10 czerwca 1997 roku papież Jan Paweł II podczas pielgrzymki do Polski poświęcił monumentalną świątynię pw. św. Piotra Apostoła i bł. Jana z Dukli – owoc ofiarności i współpracy wielu ludzi. W tym roku mija 20 lat od tamtych niezwykłych chwil
Historia naszej parafii zaczęła się od pasterki w noc wigilijną 1982 roku. Wtedy to biskup pomocniczy przemyski Tadeusz Błaszkiewicz odprawił pierwszą Mszę św. i dokonał poświęcenia budynku gospodarczego, odkupionego wraz z posesją od pani Elżbiety Setlak przez ówczesnego ordynariusza archidiecezji przemyskiej bp. Ignacego Tokarczuka. 29 czerwca 1984 roku miała miejsce pierwsza Msza św. odpustowa celebrowana przez księdza dziekana Jerzego Moskala, podczas której został odczytany Dekret bp. Ignacego Tokarczuka o ustanowieniu parafii pw. św. Piotra Apostoła. Proboszczem oficjalnie został mianowany ks. Jan Kutyna.
Jedyna w archidiecezji
Dzięki ofiarności i współpracy wielu ludzi dobrej woli po kilkunastu latach została sfinalizowana budowa dużej, pięknej świątyni, którą poświęcił 10 czerwca 1997 roku, jako jedyną w archidiecezji przemyskiej, papież Jan Paweł II podczas pielgrzymki do Polski. Wyjątkowa i niezapomniana była to wizyta Jana Pawła II na Podkarpaciu, w Krośnie, a szczególnie w naszej parafii.
Ten czerwcowy, cudowny, słoneczny dzień ofiarowany nam przez Opatrzność był wyjątkowy również z tego względu, że podczas Mszy św. odprawionej na krośnieńskim lotnisku Jego Świątobliwość Jan Paweł II wyniósł na ołtarze Kościoła katolickiego bł. Jana z Dukli, który został mianowany drugim patronem naszej świątyni. Czas poprzedzający pielgrzymkę i jej przebieg przez wielu ludzi zaangażowanych w jej przygotowanie do tej pory jest określany „Świętym Czasem”, bo wtedy miał miejsce prawdziwy „Cud Braterstwa”, o którym niestety już większość z nas zapomniała.
Pod papieskim krzyżem
Parafia pieczołowicie pielęgnuje pamięć o tym niezwykłym wydarzeniu, jakim była pielgrzymka Jana Pawła II do Krosna. Corocznie 10 czerwca odprawiana jest Msza św. pod krzyżem papieskim lub w świątyni, celebrowana przez abp. Józefa Michalika z udziałem wielu duchownych i licznie zgromadzonych wiernych z Krosna i okolicy. Odbywają się koncerty, szczególnie z udziałem młodych, sympozja naukowe, wieczornice poetyckie, powstało przy kościele skromne muzeum. Zrodził się kult św. Jana Pawła II szczególnie intensywny od dnia jego kanonizacji, tj. 27 kwietnia 2014 roku. Do naszej świątyni przybywają pielgrzymi z całej Polski i nie tylko. Wierni składają swoje podziękowania i prośby do Boga Wszechmogącego za wstawiennictwem naszego świętego Papieża, rozważają jego nauczanie, żyją jego duchowością.
Księga Łask
Z tych świadectw powstała Księga Łask św. Jana Pawła II, szczególnie składanych w czasie cotygodniowych wtorkowych nabożeństw odprawianych do św. Jana Pawła II. Ten żywy kult i wola ludu Bożego poświadczona zebranymi podpisami wiernych oraz starania obecnego proboszcza ks. prał. Jana Bielca przyczyniły się do ustanowienia naszej świątyni z dniem 13 grudnia 2015 roku Sanktuarium Świętego Jana Pawła II przez abp. Józefa Michalika „ku dobru duchowemu i pożytkowi wiernych”.
W tym roku przypada 20. rocznica pobytu Ojca Świętego na ziemi krośnieńskiej. W imieniu Księdza Proboszcza, wszystkich kapłanów i całej wspólnoty parafialnej skupionej przy Sanktuarium Świętego Jana Pawła II w Krośnie zapraszamy serdecznie czytelników „Niedzieli Przemyskiej” do udziału w obchodach tej wyjątkowej rocznicy. Odbędą się sympozja dla dzieci, młodzieży i dorosłych m.in. z udziałem abp. Adama Szala i abp. Mieczysława Mokrzyckiego, będą koncerty, a kulminacyjnym punktem obchodów tego dziejowego wydarzenia będzie Msza św. dziękczynna pod przewodnictwem naszych pasterzy z udziałem metropolity lwowskiego, wieloletniego sekretarza św. Jana Pawła II, abp. Mieczysława Mokrzyckiego.
Ze szczegółowymi informacjami o przebiegu uroczystości będzie się można zapoznać na stronie: piotrajana.pl/
W miesiącu maju częściej niż w innych miesiącach zwracamy uwagę „na łąki umajone” i całe piękno przyrody. Gromadzimy się także przy przydrożnych kapliczkach, aby czcić Maryję i śpiewać majówki. W tym pięknym miesiącu wspominamy również bardzo ważną postać w historii Kościoła, jaką niewątpliwie jest św. Izydor zwany Oraczem, patron rolników.
Ten Hiszpan z dwunastego stulecia (zmarł 15 maja w 1130 r.) dał przykład świętości życia już od najmłodszych lat. Wychowywany został w pobożnej atmosferze swojego rodzinnego domu, w którym panowało ubóstwo. Jako spadek po swoich rodzicach otrzymać miał jedynie pług. Zapamiętał również słowa, które powtarzano w domu: „Módl się i pracuj, a dopomoże ci Bóg”. Przekazy o życiu Świętego wspominają, iż dom rodzinny świętego Oracza padł ofiarą najazdu Maurów i Izydor zmuszony był przenieść się na wieś. Tu, aby zarobić na chleb, pracował u sąsiada. Ktoś „życzliwy” doniósł, że nie wypełnia on należycie swoich obowiązków, oddając się za to „nadmiernym” modlitwom i „próżnej” medytacji. Jakież było zdumienie chlebodawcy Izydora, gdy ujrzał go pogrążonego w modlitwie, podczas gdy pracę wykonywały za niego tajemnicze postaci - mówiono, iż były to anioły. Po zakończonej modlitwie Izydor pracowicie orał i w tajemniczy sposób zawsze wykonywał zaplanowane na dzień prace polowe. Pobożna postawa świętego rolnika i jego gorliwa praca powodowały zawiść u innych pracowników. Jednak z czasem, będąc świadkami jego świętego życia, zmienili nastawienie i obdarzyli go szacunkiem. Ta postawa świętości wzbudziła również u Juana Vargasa (gospodarza, u którego Izydor pracował) podziw. Przyszły święty ożenił się ze świątobliwą Marią Torribą, która po śmierci (ok. 1175 r.) cieszyła się wielkim kultem u Hiszpanów. Po śmierci męża Maria oddawała się praktykom ascetycznym jako pustelnica; miała wielkie nabożeństwo do Najświętszej Marii Panny. W 1615 r. jej doczesne szczątki przeniesiono do Torrelaguna. Św. Izydor po swojej śmierci ukazać się miał hiszpańskiemu władcy Alfonsowi Kastylijskiemu, który dzięki jego pomocy zwyciężył Maurów w 1212 r. pod Las Navas de Tolosa. Kiedy król, wracając z wojennej wyprawy, zapragnął oddać cześć relikwiom Świętego, otworzono przed nim sarkofag Izydora, a król zdumiony oznajmił, że właśnie tego ubogiego rolnika widział, jak wskazuje jego wojskom drogę...
Izydor znany był z wielu różnych cudów, których dokonywać miał mocą swojej modlitwy. Po śmierci Izydora, po upływie czterdziestu lat, kiedy otwarto jego grób, okazało się, że jego zwłoki są w stanie nienaruszonym. Przeniesiono je wówczas do madryckiego kościoła. W siedemnastym stuleciu jezuici wybudowali w Madrycie barokową bazylikę pod jego wezwaniem, mieszczącą jego relikwie. Wśród licznych legend pojawiają się przekazy mówiące o uratowaniu barana porwanego przez wilka, oraz o powstrzymaniu suszy. Izydor miał niezwykły dar godzenia zwaśnionych sąsiadów; z ubogimi dzielił się nawet najskromniejszym posiłkiem. Dzięki modlitwom Izydora i jego żony uratował się ich syn, który nieszczęśliwie wpadł do studni, a którego nadzwyczajny strumień wody wyrzucił ponownie na powierzchnię. Piękna i nostalgiczna legenda, mówiąca o tragedii Vargasa, któremu umarła córeczka, wspomina, iż dzięki modlitwie wzruszonego tragedią Izydora, dziewczyna odzyskała życie, a świadkami tego niezwykłego wydarzenia było wielu ludzi. Za sprawą św. Izydora zdrowie odzyskać miał król hiszpański Filip III, który w dowód wdzięczności ufundował nowy relikwiarz na szczątki Świętego.
W Polsce kult św. Izydora rozprzestrzenił się na dobre w siedemnastym stuleciu. Szerzyli go głównie jezuici, mający przecież hiszpańskie korzenie. Izydor został obrany patronem rolników. W Polsce powstawały również liczne bractwa - konfraternie, którym patronował, np. w Kłobucku - obdarzone w siedemnastym stuleciu przez papieża Urbana VIII szeregiem odpustów. To właśnie dzięki jezuitom do Łańcuta dotarł kult Izydora, czego materialnym śladem jest dzisiaj piękny, zabytkowy witraż z dziewiętnastego stulecia z Wiednia, przedstawiający modlącego się podczas prac polowych Izydora. Do łańcuckiego kościoła farnego przychodzili więc przed wojną rolnicy z okolicznych miejscowości (które nie miały wówczas swoich kościołów parafialnych), modląc się do św. Izydora o pomyślność podczas prac polowych i o obfite plony. Ciekawą figurę św. Izydora wspierającego się na łopacie znajdziemy w Bazylice Kolegiackiej w Przeworsku w jednym z bocznych ołtarzy (narzędzia rolnicze to najczęstsze atrybuty św. Izydora, przedstawianego również podczas modlitwy do krucyfiksu i z orzącymi aniołami). W 1848 r. w Wielkopolsce o wolność z pruskim zaborcą walczyli chłopi, niosąc jego podobiznę na sztandarach. W 1622 r. papież Grzegorz XV wyniósł go na ołtarze jako świętego.
Leon XIV rozmawiał przez telefon z Giorgią Meloni. Premier podkreśliła nierozerwalną więź łączącą Włochy z Namiestnikiem Chrystusa. Potwierdziła też poparcie rządu dla działań Stolicy Apostolskiej na rzecz zakończenia konfliktów.
Jak czytamy w komunikacie włoskiego rządu, Giorgia Meloni ponownie pogratulowała Leonowi XIV wyboru na Stolicę Piotrową, zarówno w imieniu własnym, jak i rządu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
