny pomnik autorstwa Papieża Pielgrzyma autorstwa prof. Jana Kucza i współpracującego z nim Radosława Kostyry w pobliżu kościoła św. Zygmunta. Pochylony Jan Paweł II z krzyżem zmierza w stronę Jasnej Góry. Pomnik Jana Pawła II jest też przy kościele Opatrzności Bożej na Kamieniu – zadbał o to ks. prał. Krzysztof Skubała. Nie można nie wspomnieć o najwyższym na świecie (14 m wysokości) białym pomniku Jana Pawła II w Parku Miniatur Sakralnych „Złota Góra” w Częstochowie.

Cenną pamiątką wspominającą Ojca Świętego są też dęby papieskie. W 2004 r. Papież poświęcił nasiona dębów, które trafiły do szkółki leśnej, a potem jako sadzonki znalazły się w różnych miejscach w Polsce. W naszym ogrodzie redakcyjnym też rośnie takie drzewko – dziś już spore drzewo, obok umieszczony jest obelisk z informacją o papieskim dębie.

Częstochowa upamiętniła wiele postaci, które odegrały w historii Polski ważną rolę, m.in. pomnik bł. ks. Jerzego Popiełuszki, sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego. Jakże byśmy chcieli, żeby Częstochowa rozwijała się dalej jako dobre miasto, by dbała nie tylko o sprawy materialne i handlowe, ale by zasłynęła z troski o człowieka. I jak mawiał bp Goliński, słynęła nie tylko Jasną Górą, ale też jasnymi ludźmi...

2017-08-24 10:11

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ofiara cierpienia i krwi

Niedziela kielecka 34/2017, str. 8

[ TEMATY ]

historia

pamięć

TER

W uroczystościach wzięli udział kombatanci, młodzież i żołnierze oraz tłumy kielczan

W uroczystościach wzięli udział kombatanci, młodzież i żołnierze oraz tłumy kielczan
Poczty sztandarowe, młodzież szkolna, kombatanci, żołnierze, przedstawiciele władz wojewódzkich i samorządowych, a także parlamentarzyści zebrali się w kościele garnizonowym w Kielcach, by modlić się za ofiary Powstania Warszawskiego.
CZYTAJ DALEJ

Dlaczego człowiek tak bardzo boi się Boga?

2025-12-17 08:49

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Adobe Stock

Nie bój się – mówi do Józefa anioł Pański. Z podobnym wezwaniem zwracał się wcześniej do Maryi. Nie bój się, Maryjo – mówił, zwiastując Jej, że została wybrana, by stać się Matką Jezusa Chrystusa.

Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: «Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy Bóg z nami. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.
CZYTAJ DALEJ

Psalm na niedzielę: góra to nie wyrok, ale obietnica

2025-12-21 11:00

[ TEMATY ]

Niedziela

Niedziela

Psalm

Vatican media

Współczesny człowiek często czuje się zagubiony, bo żyje w świecie bez góry. Wszystko jest płaskie, relatywne, bez wierzchołka. Psalm przywraca pionowy wymiar życia. Nie po to, żeby cię przygnieść, ale żeby pokazać, że jest coś wyżej i że warto tam iść. A najpiękniejsze jest to, że na szczycie nie czeka samotność, lecz Oblicze - podkreśla o. Piotr Kwiatek, kapucyn, doktor psychologii, inicjator psalmoterapii w komentarzu Centrum Heschela KUL do psalmu 24 śpiewanego w IV Niedzielę Adwentu.

Jak podkreśla o. Kwiatek, świat czasami „wydaje się za mały dla naszych lęków i za duży dla naszych marzeń. Ziemia kręci się dalej, a my często czujemy się na niej obco trochę jak goście, którzy zapomnieli, że są współwłaścicielami domu”. Natomiast psalm 24 „pokazuje nam, kim naprawdę jesteśmy i dokąd naprawdę idziemy. Jest w nim coś z terapii – nie takiej, która zagłusza ból, ale takiej, która prowadzi przez niego do źródła sensu”.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję