Nie zazna ludzkość spokoju, dopóki nie zwróci się do źródła Miłosierdzia Bożego – brzmi napis na relikwiarzu z relikwiami świętej, który przechowywany jest w kościele w Kłucku. Ufundował go darczyńca spoza parafii. Wprowadzenie relikwii św. Siostry Faustyny wspominał ks. Stanisław Jaworski, były proboszcz, który w Kłucku pracował przez czternaście lat. – O relikwie parafia poprosiła klasztor Sióstr Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach. Kiedy prośba została rozpatrzona pomyślnie, wtedy grupa parafialna z proboszczem udała się na pielgrzymkę do sanktuarium po relikwie. Tuż po niej nastąpiło ich uroczyste wprowadzenie do kościoła.

Nie można jednak powiedzieć, że kult patronki parafii jest mocno rozbudowany. Bardziej zakorzeniona jest pobożność maryjna. Odpust parafialny 5 października obchodzony jest tradycyjnie z uroczystą sumą i procesją wokół kościoła. Na stałe przyjęło się w parafii nabożeństwo Koronką do Bożego Miłosierdzia, sprawowane w każdy piątek i połączone z Mszą św. Św. Siostra Faustyna odnotowała słowa Jezusa odnoszące się do mocy tej modlitwy. „Przez odmawianie tej koronki podoba mi się dać wszystko, o co Mnie prosić będą (...) jeżeli to (...) będzie zgodne z Moją wolą”. Po modlitwie wierni oddają cześć św. Faustynie. Relikwie znajdują się w ołtarzu bocznym Matki Bożej Częstochowskiej.

Obraz patronki

Do orędzia Miłosierdzia Bożego, które Jezus przekazał światu przez Faustynę, nawiązuje wystrój świątyni. W ołtarzu głównym znajduje się pokaźnych rozmiarów obraz przedstawiający zakonnicę w obecności Jezusa Miłosiernego. Faustyna trzymając „Dzienniczek”, wskazuje na postać Jezusa, stojącą wyżej w świetle. Z Serca Jezusa wychodzą promienie czerwone i blade. Pod Jego stopami widnieje napis: „Jezu, ufam Tobie”. Jak wiadomo, na prośbę ks. Sopoćki Faustyna spytała Jezusa nie tylko o symbolikę obrazu, ale i o napis, jaki ma na nim widnieć. „Te dwa promienie oznaczają Krew i Wodę: blady promień oznacza Wodę, która usprawiedliwia dusze, czerwony promień oznacza Krew, która jest życiem dusz”. „Podaję ludziom naczynie, z którym mają przychodzić po łaski do Źródła Miłosierdzia. Tym naczyniem jest ten obraz z podpisem: Jezu, ufam Tobie” – usłyszała. Sam wizerunek Miłosiernego Jezusa związany jest obietnicami, które On zostawił wszystkim, którzy obraz ten czcić będą, łącznie z obietnicą dobrej śmierci.

Wybrana, by głosić Jego miłosierdzie

Ani brak wykształcenia (bo ukończyła jedynie trzy klasy szkoły podstawowej), ani ubóstwo i brak zgody rodziców, by wstąpić do zakonu, nie stanowiły problemu dla Jezusa, który uczynił Helenę Kowalską (ur. 25 sierpnia 1905 r.), sekretarką swego Miłosierdzia. Pochodziła z prostej rolniczej rodziny z Głogowca k/Łodzi. Już jako mała dziewczynka odczuwała powołanie zakonne. Do wstąpienia do klasztoru przynaglił ją sam Jezus, który pewnego dnia ukazał się młodej dziewczynie. 1 sierpnia 1925 r. została przyjęta do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Po odbyciu postulatu w Warszawie udała się na nowicjat w Krakowie. Otrzymała imię Maria Faustyna. W nowicjacie Bóg doświadczał siostrę Faustynę duchową nocą. W Wielki Piątek 1927 r. dał jej łaskę poznania, jak bardzo dla niej cierpiał, wtedy Faustynę ogarnęła wielka miłość do Zbawiciela. 30 kwietnia 1928 r. złożyła pierwsze śluby zakonne. Posługiwała w różnych domach zakonnych, m.in. w Krakowie, Płocku i Wilnie.

W zakonie przeżyła 13 lat. 22 lutego 1931 r. po raz pierwszy ujrzała Pana Jezusa Miłosiernego, który nakazał jej namalowanie Jego wizerunku, takim jakim Go widziała. 30 kwietnia 1933 r. złożyła profesję wieczystą. Kiedy znalazła się w domu zakonnym w Wilnie w 1934 roku, zwróciła się z prośbą do artysty-malarza Eugeniusza Kazimierskiego, by według jej opisu namalował obraz Jezusa. W dniach 26-28 kwietnia 1935 r. obraz ten wystawiono publicznie w oknie Ostrej Bramy, dzięki staraniom kierownika duchowego siostry Faustyny ks. Michała Sopoćki. Uroczystość ta zbiegła się z pierwszą niedzielą po Wielkanocy, tzw. niedzielą przewodnią, która – jak twierdziła siostra Faustyna – miała być przeżywana na polecenie Chrystusa jako święto Miłosierdzia Bożego. Kiedy Faustyna zapadła na gruźlicę, nawet przebywając w szpitalu na krakowskim Prądniku Białym, odwiedzała chorych, a umierającym była towarzyszką, otaczając ich modlitwą. Po powrocie ze szpitala pełniła przez pewien czas obowiązki furtianki.

Kult Miłosierdzia

Chrystus uczynił siostrę Faustynę odpowiedzialną za szerzenie kultu Jego Miłosierdzia. Z Jego polecenia Faustyna napisała „Dzienniczek”, przez który przekazała światu odmawianie nowenny, koronki. Według woli Jezusa, prosiła, by modlić się o godz.15, czyli w Godzinie Miłosierdzia, odprawiać litanię oraz przeżywać święto Miłosierdzia Bożego w II Niedzielę Wielkanocną.

W zakonie przeżyła 13 lat. Po długich cierpieniach, spowodowanych chorobą, zmarła 5 października 1938 r. w wieku 33 lat. Jej ciało spoczęło na cmentarzu zakonnym w Krakowie-Łagiewnikach. W 1966 r. przeniesiono jej doczesne szczątki do kaplicy Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Siostra Faustyna została beatyfikowana 18 kwietnia 1993 r., a ogłoszona świętą 30 kwietnia 2000 r. Uroczystość kanonizacji przypadła w II Niedzielę Wielkanocną, którą św. Jan Paweł II ustanowił wtedy świętem Miłosierdzia Bożego. 17 sierpnia 2002 r., Ojciec Święty konsekrował nową świątynię w Krakowie-Łagiewnikach i zawierzył świat Bożemu Miłosierdziu.

Z historii parafii Kłucko

Inicjatywa utworzenia osobnego ośrodka duszpasterskiego w Kłucku wyszła od ks. Henryka Węgrzyna, pochodzącego parafii Grzymałków. Na początku lat 90. ubiegłego wieku w Kłucku wybudowano kaplicę dojazdową. Pierwszą Mszę św. odprawiono w niej 12 grudnia 1993 r. Staraniem mieszkańców doposażono z czasem budynek, by mógł spełniać cele kultu religijnego. Postawiono ołtarz i ambonę, położono posadzkę marmurową. Rok później, 24 czerwca bp Kazimierz Ryczan erygował osobną parafię bł. Siostry Faustyny. Ostatecznie budowa kaplicy zakończyła się w 1995 r. Murowana kaplica po drobnych przeróbkach stała się świątynią. W 1996 r. dobudowano do niej dzwonnicę, a w 2000 r. powstał cmentarz. Teren wokół świątyni jest ogrodzony i zadbany. Parafianie troszczą się o wystrój kościoła, porządek i dekoracje kościoła. W oprawę Mszy św. włącza się grupa ministrantów.

Parafia włącza się w jubileuszowy rok Objawień Fatimskich. Do fatimskiego orędzia nawiązywały tegoroczne rekolekcje wielkopostne. Proboszcz ks. Piotr Zagała przyznaje, że łączy z jubileuszem nadzieję na odnowienie wiary w rodzinach, ale i umocnienie pobożności maryjnej przez praktykowanie nabożeństw fatimskich. W każdej miejscowości znajdują się figury przydrożne i krzyże, o które dbają mieszkańcy. Do tej pory w niektórych wioskach gromadzą się przy nich w maju ludzie, by śpiewać litanię do Matki Bożej. Tradycyjną pobożność maryjną podtrzymują róże różańcowe.