Nieznani sprawcy zniszczyli ławeczkę w centrum Wilna. Nie była to zwykła ławka, lecz multimedialna Michała Kleofasa Ogińskiego. To dar Ambasady Polskiej w Wilnie dla miasta. Przepięknego miasta. Tu niemal każdy kamień świadczy o jego polskości, lecz wzmianki o tym próżno szukać na jego ulicach i skwerach. Od lat rugowane są one, niestety, przez miejscowe władze i nieznanych sprawców. Ławeczka Ogińskiego przypominała o związkach tego słynnego polskiego kompozytora z Wilnem, a ponadto po naciśnięciu guzika można było odtwarzać jego muzykę. No bo któż nie chciałby, siedząc na ławce w Wilnie, słuchać Poloneza Ogińskiego? Otóż wielu nie chce nie tylko siedzieć, słuchać, ale także nie chce widzieć przedmiotów przypominających polskość i kulturę tego miasta. Wielokrotnie już, także na łamach „Niedzieli”, wskazywałem na ten nieprzyjazny Polsce trend. Tzw. wandale zamalowali na Ławeczce Ogińskiego nasze narodowe barwy i symbole.

Polska placówka dyplomatyczna tym razem nie chce słyszeć o żadnym „wandalizmie” i czyn ten określa jako „akt ksenofobiczny”. Najwyraźniej jest to jednak polonofobia, czyli wrogość wobec Polski, Polaków, ich kultury i tradycji, słowem – wszystkiego, co polskie. Do tej pory polskie władze nieskutecznie reagowały na to bardziej niż niepokojące zjawisko. A ono stale się utrzymuje, a nawet nasila. Przypomnę tylko, że przed pięcioma laty zbezczeszczono groby polskich legionistów w Święcianach. Cztery lata temu na wileńskim cmentarzu Na Rossie „wandale” oblali farbą płytę nagrobną z urną i sercem marszałka Józefa Piłsudskiego oraz szczątkami jego matki (wówczas jeden z ważnych litewskich polityków zauważył, że pokazana została „dzika twarz Litwy, jakiej nie mamy”). Trzy lata temu Litewski Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że napisy w języku polskim – polskie nazwy ulic, nawet w rejonie solecznickim, gdzie Polacy stanowią ponad 80 proc. populacji, są sprzeczne z prawem, i kazał je usunąć. Dwa lata temu rozpowszechniano na Litwie internetową grę o Polakach, którą polska prasa określiła jako skandaliczną. Grający miał za zadanie „wypędzenie Polaków z tego kraju”. Przed niespełna rokiem miało miejsce zbezczeszczenie na Litwie trzech grobów żołnierzy polskich poległych w 1919 r.

W tym roku głośno jest o planowej likwidacji przez litewskie władze polskiego szkolnictwa na Litwie. Już wcześniej nie chciano uznawać egzaminu z języka polskiego jako przedmiotu obowiązkowego na maturze. Na tym nie koniec. Na początku sierpnia br. dowiedzieliśmy się, że w Wilnie likwidowane jest właśnie Studium Teologii w języku polskim, które funkcjonowało tam od 25 lat. Do tej nieprzypadkowej i niepełnej sekwencji zdarzeń dodać trzeba codzienne ludzkie dramaty Polaków mieszkających na Litwie. Po zsumowaniu tych wszystkich zdarzeń okazuje się, że prowokacyjnie zniszczona w Wilnie Ławeczka Ogińskiego jest jedną z wielu celowo wyrywanych polskich ławek na tym, nazwijmy to, „litewskim stadionie”. A może... poligonie?