Reklama

Niedziela w Warszawie

Kosztowny brak podpisu

Nieudane referendum zarządzone przez Bronisława Komorowskiego pochłonęło niemal 100 mln zł. Dla stolicy jeszcze kosztowniejszy może być brak podpisu byłego Prezydenta pod tzw. małą ustawą reprywatyzacyjną

Niedziela warszawska 40/2015, str. 5

[ TEMATY ]

Warszawa

kultura

Bożena Sztajner/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dom Kultury przy ul. Działdowskiej 6 działa już ponad cztery dekady. Tylko w ubiegłym roku 14 tys. osób wzięło udział w zorganizowanych tam wydarzeniach artystycznych. W tegorocznej ofercie „Działdowskiej” – jak o DK mówią na Woli – też nie brakuje koncertów, spektakli, wystaw, warsztatów i prezentacji. Ale czy podobnie będzie w niedalekiej przyszłości, tego już nie wiadomo, bo po budynek zgłosili się spadkobiercy właścicieli. – Na razie nie ma wyroku sądowego, ale my już zwróciliśmy się do spadkobierców, aby wysondować czy są możliwości wynajęcia pomieszczeń w budynku – mówi „Niedzieli” Mariusz Gruza, rzecznik prasowy Urzędu Dzielnicy Wola. – Pierwsze rozmowy pokazały, że te osoby chcą współpracować, lecz właściwe negocjacje zaczną się dopiero po przejęciu nieruchomości – zastrzega Gruza.

Reklama

W najbliższym czasie stołecznych urzędników czeka jeszcze dużo podobnych spraw, jak ta na „Działdowskiej”. Posiadacze roszczeń z tzw. dekretu Bieruta upomnieli się już o tereny, na których są żłobki, przedszkola, szkoły i boiska. Samych tylko placówek oświatowych jest ponad 110. Miasto będzie musiało je wynająć, odkupić, albo zwrócić. W tym ostatnim wypadku oznacza to zamknięcie działalności lub przeniesienie jej w inne miejsce. W przypadku odkupienia lub zwrotu trzeba będzie wyłożyć setki milionów, uważają eksperci z agencji nieruchomości. Dlaczego? – Ponieważ są to tereny w obrębie przedwojennej Warszawy, dzisiaj są to bardzo atrakcyjne działki – przypominają. Np. na Bielanach roszczenia dotyczą szkoły przy ul. Rudzkiej (16 tys. m²), na Powiślu zaś Zespołu Szkół przy ul. Drewnianej (1,2 tys. m²).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

O jeszcze większych kwotach niż handlujący nieruchomościami mówi opozycja. – Do tej pory reprywatyzacja kosztowała kilkaset milionów złotych. Ale jeśli szybko nie zostanie zmienione prawo, to będziemy mówić o miliardach – uważa Dariusz Figura, wiceprzewodniczący Klubu PiS w Warszawie.

Sprawę reprywatyzacji w stolicy chciała uregulować Platforma Obywatelska. Jej przedstawiciele przygotowali ustawę, która wykluczała oddawanie byłym właścicielom terenów wykorzystywanych na cele publiczne. Nowe regulacje przeszły przez Sejm i Senat w ekspresowym tempie. Aby prawo weszło w życie potrzebny był jeszcze podpis głowy państwa.

Przedstawiciele miasta z PO spotykali się z urzędnikami byłego prezydenta. Z rozmów tych – jak później mówili – wychodzili z przekonaniem, że prezydent szybko podpisze ustawę. Tymczasem na samym finiszu swojego urzędowania Bronisław Komorowski odesłał ustawę do Trybunału Konstytucyjnego (TK). Niedługo po tej decyzji miasto wykonało wyrok sądu i oddało plac zabaw jednego z przedszkoli na Powiślu.

Reklama

Prezydent Komorowski kierując ustawę do TK, wytknął jej twórcom to, że przeforsowali niekonstytucyjne rozwiązania. Dokładnie to, że wykluczyli część dawnych właścicieli z możliwości ubiegania się o odszkodowania. Z zarzutem tym nie zgadzają się ani twórcy ustawy, ani Ratusz. Wiceprezydent stolicy Jarosław Jóźwiak przypominał, że projekt ustawy przeszedł bez zastrzeżeń przez Rządowe Centrum Legislacji.

Kto ma rację, rozstrzygnie Trybunał. Ale zaskakuje jest już sama różnica zdań, wszak Bronisław Komorowski oraz posłowie i samorządowcy forsujący nowe prawo wywodzą się z jednego obozu politycznego.

– Zaistniałej sytuacji nie da się wyjaśnić inaczej niż walką frakcyjną w PO – mówi Dariusz Figura i podkreśla. – Koszt tego sporu jest ogromny. Prezydent Komorowski odesłał ustawę do TK bez podpisu, co jest najgorszym z możliwych rozwiązań, bo oznacza, że obowiązuje prawo zezwalające na absurdalne roszczenia.

Radny PiS ma na myśli sytuacje, kiedy to kancelarie prawne występują do sądu o przyznanie im statusu kuratora osób nieznanych z miejsca pobytu. Sędziowie wydając taki status nie patrzą nawet w metryki. W efekcie już nie raz okazało się, że prawnicy reprezentowali osoby, które dziś miałyby ponad 100 lat. Ratuszowi udało się nawet wstrzymać zwrot kamienic na Pradze, gdy odkryto, że prawnik reprezentuje kobietę, która zmarła w latach 70. XX wieku. Niepodpisana przez Bronisława Komorowskiego ustawa miała ukrócić także i tę patologię.

Teraz władze miasta muszą czekać na wyrok TK, albo liczyć na to, że obecny prezydent wycofa ustawę z Trybunału. – Jest jeszcze trzecie wyjście. Po wyborach jak najszybciej napisać ustawę, która ukróci patologie wokół reprywatyzacji – mówi radny Figura.

2015-10-01 11:50

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Najdziwniejszy targ próżności

Polskie eliminacje tegorocznej – 63. już edycji Konkursu Piosenki Eurowizji odbędą się 3 marca. Uczestniczymy w tym muzycznym wydarzeniu medialnym od 1994 r., kiedy Edyta Górniak wyśpiewała nam drugie miejsce piosenką „To nie ja”. Co tu ukrywać, Polska wróciła do wielkiej europejskiej rodziny medialnej, mieliśmy swój czas. Ale i sama piosenka, w porywającym wykonaniu Górniak, miała wszelkie walory ku temu, aby podbijać serca. O ile kiedyś tego, kto ma reprezentować Telewizję Polską w konkursie, wybierano arbitralnie przy ul. Woronicza 17, to od pewnego czasu oddane jest to w ręce jury i telewidzów. Z punktu widzenia medialnego show to strzał w dziesiątkę. Wiadomo – wszelkie igrzyska są lokomotywą oglądalności, a niewiele rzeczy tak elektryzuje jak wezwanie: zadzwoń do nas. A kogo usłyszymy w tym roku? Kto ma szansę polecieć do Lizbony, by 12 maja wystąpić w finale? Ostateczną rozgrywkę poprzedzą dwa półfinały 8 i 10 maja. Ale skupmy się na polskich eliminacjach. Jak podała Telewizja Polska, rekordowa liczba zgłoszeń spowodowała poślizg z podaniem naszych kandydatów. Pierwotnie listę mieliśmy poznać 6 lutego, stało się to dwa dni później. I tak w konkury staną: Saszan z piosenką „Nie chcę ciebie mniej”, Monika Urlik („Momentum”), Isabell Otrebus („Delirum”), Ifi Ude („Love is Stronger”), Future Folk („Krakowiacy i górale”), Gromee feat. Lukas Meijer („Light me up”), Marta Gałuszewska („Why don’t we go”), Pablosson („Sunflower”), Maja Hyży („Skin”) oraz Happy Prince („Don’t let go”). Co najważniejsze, w gronie kandydatów nie ma nazwisk – lokomotyw. A wiadomo, że propozycje wysłała niemal cała polska ekstraklasa piosenki. Wielu musi teraz przełknąć gorycz porażki, do głosu tym razem dochodzi bowiem młodość kipiąca wręcz energią. Najlepsze jest to, że do grona finalistów nie wszedł nikt z grona „pewniaków”. Nie chcę wymieniać tutaj nazwisk, bo zdumiewający jest upór niektórych do przekonywania nas, że wciąż mają coś do powiedzenia. Choćby to było wtórne do tego, co na Zachodzie, aż do bólu. Niestety, odnoszę wrażenie, że nie odrobiono jednak lekcji z ubiegłorocznego konkursu, kiedy to wygrał kompletnie afestiwalowy Salvador Sobral, z piosenką piękną, acz całkowicie nieprzystającą do playlist rozgłośni radiowych. Melancholijna ballada ze smyczkami w tle, zaśpiewana z lekko swingującym drygiem, była zaprzeczeniem tego, co określamy mianem „łupu-cupu” i sztampy. Osobiście sądzę, że publiczność konkursu Eurowizji (szacuje się ją na 600 mln widzów) znudzona jest już kobietami z wąsami, sztuczkami z pogranicza cyrku i wyuzdania, a od piosenki „1944” Jamali (2016 r.) i Sobrala sprzed roku zwyczajnie oczekuje piękna i tego „czegoś”. Kto z polskiej dziesiątki ma zatem szansę, zakładając, że pojedzie do Lizbony? Ifi Ude, choć świetna, to z piosenką w konwencji r’n’b ma znikome szanse, bo ten festiwal nie ceni tego gatunku. A może Gromee, na którego wydaje się, że stawia cała armia fanów? Tak, to festiwalowa propozycja, tyle że trudno mówić tutaj o oryginalności. Ja sądzę, że głównym atutem w Lizbonie będzie wybicie się ze sztampy. W gronie polskich kandydatów jedynie Future Folk z charyzmatycznym Stanisławem Karpielem-Bułecką jako frontmanem będą na 100 proc. inni. Polski folklor w świetnej, nowoczesnej oprawie może zaintrygować. Rzecz w tym, że nie o rozsądek czy zdrową kalkulację tutaj chodzi. Oczywiście, to tylko zabawa, jednak obecność na telewizyjnym ekranie, promocja na radiowych falach jako kandydata w eliminacjach to czas antenowy. A czas antenowy to pieniądze. Eurowizja to wielki biznes. Jako szef polskiego jury w finale przed rokiem doświadczyłem, jak sformalizowana i gigantyczna to machina. I niestety, teraz poznałem drugą stronę tej „zabawy”, tę, która sprawia, że przez ostatnie kilka tygodni nieustannie odbierałem telefony z pytaniem: czy wiesz, kto jest w jury wybierającym w preselekcji do polskich eliminacji? Miłej zabawy.
CZYTAJ DALEJ

W imię władzy – jak brudna kampania miała zatrzymać Karola Nawrockiego

2025-07-08 20:47

[ TEMATY ]

felieton

Samuel Pereira

Materiały własne autora

Samuel Pereira

Samuel Pereira

W polskiej polityce widzieliśmy już wiele. Emocje, ostre starcia, manipulacje, a nawet oszczerstwa – to wszystko zdarzało się wcześniej. Ale kampania prezydencka 2025 roku wyznaczyła nowe „standardy”. Bo to już nie była walka na wizje, idee czy nawet programy. To była walka o wszystko – o domknięcie systemu, o bezkarność, o podporządkowanie ostatnich niezależnych instytucji. I dlatego też atak na Karola Nawrockiego przybrał kształt nie tylko brutalny, ale wręcz obrzydliwy.

Z dzisiejszej perspektywy, po ogłoszeniu przez Sąd Najwyższy ważności wyborów, a tuż przed zaprzysiężeniem nowego prezydenta, wychodzą na jaw kulisy kampanii, które powinny zmrozić krew w żyłach każdego, komu zależy na demokracji – niezależnie od sympatii politycznych.
CZYTAJ DALEJ

Castel Gandolfo: bogata historia letniej rezydencji papieży

2025-07-09 19:01

[ TEMATY ]

Castel Gandolfo

Vatican Media

Leon XIV jest szesnastym papieżem, który wypoczywa w Castel Gandolfo – miejscowości wybranej na letnią rezydencję papieży, począwszy od połowy XVII w. Pałac Apostolski, odwiedzony trzykrotnie przez Franciszka, został przez niego udostępniony dla zwiedzających w 2016 r. Część muzealna pozostanie otwarta również podczas pobytu Leona XIV w dniach 6-20 lipca i 15-17 sierpnia.

10 maja 1626 r. Urban VIII (Antonio Barberini) stał się pierwszym papieżem, który zatrzymał się w Castel Gandolfo. Od tego czasu do dziś ta miejscowość położona w regionie Lacjum gości papieży w okresie letnim.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję