Przeżywając radosny jubileusz 25-lecia diecezji legnickiej dziękujemy Panu Bogu za ten dar wspólnoty Ludu Bożego i wszystkie dzieła, które w minionym ćwierćwieczu miały miejsce w wymiarze duchowo-materialnym. Kościół lokalny, jakim jest diecezja, działa w warunkach czasu i miejsca wypełniając swoje posłannictwo i dzieło Zbawienia. Różni specjaliści życia religijnego będą na rozmaite sposoby analizować przebytą drogę i wszystkie osiągnięcia, jak i niedociągnięcia, które w tym czasie się pojawiły.

25 lat historii diecezji to okres, w którym my, jako diecezjanie, kierowani przez duszpasterzy na czele z Biskupem Legnickim, spełnialiśmy swoje zadania i wszelkie posługi pastoralne.

W końcu lat 80. XX wieku mówiło się już o konieczności reformy struktury Kościoła w Polsce. Rozumiał to doskonale św. Jan Paweł II, który znał najlepiej specyfikę Kościoła w naszym kraju i jego aktualne problemy.

Pierwszym zwiastunem szykowanych zmian była wizyta abp. Luigi Poggi 17 października 1985 r., który wówczas przewodniczył delegacji Watykanu do stałych kontaktów z Polską. Przybył do Legnicy w towarzystwie kard. Henryka Gulbinowicza, bp. Adama Dyczkowskiego i bp. Józefa Pazdura. Najpierw odwiedzili budowany kościół Matki Bożej Królowej Polski, a następnie kościół św. Piotra i Pawła, który widzieli jako przyszłą katedrę. Wszelkie decyzje dotyczące przyszłej struktury administracyjnej Kościoła w Polsce były objęte tajemnicą, a krążące informacje opierały się tylko na domysłach.

Miasto Legnica należało do archidiecezji wrocławskiej i z uwagi na jej znaczenie odbywały się tu coroczne konferencje rejonowe duchowieństwa. Najczęściej miały one miejsce u Ojców Franciszkanów, którzy mieli dobre warunki do ich prowadzenia. W 1986 r. na takim spotkaniu zrodził się pomysł, aby rekolekcje kapłańskie zorganizować w Legnicy zamiast we Wrocławiu. Inicjatywa ta została dobrze przyjęta przez wielu księży. Mnie została powierzona misja zorganizowania tych rekolekcji. Udałem się z tą propozycją do kard. Gulbinowicza, któremu przedstawiłem szczegółowy program. Ksiądz Kardynał wyraził zgodę i polecił, aby takie rekolekcje odbyły się u Ojców Franciszkanów. Pierwsze zostały zorganizowane w roku 1989. W programie była Msza św. z nauką, potem konferencja, obiad, adoracja Najświętszego Sakramentu i Droga Krzyżowa. Średnio w rekolekcjach brało udział od 20 do 30 kapłanów. Rekolekcjonistami byli kolejno: w roku 1989 – o. Józef Szańca OFMConv., ówczesny gwardian, w 1990 – ks. Stanisław Pietraszko, kanclerz Kurii wrocławskiej, w 1991 – ks. Aleksander Zienkiewicz, obecnie już sługa Boży, a w następnym roku ks. Aleksander Radecki, ojciec duchowny wrocławskiego Seminarium.

Kiedy powstała diecezja legnicka na zakończenie rekolekcji jej pierwszy ordynariusz – bp Tadeusz Rybak – zapowiedział, że już w przyszłym roku rekolekcje kapłańskie odbędą się w nowopowstałym Wyższym Seminarium Duchownym w Legnicy.

Z powyższego widać, że obok decyzji administracyjnych o ustanowieniu diecezji legnickiej (25 marca 1992 r.), przygotowywano również duchowieństwo, aby księża umieli realizować zadania duszpasterskie w nowej wspólnocie. Przez cztery lata w czasie trzydniowych rekolekcji uczestnicy poczuli się wspólnotą i powstałe więzy na pewno pomogły w przyszłych działaniach pastoralnych.

Wszystkim uczestnikom odprawiającym wspólnie ćwiczenia duchowne jeszcze przed powstaniem diecezji legnickiej, niech tamte myśli i więzy pozostaną na chwałę Bożą.