Reklama

Niedziela w Warszawie

100. rocznica urodzin księdza – poety Jana Twardowskiego

Gdy się urodził, po Warszawie jeździły dorożki

Kiedy się urodził w roku 1915, po ulicach Warszawy jeździły dorożki. Całe życie był związany ze stolicą. Tu się wychował, tu ukończył liceum im. Tadeusza Czackiego, potem na Uniwersytecie Warszawskim studiował polonistykę, by wreszcie wstąpić do warszawskiego seminarium. W stolicy został też pochowany

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dzieciństwo spędził przy Elektoralnej w mieszkaniu po Melchiorze Wańkowiczu. Ukończył renomowane liceum im. Tadeusza Czackiego, z czego dzisiejsi uczniowie i absolwenci są bardzo dumni. Potem studiował filologię polską na UW. Miał znakomitych profesorów: Wacława Borowego czy Juliana Krzyżanowskiego. Brał udział w Powstaniu Warszawskim.

Gdy w 1948 r. przyjął święcenia kapłańskie, wkrótce potem napisał w wierszu: „własnego kapłaństwa się boję/własnego kapłaństwa się lękam/i przed kapłaństwem w proch padam/i przed kapłaństwem klękam”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jan od Biedronki

Jako kapłan, pół wieku mieszkał przy kościele Sióstr Wizytek przy Krakowskim Przedmieściu. Był cichym księdzem, w cieniu wybitnych kapłanów, którzy tu działali: najpierw ks. Zieji, potem ks. Bozowskiego.

Do mieszkania Jana Twardowskiego prowadziły strome, kręte schody. Na skrzypiącej podłodze z desek stał tapczan, stary sekretarzyk, zegar z kukułką, klęcznik. W szufladzie „naparstek po mamusi”, „nożyczki”. Na stole „stare fotografie bez których przecież niepodobna istnieć”, „listy z ciszą w środku” i „kapelusz z lat szkolnych co młodość udaje”. Wśród nich rzucało się w oczy zdjęcie matki – pięknej kobiety w koku, w stylowej bluzce z gipiury.

Reklama

Nie było tam rzeczy zbędnych. Drobiazgi bowiem, jak mówił ks. Twardowski, są w życiu bardzo ważne. Na ścianach wisiały różne figurki z drewna, papieru i plastiku. Był ceramiczny osiołek, którego otrzymał od żony Zanussiego, a także wiele innych zwierzątek i kwiatów. I nic dziwnego, wszak z zamiłowania ks. Twardowski był przecież przyrodnikiem. Jeszcze jako chłopak zbierał zielniki, suszył liście, które wkładał później do książek. W młodości chodził też po lasach i polach ze swoim profesorem Gustawem Wuttke. Nazywał po imieniu ptaki, drzewa, zwierzęta, rośliny, kamienie. – Profesor witał je po łacinie i po polsku, a ja uczyłem się od niego tych nazw. Powtarzałem je tak długo, aż zapamiętałem – wspominał. – Kiedy nie wiedziałem, że jarzębina potrafi wyżywić całe stado ptaków i opóźnić ich odlot, powiedział: „Jak ty sobie dasz radę w życiu? Przecież nawet na jarzębinie się nie znasz”. Radził mu: „Nie pisz o ludziach tylko o drzewach”. I pisał, nazywany nieraz „Janem od Biedronki”, „jak odróżnić liść klonu od liścia jaworu”, albo „że kos boi się bardziej w ogrodzie niż w lesie”.

Nie ma ludzi niewierzących

Bezpośrednim stylem bycia przyciągał wielu. Toteż wielu czekało na niego, gdy niezmiennie, przez pięćdziesiąt lat, tuż przed godziną szesnastą, pojawiał się w zakrystii kościoła Wizytek. Siadał przy małym, prostokątnym stoliku, tuż obok kaloryfera, na którym grzała się czarna kotka. I słuchał niekończących się opowieści, zwierzeń, narzekań. Zdarzało się, że ktoś prosił o spowiedź czy chrzest. Opowiadał: – Kiedyś przychodził pewien artysta, który do końca życia deklarował się jako niewierzący. Bardzo go lubiłem. Byłem zdziwiony, kiedy okazało się, że czyta moje wiersze. Czuł chyba w sobie jakąś wewnętrzną pustkę.

Dla ks. Jana nie było podziałów. „Wierzących niewierzących/wszystkich nas połączy/ból niezasłużony/co zbliża do prawdy” – pisał. A największy problem miał zwykle, jak podkreślała zaprzyjaźniona z nim prof. Anna Świderkówna, co powie w kazaniu na pogrzebie niewierzącego. Żegnał wielu znanych literatów: Jerzego Andrzejewskiego, Stanisława Grochowiaka czy Annę Iwaszkiewicz.– Tak naprawdę nie ma ludzi niewierzących. Każdy przecież spotyka się z cierpieniem, ze śmiercią. Wiara nieustannie wkracza w nasze życie – podkreślał.

Życie reżyserią Pana Boga

Niekończących się opowieści, zwierzeń, spowiedzi, słuchał niemal do końca życia. Cierpliwie, bo „czas wtedy przychodzi gdy wcale go nie ma/i w sam raz tyle tylko ile go potrzeba”, jak pisał w wierszu.

Często bywało, że kiedy kończył swój „dyżur” w kościelnej zakrystii i powoli z laseczką w ręku szedł po asfaltowej uliczce do swego mieszkania, by wreszcie odpocząć, przy drzwiach znów czekali na niego ludzie. A on cierpliwie wyjaśniał im, że „życie jest reżyserią Pana Boga”, stąd „nie trzeba szukać odpowiedzi do końca”. I że „Bogu nie stawia się pytań: dlaczego?”.

Ks. Jan Twardowski jest pochowany w Świątyni Bożej Opatrzności w warszawskim Wilanowie.

2015-05-28 10:39

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kard. Dziwisz obchodzi 54. rocznicę święceń kapłańskich

[ TEMATY ]

rocznica

kard. Stanisław Dziwisz

Bożena Sztajner/Niedziela

Jan Paweł II żył w kręgu duchowości Serca Jezusowego i czerpał z niej siłę – mówił kard. Stanisław Dziwisz podczas Mszy św., której przewodniczył w piątek rano w katedrze na Wawelu. Dziś dawny sekretarz świętego papieża obchodzi 54. rocznicę święceń kapłańskich.

Wśród księży, którym w 1963 roku w katedrze na Wawelu udzielił święceń bp Karol Wojtyła, są, oprócz kard. Stanisława Dziwisza, m.in. bp Jan Zając, bp Tadeusz Rakoczy, emerytowany proboszcz wawelski ks. Janusz Bielański czy były rektor UPJPII i kanclerz krakowskiej kurii ks. Jan Maciej Dyduch. W uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa kapłani zgromadzili się w katedrze, by – jak mówił kard. Dziwisz – podziękować za wielki dar święceń, powierzać Bożemu miłosierdziu tych, którzy odeszli już do wieczności i modlić się o „świętych i gorliwych kapłanów, których tak bardzo potrzebuje współczesny świat, a także nasza Ojczyzna i Kościół w Polsce”.
CZYTAJ DALEJ

Tatry: Mandaty za rozświetlenie krzyża na Giewoncie w rocznicę śmierci Jana Pawła II 

2025-04-08 12:15

[ TEMATY ]

Giewont

Agata Kowalska

Straż Tatrzańskiego Parku Narodowego ukarała mandatami po 500 zł dwie osoby, które w 20. rocznicę śmierci Jana Pawła II - 2 kwietnia o godz. 21.37 – rozświetliły krzyż na Giewoncie - dowiedziała się PAP. W tym celu dwóch mężczyzn na szczyt wyniosło lampy akumulatorowe.

Rozświetlenie krzyża w hołdzie papieżowi Polakowi zostało zapoczątkowane w 2005 roku, w dniu pogrzebu Jana Pawła II. Jak co roku, także tym razem poświata ze szczytu była dobrze widoczna z Zakopanego i wzbudziła duże zainteresowanie mieszkańców oraz turystów.
CZYTAJ DALEJ

Skoro Bóg wszystko wie i wszystko może, dlaczego nie przeszkadza złu?

2025-04-11 20:30

[ TEMATY ]

Katechizm

dobro

zło

Katechizm Wielkopostny

Adobe Stock

Wielki Post to czas modlitwy, postu i jałmużny. To wiemy, prawda? Jednak te 40 dni to również czas duchowej przemiany, pogłębienia swojej wiary, a może nawet… powrotu do jej podstaw? W kolejnym dniu naszego katechizmu odpowiedź na pytanie – dlaczego Bóg nie przeszkadza złu, skoro wie i może wszystko?

Czy wiesz, co wyznajesz? Czy wiesz, w co wierzysz? Zastanawiałeś się kiedyś nad tym? Jeśli nie, zostań z nami. Jeśli tak, tym bardziej zachęcamy do tego duchowego powrotu do podstaw z portalem niedziela.pl. Przewodnikiem będzie nam Youcat – katechizm Kościoła katolickiego.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję