Dom rodzinny to miejsce, do którego zawsze lubimy wracać. To ostoja spokoju, bezpieczeństwa, miłości. Dla zgromadzenia zakonnego takim miejscem jest niewątpliwie Dom macierzysty, w którym tworzyła się historia. Karmelitanki Dzieciątka Jezus mają takie miejsce. Budynek, który przed wojną kupiła jeszcze założycielka Matka Teresa Kierocińska i w którym mieszkały, pracowały i modliły się pierwsze siostry stoi w Sosnowcu. Przez kilka ostatnich lat obiekt był remontowany, bowiem jego przedwojenne mury wymagały gruntownego odświeżenia. Dziś budynek już jest odnowiony z zewnątrz i wewnątrz. Trwa wyposażanie pomieszczeń. I co istotne, będzie się w nim mieścił Dom Pamięci Matki Teresy Kierocińskiej – założycielki Zgromadzenia.

I choć dom zostanie oddany do użytku pod koniec roku, to już teraz, po uprzednim umówieniu z s. Bogdaną Batog KDzJ, można zajrzeć do środka i być oprowadzonym po historycznym obiekcie. Z tej sposobności skorzystał bp Grzegorz Kaszak, który po uroczystościach związanych z 94. rocznicą powstania Zgromadzenia odwiedził dom.

Zwiedzanie rozpoczął od najważniejszego miejsca, czyli pierwszej kaplicy sióstr. I choć kaplica została odtworzona, znajduje się w niej szczególnie cenna figura Dzieciątka Jezus i klęcznik Matki Teresy.

– Z figurą jest związana ciekawa historia. 100 lat temu, w 1915 r., nasza założycielka Janina Kierocińska, jeszcze będąc osobą świecką, ufundowała figurkę dla Bractwa Praskiego Dzieciątka Jezus w Krakowie. O. Anzelm Gądek po założeniu Zgromadzenia ofiarował figurkę Zgromadzeniu, mówiąc, że będzie jeszcze cudowna. I faktycznie Zgromadzenie otrzymało wiele łask za wstawiennictwem Dzieciątka Jezus – powiedział s. Bogdana.

W kaplicy siostry gromadziły się na modlitwę i przez wiele lat odbywały się w niej obłóczyny i profesje sióstr. Najstarsze siostry wspominają te wydarzenia z łezką w oku. Trzeba zaznaczyć, że w czasie wojny kaplica była schronem. W sytuacji zagrożenia siostry zbierały się w niej na modlitwie. Uwagę bp. Kaszaka zwróciły stacje drogi krzyżowej namalowane przez s. Marcelinę Jachimczak KDzJ. Do dzisiaj w wielu kościołach archidiecezji częstochowskiej i diecezji sosnowieckiej wiszą jej obrazy.

Kolejnym etapem zwiedzania była sala wieluńska. Ukazuje ona życie świeckie założycielki Zgromadzenia. Obok domu rodzinnego, co widać na ogromnych fototapetach ukazujących ówczesną zabudowę, znalazła się kaplica, w której młoda Janina spędzała dużo czasu. Inne miejsce związane z Czcigodną Służebnicą Bożą to kolegiata z XII wieku – też widoczna na zdjęciach. Tam Janina otrzymała wszystkie sakramenty – chrzest, Pierwszą Komunię św., bierzmowanie. Niestety, kościół nie zachował się do naszych czasów. – W sali udało nam się zamontować oryginalne okno z domu rodzinnego, przez które Janina patrzyła na sad. Jest też cudowny obraz Matki Bożej Pocieszenia, przed którym Janina wypraszała powołanie. Jest również fotografia szkoły, do której uczęszczała, a nawet świadectwo ukończenia szkoły. Także można zobaczyć jakie oceny otrzymała na zakończenie nauki w gimnazjum – opowiada s. Bogdana.

Sala krakowska i czerneńska – to kolejny przystanek w podróży po Domu Pamięci. Z tymi dwoma miastami Janina była związana. W czasie I wojny światowej zatrudniła się u sióstr Albertynek i pracowała wśród chorych. W Czernej w 1909 r. po raz pierwszy spotkała się z o. Anzelmem Gądkiem, który stał się jej spowiednikiem i kierownikiem duchowym. W sali znajdują się fotogramy dwóch kościołów: Karmelitów Bosych – tam zapisała się do Bractwa Praskiego Dzieciątka Jezus i wstąpiła do III Zakonu, a także kościół Karmelitanek Bosych w Krakowie, w którym 31 grudnia 1921 r. razem z Józefą Karyłowską rozpoczęła życie zakonne i przyjęła imię Teresy od św. Józefa.

Sala spotkań – dawny refektarz, to miejsce szczególne, bowiem w tym miejscu Matka zmarła. Po drodze mija się spowiednicę. Wedle zwyczaju siostry spowiadały się przez zakratowane okno w ścianie.

Kolejna sala to wystawa misyjna. Siostry pracują bowiem w Rwandzie, Burundi i w Kamerunie. Na piętrze znajduje się także odtworzony pokój Matki Teresy. A jako że w Domu macierzystym Matka zorganizowała szkołę i pracownię haftu i szycia, nie mogło zabraknąć tych motywów. W dwóch pomieszczeniach zaaranżowano pomieszczenia klasowe z wystrojem sprzed wojny i pracownię hafciarską. Udało się zdobyć ornat i sztandar, który Matka Teresa haftowała dla gimnazjum mechanicznego w 1938 r.

Ostatnia sala ukazuje działalność Zgromadzenia.. I jeszcze jedno – na korytarzu znajduje się cykl obrazów ukazujących życie Matki Teresy Kierocińskiej. Obrazy namalowała oczywiście s. Marcelina.