Reklama

Niedziela Małopolska

Obrazki w świecie obrazów

Niedziela małopolska 1/2016, str. 6

[ TEMATY ]

hobby

Agnieszka Konik-Korn

Maria Parzuchowska

Maria Parzuchowska

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W połowie grudnia na krakowskim Ignatianum mogliśmy oglądać wyjątkową wystawę pt. „A wiara nasza w obrazie i słowie zamknięta… Z kolekcji obrazka religijnego Marii Parzuchowskiej”. Ekspozycja została włączona w przebieg ogólnopolskiej konferencji naukowej pt. „Polska kultura religijna”, która zorganizowana została z okazji 1050. rocznicy chrztu Polski. Prezentowane obrazki dotyczyły właśnie tej tematyki.

Przypadek?

Maria Parzuchowska zaczęła zbierać obrazki 13 lat temu. Dziś w jej kolekcji jest ok. 4 tys. starych obrazków, wśród nich wiele unikatowych. Pasja p. Marii zaczęła się od „przypadku”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– W 2002 r. pojechałam do Wilna na pielgrzymkę do Matki Boskiej Ostrobramskiej – opowiada kolekcjonerka. – Wśród odwiedzanych przez naszą grupę miejsc była wileńska katedra, gdzie m.in. znajduje się kaplica św. Kazimierza Królewicza. Kiedy się w niej znaleźliśmy, zauważyłam przeszkloną gablotę, w której umieszczone zostały prześliczne, stare obrazki z koronkowymi zdobieniami, misternie wyciętymi w papierze. Byłam nimi zauroczona i po powrocie do domu zaczęłam szukać informacji na temat takich właśnie „koronkowych” obrazków. Wcześniej się nie spotkałam z niczym podobnym. Szukałam w bibliotekach, a w końcu dałam ogłoszenie w prasie z zapytaniem, czy ktoś z czytelników posiada może podobne obrazki.

Do p. Parzuchowskiej odezwała się kobieta, która wyjaśniła, że ma wiele obrazków od ojca, który był marynarzem. Wśród nich były właśnie takie koronkowe, o jakich marzyła p. Maria.

Na krakowską wystawę kolekcjonerka przywiozła pierwszy „koronkowy” obrazek, jaki znalazł się w jej posiadaniu, przedstawiający Matkę Bożą z Kalwarii Zebrzydowskiej. Choć mocno zniszczony, zajmuje jednak szczególne miejsce w sercu p. Marii. – Od niego wszystko się zaczęło – wyznaje ze wzruszeniem p. Parzuchowska i oprowadza mnie po poszczególnych częściach wystawy. – Są tu obrazki przedstawiające polskich świętych i takie, które podtrzymywały wiarę i ducha w czasie zaborów – wyjaśnia p. Parzuchowska. Moja rozmówczyni pokazuje mi obrazek z wizerunkiem Matki Bożej Łaskawej z Wilna na czerwonym tle i zwraca uwagę na ukryte w białej, koronkowej obwódce postacie orłów. – Takie obrazki umacniały poczucie istnienia narodu polskiego, kiedy Polski nie było na mapach – podkreśla p. Maria.

Reklama

Dar

Dawniej obrazki religijne miały inne znaczenie i większą wartość. Te otrzymane podczas wizyty duszpasterskiej dzieci często wklejały do zeszytów, obrysowywały ramką, traktowały ze szczególnym szacunkiem. Maria Parzuchowska opowiada historię obrazka, jaki otrzymała w prezencie od kobiety, która dostała ten piękny obrazek z koronkową obwódką od swojego ojca w dniu ślubu. Był to obrazek z wizerunkiem Matki Bożej Częstochowskiej, który jej rodzice otrzymali także wtedy, gdy zawierali małżeństwo. – To była taka wspaniała rodzinna pamiątka, przekazywana z pokolenia na pokolenie. A w końcu trafiła do moich zbiorów. Bardzo sobie cenię niezwykły gest tej kobiety – opowiada p. Maria.

Kolekcja Marii Parzuchowskiej obejmuje stare obrazki religijne. W bieżącym roku kolekcjonerka wydała trzecią książkę z reprodukcjami obrazków, poświęconą świętym i błogosławionym. W poprzednich latach ukazały się albumy prezentujące obrazki z Krzyżem Świętym i Świętą Rodziną. Autorka zapowiada, że w 2016 r. ukaże się kolejna część. Zbiór obrazków p. Parzuchowskiej prezentowany jest w różnych miejscach Polski – w świątyniach, szkołach. Podczas tych wystaw p. Maria towarzyszy zwiedzającym i oprowadza ich, odpowiadając na wszelkie pytania. Jest to dla niej każdorazowo możliwość podzielenia się wiedzą na temat obrazków religijnych, jak i forma promocji samego obrazka. – Ja to czynię nieodpłatnie, po prostu dzielę się moją pasją z innymi i zachęcam zbieraczy do tego, aby również oni zechcieli pokazać swoje zbiory. Takie spotkania zawsze są bardzo ubogacające – mówi p. Parzuchowska.

Reklama

Obrazki, które można było obejrzeć na Ignatianum, prezentowały nie tylko wizerunki i przedstawienia świętych, ale i pouczenia, zamieszczone na ich odwrocie – cytaty biblijne, modlitwy, treści pamiątkowe, odnoszące się do jubileuszy i ważnych wydarzeń. Wszystkie eksponaty pochodziły z Polski – dokumentowały w różnoraki sposób znamienną, 1050. rocznicę chrztu Polski. W kolekcji p. Marii znajduje się jednak wiele obrazków zagranicznych.

To nie ulotka

Wobec ilości obrazów, z jakimi stykamy się każdego dnia – poprzez media, billboardy, plakaty i liczne ulotki, obrazki religijne straciły na wartości. Znikają w wielości docierających do nas bodźców. Jeszcze nie tak bardzo dawno temu dzieci z niecierpliwością oczekiwały na obrazki, które ksiądz przynosił im po kolędzie. Dziś te kolędowe upominki nie są już tak oczekiwane i nie mają takiego znaczenia, jakie miały dawniej. Traktowane są przez najmłodszych jak ulotki, które się zabiera do domu, i o których szybko się zapomina.

P. Maria zauważa, że współczesne obrazki mają charakter masowy. Łatwość ich produkcji również sprzyja takim „ulotkowym” skojarzeniom. Kolekcjonerka przywołuje także postać św. Siostry Faustyny i jej zapiski w „Dzienniczku”, które świadczą o tym, że święte obrazki miały dla niej bardzo duże znaczenie. To właśnie poprzez obrazki przedstawiające Pana Jezusa Miłosiernego rozpowszechniał się Jego kult i tak dzieje się zresztą do dzisiaj. Obraz „Jezu ufam Tobie” do dziś jest wyjątkowym narzędziem ewangelizacji.

2015-12-23 13:28

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wierny rodzinie i modelarstwu

Niedziela szczecińsko-kamieńska 4/2018, str. VI

[ TEMATY ]

hobby

modelarstwo

Bogdan Nowak

Pokój gościnny prezentuje modele i białą broń pana Wojciecha

Pokój gościnny prezentuje modele i białą broń pana Wojciecha

Wojciecha Frasa zastaję cierpliwie skupionego w modelarskiej pracowni nad kolejnym modelem. Żona artysty – Barbara – zaprasza do stołu na kawę, do którego dosiada się zawsze uśmiechnięty pan Wojtek. Jest jednym z najbardziej znanych parafian w szczecińskim Skolwinie właśnie z uwagi na jego artystyczne zdolności.

CZYTAJ DALEJ

Św. Florian - patron strażaków

Św. Florianie, miej ten dom w obronie, niechaj płomieniem od ognia nie chłonie! - modlili się niegdyś mieszkańcy Krakowa, których św. Florian jest patronem. W 1700. rocznicę Jego męczeńskiej śmierci, właśnie z Krakowa katedra diecezji warszawsko-praskiej otrzyma relikwie swojego Patrona. Kim był ten Święty, którego za patrona obrali także strażacy, a od którego imienia zapożyczyło swą nazwę ponad 40 miejscowości w Polsce?

Zachowane do dziś źródła zgodnie podają, że był on chrześcijaninem żyjącym podczas prześladowań w czasach cesarza Dioklecjana. Ten wysoki urzędnik rzymski, a według większości źródeł oficer wojsk cesarskich, był dowódcą w naddunajskiej prowincji Norikum. Kiedy rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan, udał się do swoich braci w wierze, aby ich pokrzepić i wspomóc. Kiedy dowiedział się o tym Akwilinus, wierny urzędnik Dioklecjana, nakazał aresztowanie Floriana. Nakazano mu wtedy, aby zapalił kadzidło przed bóstwem pogańskim. Kiedy odmówił, groźbami i obietnicami próbowano zmienić jego decyzję. Florian nie zaparł się wiary. Wówczas ubiczowano go, szarpano jego ciało żelaznymi hakami, a następnie umieszczono mu kamień u szyi i zatopiono w rzece Enns. Za jego przykładem śmierć miało ponieść 40 innych chrześcijan.
Ciało męczennika Floriana odnalazła pobożna Waleria i ze czcią pochowała. Według tradycji miał się on jej ukazać we śnie i wskazać gdzie, strzeżone przez orła, spoczywały jego zwłoki. Z czasem w miejscu pochówku powstała kaplica, potem kościół i klasztor najpierw benedyktynów, a potem kanoników laterańskich. Sama zaś miejscowość - położona na terenie dzisiejszej górnej Austrii - otrzymała nazwę St. Florian i stała się jednym z ważniejszych ośrodków życia religijnego. Z czasem relikwie zabrano do Rzymu, by za jego pośrednictwem wyjednać Wiecznemu Miastu pokój w czasach ciągłych napadów Greków.
Do Polski relikwie św. Floriana sprowadził w 1184 książę Kazimierz Sprawiedliwy, syn Bolesława Krzywoustego. Najwybitniejszy polski historyk ks. Jan Długosz, zanotował: „Papież Lucjusz III chcąc się przychylić do ciągłych próśb monarchy polskiego Kazimierza, postanawia dać rzeczonemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika św. Floriana. Na większą cześć zarówno świętego, jak i Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny Idziego. Ten, przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskiego Gedko, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil. Wszyscy cieszyli się, że Polakom, za zmiłowaniem Bożym, przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika. Tam też złożono wniesione w tłumnej procesji ludu rzeczone ciało, a przez ten zaszczytny depozyt rozeszła się daleko i szeroko jego chwała. Na cześć św. Męczennika biskup krakowski Gedko zbudował poza murami Krakowa, z wielkim nakładem kosztów, kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Biskupa zaś Modeny Idziego, obdarowanego hojnie przez księcia Kazimierza i biskupa krakowskiego Gedko, odprawiono do Rzymu. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak i mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię”.
W delegacji odbierającej relikwie znajdował się bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski, a następnie mnich cysterski.
Relikwie trafiły do katedry na Wawelu; cześć z nich zachowano dla wspomnianego kościoła „poza murami Krakowa”, czyli dla wzniesionej w 1185 r. świątyni na Kleparzu, obecnej bazyliki mniejszej, w której w l. 1949-1951 jako wikariusz służył posługą kapłańską obecny Ojciec Święty.
W 1436 r. św. Florian został ogłoszony przez kard. Zbigniewa Oleśnickiego współpatronem Królestwa Polskiego (obok świętych Wojciecha, Stanisława i Wacława) oraz patronem katedry i diecezji krakowskiej (wraz ze św. Stanisławem). W XVI w. wprowadzono w Krakowie 4 maja, w dniu wspomnienia św. Floriana, doroczną procesję z kolegiaty na Kleparzu do katedry wawelskiej. Natomiast w poniedziałki każdego tygodnia, na Wawelu wystawiano relikwie Świętego. Jego kult wzmógł się po 1528 r., kiedy to wielki pożar strawił Kleparz. Ocalał wtedy jedynie kościół św. Floriana. To właśnie odtąd zaczęto czcić św. Floriana jako patrona od pożogi ognia i opiekuna strażaków. Z biegiem lat zaczęli go czcić nie tylko strażacy, ale wszyscy mający kontakt z ogniem: hutnicy, metalowcy, kominiarze, piekarze. Za swojego patrona obrali go nie tylko mieszkańcy Krakowa, ale także Chorzowa (od 1993 r.).
Ojciec Święty z okazji 800-lecia bliskiej mu parafii na Kleparzu pisał: „Święty Florian stał się dla nas wymownym znakiem (...) szczególnej więzi Kościoła i narodu polskiego z Namiestnikiem Chrystusa i stolicą chrześcijaństwa. (...) Ten, który poniósł męczeństwo, gdy spieszył ze swoim świadectwem wiary, pomocą i pociechą prześladowanym chrześcijanom w Lauriacum, stał się zwycięzcą i obrońcą w wielorakich niebezpieczeństwach, jakie zagrażają materialnemu i duchowemu dobru człowieka. Trzeba także podkreślić, że święty Florian jest od wieków czczony w Polsce i poza nią jako patron strażaków, a więc tych, którzy wierni przykazaniu miłości i chrześcijańskiej tradycji, niosą pomoc bliźniemu w obliczu zagrożenia klęskami żywiołowymi”.

CZYTAJ DALEJ

Warszawa/ W sobotę rozpoczyna się w parafiach peregrynacja relikwii rodziny Ulmów

2024-05-04 07:58

[ TEMATY ]

relikwie

peregrynacja

Marzena Cyfert

Relikwie bł. Rodziny Ulmów

Relikwie bł. Rodziny Ulmów

W sobotę w parafiach archidiecezji warszawskiej i diecezji warszawsko-praskiej rozpoczyna się peregrynacja relikwii błogosławionej rodziny Ulmów - Józefa i Wiktorii i ich siedmiorga dzieci zamordowanych przez Niemców w 1944 r. za ratowanie Żydów. Potrwa do 18 maja.

Peregrynacja rozpocznie się 4 maja w bazylice archikatedralnej św. Jana Chrzciciela na Starym Mieście, gdzie o godz. 19.00 mszy św. będzie przewodniczył kard. Kazimierz Nycz.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję