Kiedy 25 marca 1992 r. Ojciec Święty Jan Paweł II na mocy bulli „Totus Tuus Poloniae populus” powołał do istnienia diecezję zamojsko-lubaczowską, kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Krasnobrodzie stał się głównym sanktuarium nowo powstałej diecezji. Nic więc dziwnego, że do Krasnobrodu przybywają liczne grupy pielgrzymkowe z terenu całej diecezji, a także spoza jej granic. Co roku uroczystości odpustowe gromadzą wielką rzeszę pielgrzymów przybywających do Maryi, która tutaj udziela szczególnej pomocy, o czym świadczą liczne wota otaczające ołtarz z Cudownym Wizerunkiem. Z pewnością pożyteczne dla każdego z nas będzie, jeśli na szlaku wakacyjnych wędrówek po ojczystej ziemi znajdzie się Roztocze i Krasnobród, gdzie od wieków cześć odbiera Maryja, Matka Boga i nasza Matka. Każdego dnia przed obliczem Matki Bożej Krasnobrodzkiej sprawowana jest Eucharystia. W okresie wakacyjnym Msze św. odprawiane są według następującego porządku: w dni powszednie o godz. 7.00 i 18.00, zaś w niedziele i święta – o godz.: 7.00, 9.00, 10.30, 12.00 i 18.00. Warto też odwiedzić stronę internetową: www.krasnobrod-sanktuarium.pl.

Wśród pięknych, malowniczo ułożonych wzgórz Roztocza znajduje się miejsce wyjątkowe, miejsce bliskie każdemu człowiekowi, który żyje i mieszka na tym terenie. Każdy pielgrzym i turysta przyjeżdżający w te strony zrozumie bez problemu sens słów wypowiedzianych przez Jana Pawła II w Zamościu 12 czerwca 1999 r. Bo to tutaj, na Roztoczu, a szczególnie na ziemi krasnobrodzkiej „z wyjątkową mocą zdaje się przemawiać błękit nieba, zieleń lasów i pól, srebro jezior i rzek. Tu śpiew ptaków brzmi szczególnie znajomo, po polsku”. W ten klimat piękna i dźwięków przyrody wpisuje się również głos ludzki, codzienny śpiew mieszkańców Krasnobrodu, ale i całej Zamojszczyzny. To tutaj każdego ranka ludzie wyśpiewują chwałę Najświętszej Maryi Panny. Nie ma bowiem w okolicy nikogo, kto przybywszy do Krasnobrodu, nie ukląkłby z wiarą i nie wyśpiewywał z dziecięcą ufnością razem z innymi wiernymi słów ułożonych przez ks. Dominika Maja, więźnia obozu koncentracyjnego w Dachau:

„Witaj, Maryjo, Krasnobrodzka Pani,
Tylu łaskami wsławiona.
Tobie składamy serca nasze w dani,
Na wieki bądź pozdrowiona.
Spojrzyj na lud Twój z tej zamojskiej ziemi,
Zbierz wszystkie łzy i cierpienia.
Wspieraj nas z nieba modłami swoimi,
Daj siły, wiedź do zbawienia”.

Śpiew ten rozlega się z wybudowanego w XVII wieku kościoła Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Krasnobrodzie, którego budowę ufundowała Królowa Marysieńka Sobieska jako podziękowanie za uzdrowienie z choroby. Sercem tej barokowej świątyni jest dwukondygnacyjny ołtarz główny, w którego niszy centralnej znajduje się wspomniany wcześniej obraz mający wymiary 9 na 14 cm.

Pani w śnieżnobiałej szacie

Cudowny Wizerunek Matki Bożej Pocieszycielki Zamojszczyzny to papierowy obrazek, który przed wiekami ktoś umieścił jako wotum na sośnie, w miejscu objawienia Matki Bożej, którego dostąpił dręczony opętaniem Jakub Ruszczyk, mieszkaniec wsi Szarowola. Wspomniane objawienie miało miejsce 5 sierpnia 1640 r., kiedy to obchodzono święto Matki Bożej Śnieżnej. Według przekazów historycznych, Matka Boża ukazała się w lesie w pobliżu Krasnobrodu. Najświętsza Maryja Panna, którą widział Jakub, ubrana była w śnieżnobiałą szatę i poleciła wystawić figurę na chwałę Chrystusa, w zamian obiecała uwolnienie od choroby. Wyleczony Jakub spełnił życzenie Maryi i w dowód wdzięczności wystawił figurę w miejscu objawienia, które zaczęło być powszechnie odwiedzane przez wiernych, wieść o tym cudownym uzdrowieniu rozeszła się bowiem po całej okolicy. Bardzo wiele osób przybywało tutaj, a po modlitwie i napiciu się wody z cudownego źródełka odzyskiwało zdrowie.

Krasnobrodzki wizerunek przedstawia Maryję w postawie stojącej, pochyloną z czułością nad Dzieciątkiem Jezus, spoczywającym na białym płótnie ułożonym na ziemi. Maryja ma ręce skrzyżowane na piersi i rozpuszczone długie włosy. Ubrana jest w szatę w ciemnym kolorze. W tle obrazu widać piękną przyrodę i niewielki kościółek usytuowany na wzgórzu.

Nad głowami Dzieciątka Jezus i Jego Niepokalanej Matki widnieją złote korony, nałożone w 1965 r. przez biskupa lubelskiego Piotra Kałwę. To właśnie ten niewielki wizerunek gromadzi z roku na rok coraz większą liczbę pielgrzymów, co spowodowane jest przekazywanymi od pokoleń wiadomościami, że posiada on cudowną moc, pochodzącą ze szczególnego wstawiennictwa Maryi przed tronem Miłosiernego Boga. O niezwykłej mocy i pochodzeniu obrazu świadczą chociażby fakty historyczne, m.in. to, że obraz dwukrotnie ocalał z pożarów, wywołanych przez najazdy Kozaków i Tatarów. Jak podają źródła, przed tym cudownym obrazem od wielu lat lud Zamojszczyzny zanosi swoje modlitwy do Bogurodzicy, przez co doznaje szczególnych łask i darów.

Główne sanktuarium

Każdy pielgrzym nawiedzający to miejsce, gdy tylko wejdzie w posiadanie obrazka z wizerunkiem Krasnobrodzkiej Matki, woła z wiarą o dobre życie słowami modlitwy zapisanej na jego odwrocie: „Maryjo, Pani nasza Krasnobrodzka, której życie szczególniej od Betlejem przez Nazaret aż na Kalwarię tak jest podobne do życia naszego – naucz nas tak kochać Boga i ludzi, jak Ty, tak ufnie i kornie pełnić wolę Bożą, jak Ty, tak znosić cierpienia, jak Ty je znosiłaś, i posiąść podobną radość i szczęście, jakie Ty posiadasz w Królestwie Syna Twego w niebie”.