Reklama

Niedziela Sosnowiecka

Ikona – pustynia z doświadczeniem Boga

O sztuce pisania ikon i doświadczeniu wiary z Sylwią Nowak – nauczycielką i instruktorką ds. plastyki i edukacji Pałacu Kultury Zagłębia w Dąbrowie Górniczej – rozmawia ks. Tomasz Zmarzły

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

KS. TOMASZ ZMARZŁY: – Ikony pisze się czy maluje? Co może Pani powiedzieć na ten temat jako absolwentka Śląskiej Szkoły Ikonograficznej w Zabrzu, założonej przez ks. Dariusza Klejnowskiego-Różyckiego?

SYLWIA NOWAK: – Ks. Dariusz Klejnowski-Różycki twierdzi, że można użyć obu sformułowań. Dla wielu ludzi słowo „pisanie” jest jednak bardziej poprawną formą, gdyż nosi w sobie mistyczny pierwiastek, kojarzy się ze słowem Boga podyktowanym człowiekowi przez Ducha Świętego. Człowiek zapisuje Słowo, by było ono odczytywane za pomocą zmysłu wzroku, rozważane i kontemplowane. Duch Święty prowadzi rękę ikonopisarza (ikonopisty).
Aby tworzyć ikony konieczna jest wiedza teologiczna i warsztatowa, wiedza na temat duchowości wschodniej i historii Kościoła. Śląska Szkoła Ikonograficzna w Zabrzu, którą ukończyłam, jest znana z działalności edukacyjno-formacyjnej. Uczyłam się również pisania ikon u Karmelitów Bosych w Wadowicach. Na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego ks. Klejnowski-Różycki założył także studia podyplomowe – Ikonopisarstwo. Studium chrześcijańskiego Wschodu. Szkół, ośrodków czy miejsc, w których możemy nauczyć się ikonopisania jest w Polsce więcej, trzeba tylko poszukać i rozpocząć naukę.

– Skąd u Pani zainteresowanie ikonopisaniem?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Moja droga do ikony jest dość długa, ale tak naprawdę jestem na jej początku. Kiedy w latach 80. ubiegłego wieku jeździłam do Bułgarii, doświadczyłam podczas zwiedzania monastyrów, cerkiewek i kapliczek niezwykłego kultu ikon, jakim ludzie Bałkanów otaczają te święte obrazy. Kilka lat temu pojechałam do Grecji na plener malarski i tam powróciło moje zafascynowanie sztuką chrześcijańskiego Wschodu. Ta fascynacja właściwe wynikała z jej niezrozumienia. Niektóre przedstawienia cechuje pewna sztywność, niedostępność. Jednak im dłużej zajmuję się tym tematem, tym bardziej mnie on wciąga. Przyglądam się różnym szkołom malowania ikon, bogactwu warsztatu artystycznego i ludziom, którzy oddają siebie, cały swój potencjał twórczy tej sztuce.

– Mówi się, że każdy, kto zajmuje się pisaniem ikon, oddycha dwoma płucami: głęboką teologią i rzemieślniczym warsztatem. Czy człowiek staje się od tego bardziej wierzący?

– Wiara rodzi się z słuchania i patrzenia. Postaci na ikonach mają mocno wyeksponowane uszy, które prowadzą do słuchania Boga w sercu. Pisząc ikony myślimy nie tylko nad przedstawioną sceną. Mamy okazję do zastanowienia się nad sobą, nad kondycją swojej wiary. Może należy od czasu do czasu udać się na pustynię, by usłyszeć, tak jak prorocy, głos Boga, a w nim odnaleźć siebie...? Ikona może być taką pustynią.

Reklama

– Podobno istnieje tzw. Rytuał Ikonopisarski?

– Rytuał Ikonopisarski to zbiór modlitw, które odmawiane są przed każdą niemalże czynnością ikonopisarską. Przypisane są one czynnościom związanym z wykonywaniem deski, naklejaniem płótna, nakładaniem kleju i gruntu, sporządzaniem pigmentów, malowaniem, czyli pisaniem ikony, aż do jej poświęcenia. Taki zbiór modlitw został opracowany przez ks. Klejnowskiego-Różyckiego. Może wydawać się, że modlitwa przed każdą z czynności to przesada, ale wynika to z głębokiej refleksji nad tym, co się robi oraz z chęci oddania tego Bogu. Św. Ignacy Loyola zalecał modlitwę przygotowawczą: „Proszę Cię, Panie, by wszystkie moje myśli, zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty, ku większej służbie i chwale Twojego Boskiego Majestatu”. Można odmówić oczywiście jedną modlitwę do Ducha Świętego, prosząc Go o prowadzenie i potrzebne dary.

– Czy prowadzi Pani warsztaty ikonopisarstwa?

– W ubiegłym roku podjęłam pierwszą próbę zorganizowania warsztatów związanych z ikoną. Nie nazwałam tego jeszcze warsztatami ikony, lecz „malarstwem na desce”, a na plakacie i w opisie przedstawiony był Chrystus Pantokrator. Zajęcia miały miejsce w Pałacu Kultury Zagłębia w Dąbrowie Górniczej. Na warsztaty zgłosiło się ok. 10 osób. Każdy miał okazję do zagruntowania deski, wyszlifowania jej i namalowania własnego Pantokratora. Po 5 spotkaniach zaczęłam otrzymywać telefony i e-maile z prośbą powtórzenie tego doświadczenia. W nowym sezonie artystycznym są już zaplanowane takie warsztaty. Każdy uczestnik otrzyma materiały dydaktyczne i materiały do pracy (więcej informacji na stronie: www.palac.art.pl).

2015-08-27 12:57

Ocena: 0 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

„Brama Miłosierdzia” z Polski w Rzymie na otwarciu Roku Świętego Miłosierdzia

Niedziela Ogólnopolska 50/2015, str. 5

[ TEMATY ]

ikona

Rok Miłosierdzia

Ks. Bogdan Stepan

Ukraińska ikona „Brama Miłosierdzia” z Jarosławia

Ukraińska ikona „Brama Miłosierdzia”
z Jarosławia

Papież Franciszek poprosił, aby ukraińska ikona z Polski „Brama Miłosierdzia” została przewieziona do Watykanu na otwarcie Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia

Historia cudowna jak sama ikona. O. Raniero Cantalamessa OFMCap, kaznodzieja Domu Papieskiego, kopię ikony otrzymał na zakończenie rekolekcji dla biskupów greckokatolickich i rzymskokatolickich, które głosił na Ukrainie. Gdy Ojciec Święty Franciszek dowiedział się od o. Raniero Cantalamessy o jarosławskiej ikonie słynącej cudami, od razu wyraził życzenie, by oryginalna greckokatolicka „Brama Miłosierdzia” z Polski była obecna w Rzymie na otwarciu Roku Świętego Miłosierdzia. W piątek 4 grudnia br. ok. godz. 15 hierarchowie archidiecezji przemysko-warszawskiej abp Jan Martyniak oraz abp Eugeniusz Popowicz zostali poproszeni, aby oryginał ikony do poniedziałku 7 grudnia do Rzymu mógł być dostarczony. Duchowni Kościoła greckokatolickiego przyjęli tę wiadomość z radością, ale i zaskoczeniem. – Pan Jezus jest „Bramą Miłosierdzia” dla wszystkich. On prowadzi nas do Ojca. Pan Jezus przyszedł przez człowieka, przez Matkę, która otworzyła się na Słowo – tłumaczy abp Martyniak.

CZYTAJ DALEJ

Fatima - główne treści orędzia Matki Bożej

[ TEMATY ]

Fatima

100‑lecie objawień fatimskich

Fatima – wizerunki Dzieci Fatimskich/Fot. Graziako/Niedziela

Od maja do października 1917 roku - gdy toczyła się pierwsza wojna światowa, kiedy w Portugalii sprawował rządy ostro antykościelny reżim, a w Rosji zaczynała szaleć rewolucja - na obrzeżach miasteczka Fatima, w miejscu zwanym Cova da Iria, Matka Boża ukazywała się trojgu wiejskim dzieciom nie umiejącym jeszcze czytać. Byli to Łucja dos Santos (10 lat), Hiacynta Marto (7 lat) i Franciszek Marto (9 lat). Łucja była cioteczną siostrą rodzeństwa Marto. Pochodzili z podfatimskiej wioski Aljustrel, której mieszkańcy trudnili się hodowlą owiec i uprawą winorośli.

Wcześniej, zanim pastuszkom objawi się Matka Boża, przez ponad rok, od marca 1916 roku, przygotowuje ich na to Anioł. Na wzgórzu Loca do Cabeco dzieci odmawiają różaniec i zaczynają zabawę. Raptem, gdy słyszą silny podmuch wiatru widzą przed sobą młodzieńca. Przybysz mówi: Nie bójcie się, jestem Aniołem Pokoju, módlcie się razem ze mną". Następnie uczy ich jak mają się modlić, słowami: "O mój Boże, wierzę w Ciebie, uwielbiam Cię, ufam Tobie i kocham Cię. Proszę, byś przebaczył tym, którzy nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, nie ufają Tobie i nie kochają Ciebie". Nakazuje im modlić się w ten sposób, zapewniając, że serca Jezusa i Maryi słuchają uważnie ich słów i próśb.

CZYTAJ DALEJ

107. rocznica objawień Matki Bożej w Fatimie

2024-05-13 07:48

[ TEMATY ]

Fatima

Matka Boża Fatimska

pl.wikipedia.org

Łucja dos Santos wraz z młodszą Hiacyntą Marto

Łucja dos Santos wraz z młodszą Hiacyntą Marto

Dziś przypada 107. rocznica objawień Matki Bożej w Fatimie. Maryja w Fatimie przypomniała, że zdobycie nieba jest celem naszego życia - powiedział PAP kustosz Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach ks. Marian Mucha. Dodał, że objawienia są wciąż aktualne, ponieważ dziś ludzie żyją jakby Bóg nie istniał.

13 maja 1917 r. Matka Boża objawiła się trójce dzieci - rodzeństwu Franciszkowi i Hiacyncie Marto oraz ich kuzynce Łucji dos Santos, w portugalskiej miejscowości Cova da Iria, znajdującej się dwa i pół kilometra od Fatimy na drodze do Leirii.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję