Reklama

Polska

Kapelan prezydenta RP

Po raz pierwszy spotkałam ks. Zbigniewa Krasa kilka lat temu, gdy przyjechałam do Lipnicy Murowanej, aby napisać artykuł o parafii. Ksiądz proboszcz przyjął mnie w kancelarii, zostawił na chwilę, po czym wrócił z archiwalnymi egzemplarzami „Niedzieli” i pokazując je, stwierdził: – Ale tutaj pani nie ma! Zaskoczona taką nieufnością, którą teraz nazywam słuszną ostrożnością, wyciągnęłam legitymację dziennikarską...

Niedziela Ogólnopolska 34/2015, str. 18-19

[ TEMATY ]

prezydent

kapelan

Andrzej

Andrzej Duda

Archiwum

Ks. Zbigniew Kras na schodach lipnickiej plebanii w otoczeniu parafian

Ks. Zbigniew Kras na schodach lipnickiej plebanii w otoczeniu parafian

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Od tamtego czasu do tematu Lipnicy Murowanej wracałam kilkakrotnie – przy okazji tygodniowego odpustu parafialnego, zabytkowych kościołów, organizowanych w nich koncertów czy wreszcie Festiwalu Piosenki Religijnej. I zawsze mogłam liczyć na rzeczowe informacje proboszcza, pełniącego również funkcję dziekana dekanatu lipnickiego. Toteż gdy zobaczyłam na stronie lokalnego portalu informację o nowej funkcji ks. prał. Zbigniewa Krasa, od razu zadzwoniłam i zapytałam, czy mogę pogratulować. – Nie potwierdzam ani nie zaprzeczam – odpowiedział kapłan, ale gdy dopytywałam, czy wybiera się na uroczystość zaprzysiężenia Prezydenta RP do Warszawy i czy po tym wydarzeniu mogę liczyć na spotkanie i rozmowę, ks. Kras udzielił pozytywnych odpowiedzi.

Wyróżnienie

Reklama

Lipnicki proboszcz wrócił z Warszawy do swej parafii nocą z 7 na 8 sierpnia. W sobotnie popołudnie przygotowywał się już do niedzielnych obowiązków, ale, jak wcześniej obiecał, znalazł czas na rozmowę. – Dwa tygodnie temu pan prezydent Andrzej Duda przyjechał z małżonką do Lipnicy i przedstawił mi tę propozycję – mówi ks. Zbigniew. Przyznaje, że gdy czekał na zapowiedzianą wizytę, myślał, iż to grzecznościowe spotkanie. – Tymczasem Pan Prezydent przyjechał z konkretną propozycją, która była dla mnie całkowitym zaskoczeniem. Ks. Kras mówi, że po tej wizycie prezydent Andrzej Duda kontaktował się z ordynariuszem diecezji tarnowskiej bp. Andrzejem Jeżem i prosił o oddelegowanie kapłana do tej posługi, a oficjalne pismo zostało wysłane po rozpoczęciu pracy Kancelarii Prezydenta RP.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Mieszkańcy Lipnicy Murowanej o nowej roli ich duszpasterza, który był z nimi przez ostatnich 16 lat, nieoficjalnie już wiedzieli. Ci, z którymi rozmawiałam, przyznają, że było to dla nich duże zaskoczenie, ale dla ks. Zbigniewa – wyróżnienie, dzięki któremu Lipnica, rozsławiona w całej Polsce konkursem palm, po raz kolejny znalazła się w centrum uwagi. Ryszard Grzesik – miejscowy przedsiębiorca, przewodniczący rady duszpasterskiej, zauważa, że dla osób, które dobrze znają ks. Zbigniewa, jego pracowitość i odpowiedzialność, zaskoczenie nie było aż tak duże. – To człowiek, który potrafi się odnaleźć w różnych sytuacjach i środowiskach i chociaż będzie nam go brakować w Lipnicy, to mamy świadomość, że właśnie w Warszawie jest bardziej potrzebny – Prezydentowi RP i naszemu państwu.

Reklama

Agata Chmura dodaje, że informacja o nowej roli proboszcza napełniła jego parafian radością i wzruszyła ich, ale przyznaje też: – Pojawia się i smutek, bo mamy świadomość, że od nas odejdzie. Gdy nieśmiało dopytuję, czy wszyscy tak uważają, ripostuje: – Jeszcze się taki nie urodził, co by wszystkim dogodził. Znający ks. Zbigniewa od czasu seminarium ks. Andrzej Mulka (pochodzący z sąsiedniej parafii – z Rajbrotu), również przyznaje, że nie wszyscy szanowali i cenili pracę proboszcza, jego zaangażowanie i konsekwencję w realizacji planów, i stwierdza: – No, ale teraz to mieszkańcy Lipnicy będą się szczycić, będą dumni, że to ich proboszcz został kapelanem Prezydenta RP.

Zarzut

Osoby, z którymi rozmawiałam, mówią o swym proboszczu tylko dobrze. Były wójt gminy Lipnica – Jerzy Piś, a także poproszony o krótką charakterystykę kapłan bez chwili namysłu stwierdzają, że to przede wszystkim człowiek modlitwy, który Pana Boga ma zawsze na pierwszym miejscu. – Był moderatorem Domowego Kościoła i przez te 16 lat ani raz nie opuścił naszych comiesięcznych spotkań – mówi z uznaniem wójt Piś. Agata Chmura potwierdza: – U ks. Zbigniewa na pierwszym miejscu jest zawsze modlitwa. Niektórzy mu nawet zarzucali, że za dużo się modli, np. podczas organizowanych dla parafian wycieczek. Ks. Andrzej Mulka zauważa, że jego kolega zawsze taki był: – W seminarium był „kaplicznym”, czyli klerykiem opiekującym się kaplicą. Już jako kleryk mocno zaangażował się w organizację kolejnych pieszych pielgrzymek tarnowskich. Wtedy pomagał śp. ks. Tadeuszowi Wiatrowi, a potem był zastępcą dyrektora pielgrzymki – ks. Stanisława Ruchały.

Reklama

Jerzy Piś mówi, że ks. Zbigniew Kras żył Lipnicą i potrafił ją promować w Polsce i na świecie, że zdobywał środki na remonty, na renowację zabytkowych kościołów, że to jego zasługa, iż kościół św. Leonarda został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. – Pamiętam, jak przed laty pojechałem z księdzem proboszczem do Torunia na konferencję poświęconą ochronie zabytków. Każdy z zaproszonych gości miał 20 min, by przybliżyć zabytki z miejscowości, którą reprezentował. Byli tam ludzie z całej Polski, w tym profesorowie z dużych miast, ale to ks. Zbyszek dostał brawa na stojąco, gdy opowiedział o dziedzictwie Lipnicy – wspomina i dodaje, że sam był zaskoczony znajomością tematu zaprezentowaną przez proboszcza. Agata Chmura przyznaje, że to właśnie tych opowieści o świętych z ziemi lipnickiej będzie jej brakować.

Ks. Zbigniew nie tylko potrafi mówić o dziedzictwie Lipnicy, dbać o nie, ale też o nim pisać. Pozostawia po sobie publikacje, w których w sposób interesujący przybliża lokalną historię i osoby z nią przez wieki związane. Gdy dopytuję, czy ma zamiar, czerpiąc ze wzoru kapelana królewskiego bp. Ignacego Krasickiego czy choćby kapelana Lecha Wałęsy ks. Franciszka Cybuli, kontynuować tę pasję, przyznaje, że nie myślał o tym. – Moim zadaniem jest modlić się z Panem Prezydentem i w jego intencji, w intencji naszej ojczyzny, być z tymi, którzy pracują w Kancelarii Prezydenta – stwierdza krótko. Dodaje, że urzędnicy już pytali, czy w kaplicy prezydenckiej będą odprawiane codzienne Msze św. i przyznaje, że chętnie do tej tradycji wróci.

Doświadczenie

Z rozmów wynika, że ks. Zbigniew to człowiek, który potrafi z uwagą słuchać innych, jest dobrym organizatorem, umiejącym współpracować nad realizacją wyznaczonych celów. – Nie wchodzi w zbyt bliskie relacje, trzyma wobec współpracowników dystans, po prostu dyplomata – stwierdza ks. Mulka.

Reklama

Z kolei kustosz pasierbieckiego sanktuarium (znajdującego się niedaleko od Lipnicy) ks. Józef Waśniowski przyznaje, że to wielkie wyróżnienie dla diecezji tarnowskiej i że ks. Zbigniew do pracy kapelana Prezydenta RP jest bardzo dobrze przygotowany. Zauważa: – On jest taki zrównoważony. Więcej myśli, niż mówi. Jeśli jednak zdecyduje się zabrać głos, to jego wypowiedzi są przemyślane, wypływają z jego doświadczenia duszpasterskiego, bo Lipnica Murowana to przede wszystkim sanktuarium. To nie jest tylko miejsce konkursu palm, które rywalizują o pierwszeństwo. To także żmudna praca w środowisku, gdzie wzrastali ludzie święci – zauważa kustosz z Pasierbca i wyjaśnia: – Życie ks. Zbigniewa w parafii to się tak przeplatało, że była Niedziela Palmowa, kiedy się śpiewało „Hosanna...”, a potem przychodziła szara codzienność i związane z nią trudy, które trzeba było podejmować i jak na kalwaryjskie wzgórze iść z tym krzyżem codzienności. Ks. Waśniowski zauważa, że również to doświadczenie ks. Zbigniew będzie wykorzystywał i gdy zaistnieje taka potrzeba, stanie sie takim cichym Szymonem, który wesprze duchowo Prezydenta RP i tych wszystkich, dla których będzie teraz pracował.

Wyzwanie

W niedzielę 16 sierpnia parafianie pożegnali swego duszpasterza. Zamiast kwiatów i upominków przekazali datki na chorą dziewczynkę z Lipnicy. Takie było życzenie ich proboszcza, który w ostatnim tygodniu sierpnia rozpoczyna nową posługę duszpasterską.

Gdy na koniec rozmowy dopytuję ks. Krasa, z jakim nastawieniem wyrusza do Warszawy, kapłan przyznaje, że nadal liczy na wsparcie świętych lipnickich, z którymi zdążył się zaprzyjaźnić. Odnosząc się do czekających go wyzwań, stwierdza: – Całe nasze życie to pasmo zwycięstw i porażek. Wiem, że jeśli nawet dzisiaj doświadczyłem porażki, to jutro mogę zapracować na sukces. Z wiarą, nadzieją i optymizmem idę do przodu.

2015-08-19 09:30

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Duda: pamiętamy, że wolność nie jest dana raz na zawsze

[ TEMATY ]

Andrzej Duda

prezydent.pl

O budowaniu relacji opartych na "prawdzie, partnerstwie i szacunku między sąsiadami" mówił prezydent RP Andrzej Duda w czasie uroczystości wręczenia nagrody im. Św. Wojciecha byłemu prezydentowi RFN Joachimowi Gauckowi. "Pamiętamy, że wolność nie jest dana raz na zawsze, że musimy jej czujnie strzec i bronić" - powiedział Duda.

prezydent.pl
CZYTAJ DALEJ

Szkaplerz „kołem ratunkowym”

Szkaplerz to najpopularniejsza obok Różańca świętego forma pobożności maryjnej. Historia szkaplerza sięga góry Karmel w Ziemi Świętej, kiedy to duchowi synowie proroka Eliasza prowadzili tam życie modlitewne. Było to w XII wieku. Z powodu prześladowań ze strony Saracenów bracia Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel przenieśli się do Europy i dali początek zakonowi zwanemu karmelitańskim. W południowej Anglii w Cambridge mieszkał pewien bogobojny człowiek - Szymon Stock, generał zakonu, który dostrzegając grożące zakonowi niebezpieczeństwa, modlił się gorliwie i błagał Maryję, Najświętszą Dziewicę, o pomoc. Pewnej nocy, z 15 na 16 lipca 1251 r., ukazała mu się Najświętsza Panienka w otoczeniu aniołów. Szymon otrzymał od Maryi brązowy szkaplerz i usłyszał słowa: „Przyjmij, Synu najmilszy, szkaplerz Twego zakonu jako znak mego braterstwa, przywilej dla Ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania”. Od tamtej pory karmelici noszą szkaplerz, czyli dwa prostokątne skrawki wełnianego sukna z naszytymi wyobrażeniami Matki Bożej Szkaplerznej i Najświętszego Serca Pana Jezusa, połączone tasiemkami. Słowo „szkaplerz” pochodzi od łacińskiego słowa „scapulae” (plecy, barki) i oznacza szatę, która okrywa plecy i piersi. Papież Pius X w 1910 r. zezwolił na zastąpienie szkaplerza medalikiem szkaplerznym. Do wielkiej Rodziny Karmelitańskiej chcieli przynależeć wielcy tego świata - królowie, książęta, możnowładcy, ale i zwykli, prości ludzie. Dzięki papieżowi Janowi XXII - temu samemu, który wprowadził święto Trójcy Świętej i wyraził zgodę na koronację Władysława Łokietka - szkaplerz stał się powszechny. Papież miał objawienia. Matka Boża przyrzekła szczególne łaski noszącym pobożnie szkaplerz karmelitański. A Ojciec Święty ogłosił te łaski światu chrześcijańskiemu bullą „Sabbatina” z dnia 3 marca 1322 r. Bulla mówiła o tzw. przywileju sobotnim. Szczególne prawo do pomocy ze strony Maryi w życiu, śmierci i po śmierci mają ci, którzy noszą szkaplerz. Jest to niejako suknia Maryi, czyli znak i nieomylne zapewnienie macierzyńskiej opieki Matki Bożej. Kto nosi szkaplerz karmelitański, ten otrzymuje obietnicę, że dusza jego wkrótce po śmierci będzie wyzwolona z czyśćca. Stanie się to w pierwszą sobotę miesiąca po śmierci. Oczywiście, pod warunkiem, że ta osoba nosiła szkaplerz w należytym duchu i żyła prawdziwie po chrześcijańsku, zachowała czystość według stanu i modliła się modlitwą Kościoła. Jan Paweł II pisał do przełożonych generalnych Zakonu Braci NMP z Góry Karmel i Zakonu Braci Bosych NMP z Góry Karmel, że w znaku szkaplerza zawiera się sugestywna synteza maryjnej duchowości, która ożywia pobożność ludzi wierzących, pobudzając ich wrażliwość na pełną miłości obecność Maryi Panny Matki w ich życiu. „Szkaplerz w istocie jest «habitem» - podkreślał Ojciec Święty. - Ten, kto go przyjmuje, zostaje włączony lub stowarzyszony w mniej lub więcej ścisłym stopniu z zakonem Karmelu, poświęconym służbie Matki Najświętszej dla dobra całego Kościoła. Ten, kto przywdziewa szkaplerz, zostaje wprowadzony do ziemi Karmelu, aby «spożywać jej owoce i jej zasoby» (por. Jr 2, 7) oraz doświadczać słodkiej i macierzyńskiej obecności Maryi w codziennym trudzie, by wewnętrznie się przyoblekać w Jezusa Chrystusa i ukazywać Jego życie w samym sobie dla dobra Kościoła i całej ludzkości” (por. Formuła nałożenia szkaplerza). Papież Polak od wczesnych lat młodości nosił ten znak Maryi. I zawsze zaznaczał, jak ważny w jego życiu był czas, gdy uczęszczał do kościoła na Górce (Karmelitów) w Wadowicach. Szkaplerz przyjęty z rąk o. Sylwestra nosił do końca życia. (Szkaplerz św. Jana Pawła II znajduje się w klasztorze Karmelitów w Wadowicach.) W orędziu z okazji jubileuszu 750-lecia szkaplerza karmelitańskiego pisał, że szkaplerz „staje się znakiem przymierza i wzajemnej komunii między Maryją i wiernymi, a w rezultacie konkretnym sposobem zrozumienia słów Jezusa na krzyżu do Jana, któremu powierzył swą Matkę i naszą duchową Matkę”. Matka Boża, kończąc swe objawienia w Lourdes i w Fatimie, ukazała się w szatach karmelitańskich jako Matka Boża Szkaplerzna. Wszystkie osoby noszące szkaplerz karmelitański mają udział w duchowych dobrach zakonu karmelitańskiego. Ten, kto go przyjmuje, zostaje na mocy jego przyjęcia związany mniej lub bardziej ściśle z zakonem karmelitańskim. Rodzinę Karmelu tworzą następujące kręgi osób: zakonnicy i zakonnice, Karmelitańskie Instytuty Życia Konsekrowanego, Świecki Zakon Karmelitów Bosych (dawniej zwany Trzecim Zakonem), Bractwa Szkaplerzne (erygowane), osoby, które przyjęły szkaplerz i żyją jego duchowością w różnych formach zrzeszania się (wspólnoty lub grupy szkaplerzne) oraz osoby, które przyjęły szkaplerz i żyją jego duchowością, ale bez żadnej formy zrzeszania się. Do obowiązków należących do Bractwa Szkaplerznego należy: przyjąć szkaplerz karmelitański z rąk kapłana; wpisać się do księgi Bractwa Szkaplerznego; w dzień i w nocy nosić na sobie szkaplerz; odmawiać codziennie modlitwę zaznaczoną w dniu przyjęcia do Bractwa; naśladować cnoty Matki Najświętszej i szerzyć Jej cześć. Modlitwa do Matki Bożej Szkaplerznej O najwspanialsza Królowo nieba i ziemi! Orędowniczko Szkaplerza świętego! Matko Boga! Oto ja, Twoje dziecko, wznoszę do Ciebie błagalne ręce i z głębi serca wołam do Ciebie: Królowo Szkaplerza, ratuj mnie, bo w Tobie cała moja nadzieja. Jeśli Ty mnie nie wysłuchasz, do kogóż mam się udać? Wiem, o dobra Matko, że Serce Twoje wzruszy się moim błaganiem i wysłuchasz mnie w moich potrzebach, gdyż Wszechmoc Boża spoczywa w Twoich rękach, a użyć jej możesz według upodobania. Od wieków tak czczona, najszlachetniejsza Pocieszycielko utrapionych, powstań i swą potężną mocą rozprosz cierpienie, ulecz, uspokój mą zbolałą duszę, o Matko pełna litości! Ja wdzięcznym sercem wielbić Cię będę aż do śmierci. Na twoją chwałę w Szkaplerzu świętym żyć i umierać pragnę. Amen.
CZYTAJ DALEJ

Rozważania na niedzielę ks. Mariusza Rosika: Lepsza cząstka

2025-07-16 17:18

[ TEMATY ]

rozważania

Ks. Mariusz Rosik

pl.wikipedia.org

Niewielka miejscowość Betania, której nazwa tłumaczy się jako „dom biednych”, była świadkiem interesujących wydarzeń w życiu Jezusa. Tu mieszkała zaprzyjaźniona z Jezusem rodzina, a dokładniej dwie siostry i brat, Maria, Marta i Łazarz. Gdy Nauczyciel pielgrzymował do Jerozolimy na uroczystości świąteczne, zatrzymywał się w ich domu.

Często pewnie rozmowy przeciągały się długo w noc, a cienie żywo dyskutujących postaci figlowały na białych ścianach w świetle oliwnych lampek. Jedną z takich scen skrupulatnie relacjonuje Łukasz: „W dalszej ich podróży przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie. Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: ‘Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła’. A Pan jej odpowiedział: ‘Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona’” (Łk 10,38-42).
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję