Różnokolorowe koperty, które trafiają codziennie na redakcyjne biurka, a ostatnio coraz częściej e-maile, są świadectwem głębokiego zaufania, jakim darzą nas Czytelnicy. Dzieląc się na łamach niektórymi listami z redakcyjnej poczty, pragniemy, aby „Niedziela” była owocem zbiorowej mądrości redakcji i Czytelników.
Trwa Rok Święty Miłosierdzia. Pan Jezus rozdaje bez granic swoje miłosierdzie, które jest tak ogromne. W encyklice papieża Benedykta XVI przeczytałam kiedyś: „Miłosierdzie Boże jest większe od Niego samego”. A Pan Jezus powiedział: „Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą”. Również my w każdej formie, przy różnych okazjach, na każdym odcinku życia okazujmy sobie wzajemnie miłosierdzie.
Helena
On daje więcej
W ubiegłym roku miałam spędzić święta zupełnie samotnie, na wsi. No, może z którąś z samotnych „kum”, w święta działa społeczno-rodzinny czynnik, charakterystyczny dla wsi. A stało się inaczej. Spędziłam święta w miejscu swego dawnego zamieszkania, w mieszkaniu śp. Rodziców, z siostrą, jej rodziną, z bratem i bratową. Byłam na 50. rocznicy ślubu braterstwa i spotkałam się tam z obiema wnuczkami i ich rodzicami. Dużo by pisać! Pan Bóg widocznie tak to zaplanował. Trzeba Mu tylko zaufać i coś od siebie dać, z czegoś zrezygnować, a On da dużo więcej, niż możemy sobie wymarzyć!
Olśniewa mnie słowo „powołanie”. W potocznym znaczeniu kojarzy się ono z kapłaństwem i słowami kapłańskiego ślubowania: 10 razy „chcę...”, „chcę...” „chcę...”... i ostatni raz „chcę, z Bożą pomocą”. Szczegółowy program, poparty 6-letnią formacją i studiami; dojrzewanie przez pracę i modlitwę wielu osób – wychowawców, środowisko – i swoją własną. A powołanie małżeńskie? Cóż za mizerota... Szukanie – po omacku, wśród lęków i niepewności, w bardzo małym procencie poparte rzetelną wiedzą i prawdziwą formacją religijną – kłody pod nogi i pokusy tego świata.
Dlaczego niedostatecznie szanujemy święte powołanie małżeńskie? Tak: upadliśmy nosem w błoto. Trzeba nam się szybko do tego przyznać i chcieć wydobyć z tego stanu, i to koniecznie z Bożą pomocą.
Co zatem robić? Chyba na każdym podwórku potrzebny byłby „Dobry Pasterz”, no i wszyscy musieliby w gotowości stanąć przy Nim. Chciałoby się powiedzieć: od poczęcia aż do naturalnej śmierci nie wolno zmarnować żadnej sekundy i żadnego natchnienia! Z wielką tęsknotą i nadzieją –
Boże ojców naszych, wielki i miłosierny! Panie życia i pokoju, Ojcze wszystkich ludzi. Twoją wolą jest pokój, a nie udręczenie. Potęp wojny i obal pychę gwałtowników. Wysłałeś Syna swego Jezusa Chrystusa, aby głosił pokój bliskim i dalekim i zjednoczył w jedną rodzinę ludzi wszystkich ras i pokoleń.
Kiedy troska o dusze staje się samowolą [Felieton]
2025-09-13 23:34
ks. Łukasz
Karol Porwich/Niedziela
W piątkowe popołudnie opublikowany został list otwarty do abp. Józefa Kupnego autorstwa ks. Karla Stehlina FSSPX, przełożonego polskiego dystryktu. List, w którym możemy odnaleźć słowa stanowiące wyraz troski o „misję ratowania dusz” i niepodważalnej wierności tradycji. Zauważyć też można, że działanie Bractwa to nic innego jak heroizm wobec „upadającego Kościoła”. Kapłani Bractwa chcą chronić wiernych przed „zepsutymi rytami” po Soborze Watykańskim II. Brzmi heroicznie, dramatycznie wręcz. Tylko że… wierność w Kościele katolickim obejmuje nie tylko gorliwość o liturgię i nauczanie, ale również pełne posłuszeństwo papieżowi i biskupom.
W Liście padają słowa, że “Stolica Apostolska wydała wiele zarządzeń, które potwierdzają słuszność naszej misji od samego początku.” Podkreślony jest fakt, że papież Franciszek w liście apostolskim “Misericordia et misera” udzielił kapłanom Bractwa jurysdykcji do ważnego słuchania spowiedzi i rozgrzeszania. Jednak wkrada się w to pewna wybiórczość. Bo przecież w 12 punkcie czytamy: „Dla duszpasterskiego dobra wiernych, kierowanych wolą wyjścia naprzeciw ich potrzebom i zapewnienia im pewności co do możliwości otrzymania rozgrzeszenia, postanawiam z własnej decyzji udzielić wszystkim kapłanom Bractwa Św. Piusa X upoważnienia do ważnego i godziwego udzielania sakramentu pojednania.” Kluczowe są tutaj dwa elementy. Pierwszy to: dla duszpasterskiego dobra wiernych” – Papież Franciszek nie mówi, że czyni to jako „uznanie misji” Bractwa, lecz ze względu na dobro duchowe wiernych, którzy korzystają z ich posługi. Chodzi o to, by nie mieli wątpliwości co do ważności i godziwości sakramentu spowiedzi. Drugi: „udzielam upoważnienia” – papież nie stwierdza, że Bractwo ma je z mocy prawa czy własnej misji. Przeciwnie – uznaje, że takiego upoważnienia nie mieli i dlatego nadaje je swoją decyzją.To rozróżnienie jest istotne: papież działa z troski o wiernych, a nie jako potwierdzenie „kanonicznej misji” Bractwa. Właśnie dlatego Benedykt XVI pisał wcześniej, że „dopóki Bractwo nie ma statusu kanonicznego, jego duchowni nie pełnią żadnej posługi w sposób legalny”. Franciszek nie zmienił tego faktu, lecz zrobił wyjątek dla sakramentów: Pokuty i Pojednania oraz Małżeństwa, aby wierni nie żyli w niepewności co do sakramentów. Innymi słowy – to akt miłosierdzia wobec wiernych, a nie potwierdzenie misji Bractwa.
Zdaniem metropolity krakowskiego abp. Marka Jędraszewskiego, resort edukacji pod pozorem nauki o zdrowiu wprowadza treści mogące deprawować dzieci. Podczas pielgrzymki rodzin do sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej apelował, by rodzice wypisywali je z edukacji zdrowotnej.
W niedzielę do kalwaryjskiego sanktuarium pielgrzymowały po raz 33. rodziny Archidiecezji Krakowskiej. Uroczystości – mimo niesprzyjającej pogody - zgromadziły dziesiątki tysięcy wiernych. Mottem były słowa: „Rodzina sanktuarium życia”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
