Zapowiedzi, że najważniejszym punktem wizyty Donalda Trumpa w Polsce będzie jego przemówienie na placu Krasińskich w Warszawie, i że będzie to przemówienie mocne, znaczące, programowe – nie były przesadzone. To nie była „piarowska” zagrywka, która miała tylko zaspokoić oczekiwania gospodarzy. Przemówienie takie rzeczywiście było i ci Polacy, którzy słuchali go na żywo, nawet jeżeli tylko na chwilę, jedynie z ciekawości oderwali się od bieżących zajęć w słoneczny lipcowy czwartek, aby zerknąć na telewizor czy posłuchać radia – jestem przekonany, że przez pozostałą część przemowy pozostali zasłuchani do końca.

Słowa płynące z serca

Zaangażowanie, z jakim Donald Trump wypowiadał każde słowo, ekspresyjna gestykulacja nakazują sądzić, że nie był to spektakl wyreżyserowany przez doradców, ale słowa wypływające z jego najgłębszego przekonania. Oczywiście, trudno się spodziewać, że na kilka tygodni przed wizytą Trump znał tak dokładnie historię Polski, polską duszę – jak mówił – i to, że jest ona bliźniacza do amerykańskiego ducha. Na pewno ktoś go tego nauczył i ktoś mu o tym powiedział, ale najważniejsze, że widać było, iż amerykański lider, przyparty faktami, się do tego przekonał.

Historia Polski dla świata

Trump dał całemu światu, swoim rodakom w USA, którzy wychodzili właśnie do pracy, z konieczności skondensowaną, wspaniałą lekcję ponadtysiącletniej historii Polski. Historii chlubnej, bohaterskiej, pełnej ducha i wiary, która góry przenosi. To szczególnie ważne w czasach, gdy w wielu miejscach polska historia jest zakłamywana i np. próbuje się nas zrównać z hitlerowskimi barbarzyńcami, i czynić odpowiedzialnymi za tragedię Holocaustu. Trump powiedział dobitnie, że Polska, Polacy nie byli katem, ale ofiarą II wojny światowej. W ten sposób amerykański prezydent powiedział „stop” zaawansowanym próbom rewizji historii. Kto wie, czy to, co powiedział w historycznej części przemówienia, per saldo nie było cenniejsze dla polskiej racji stanu niż zapowiedź sprzedaży systemów obrony rakietowej czy dostaw skroplonego gazu, choć pewnie właśnie dlatego, że Polska w historii wykazała swe przywiązanie do wolności, takie deklaracje ekonomiczne i polityczne, zwiększające nasze bezpieczeństwo, były w ogóle możliwe.

My chcemy Boga!

Trudno sobie wyobrazić jakiegokolwiek europejskiego przywódcę, który mówi takie zdanie: „Polacy, Amerykanie, Europejczycy nadal wołają wielkim głosem: my chcemy Boga!”. Przemówienie amerykańskiego przywódcy było wartościowe nie tylko dlatego, że chwaliło nas za przeszłość – miało wymiar programowy w tym sensie, że określało przyszłość i wyliczało hierarchię wartości, na jakich swoją politykę będzie opierać nowa amerykańska administracja. Tej polityce i tym narodom – Trump często odwoływał się do państw skupionych w kręgu demokracji zachodnich – potrzebny jest Bóg. To dzięki temu, że Polacy to naród oddany Bogu, możliwe były inne słowa amerykańskiego prezydenta: o tym, że Polska to dusza Europy. Ta myśl stawiania Polski za wzór światu i Europie nabrała nowego znaczenia w sytuacji nagonki, którą prowadzi się w niektórych krajach i międzynarodowych instytucjach, w słowach: „Jestem tu dzisiaj nie tylko po to, by odwiedzić starego sojusznika, ale też by pokazać was jako przykład wolności innym, którzy poszukują wolności i którzy chcą zebrać w sobie odwagę i gotowość, aby bronić naszej cywilizacji”.

Polska przykładem dla świata

Wielokrotnie mówił Donald Trump o wartościach, na których zbudowany jest Zachód. Apelował, aby ich nie zapominać, aby do nich wrócić. Powiedział, że fundamentalnym pytaniem w obliczu zagrożeń, szczególnie terroryzmem, ale i innych, jest: „Czy Zachód chce przeżyć? Czy mamy pewność w naszych wartościach, żeby walczyć o nie do samego końca?”. I z właściwą dla Amerykanów zaraźliwą pewnością siebie odpowiedział: „Tak jak Polska nie mogła zostać złamana, tak deklaruję dziś, by świat usłyszał to, że Zachód nigdy nie zostanie złamany. Nasze wartości zwyciężą”. Ze słów amerykańskiego prezydenta wynika, że za jego prezydentury USA będą o nie walczyć i że nad Wisłą znalazł bardzo dobrego sojusznika, będącego przykładem, bo „zwycięstwo ducha Polski po stuleciach ciężkich losów daje nam wszystkim nadzieję na przyszłość, w której dobro zwycięża zło, a pokój wygrywa z wojną”. Jedno jest pewne: tego przemówienia nie zapomnimy.