Po powrocie Torunia do Macierzy procesje Bożego Ciała mogły wychodzić poza obręb fary Świętojańskiej. Początkowo ich trasa ograniczała się do Rynku Staromiejskiego – w 1921 r. przy 4 ustawionych tam ołtarzach proboszcz ks. Feliks Gollnick odczytał fragmenty Ewangelii i udzielił zebranym błogosławieństwa. Po południu procesja ponownie wyruszyła z fary, by po obejściu rynku wrócić do kościoła na Nieszpory.

Po raz pierwszy procesja Bożego Ciała przeszła ulicami Torunia 16 czerwca 1927 r. Uczestniczył w niej półtora miesiąca po swym ingresie do katedry pelplińskiej biskup chełmiński Stanisław Wojciech Okoniewski. Po Mszy św. w kościele św. Jana, którą celebrował wikariusz generalny ks. prał. Zygmunt Rogala, niedawny proboszcz i dziekan chełmiński, patriota i społecznik, wyruszyła procesja, w której ordynariuszowi diecezji towarzyszyli m.in. starosta krajowy pomorski Józef Wybicki i prezydent miasta Antoni Bolt. Trasa wiodła ulicami: Żeglarską, Rynkiem Staromiejskim, Chełmińską, Wałami, Prostą, Rynkiem Nowomiejskim, Królowej Jadwigi i Żeglarską z powrotem do fary. Ołtarze wzniesiono przed ratuszem na wprost poczty, na pl. Teatralnym pod gmachem starostwa powiatowego, na ul. Warszawskiej przy kościele garnizonowym i na Rynku Nowomiejskim przy plebanii parafii św. Jakuba. Podczas czytania Ewangelii przy ołtarzach wojsko prezentowało broń, a rozpoczęcie i zamknięcie procesji obwieszczały fanfary z wieży ratuszowej.

W 1929 r. uroczystość Bożego Ciała zbiegła się z zakończeniem 1. Kongresu Eucharystycznego Diecezji Chełmińskiej. 30 maja o godz. 9 na rynku Sumę odprawił biskup chełmiński Stanisław W. Okoniewski, a w tym samym czasie w wypełnionym po brzegi kościele św. Jana Mszę św. z kazaniem arcybiskupa Lwowa obrządku łacińskiego Bolesława Twardowskiego celebrował bp Władysław Bandurski z Wilna. W stallach zasiedli m.in. arcybiskup Lwowa obrządku ormiańskiego Józef Teodorowicz i biskup sufragan chełmiński Konstantyn Dominik, a w pierwszych rzędach – generalicja, wojewoda pomorski i inni dygnitarze. Po godz. 11 z kościoła wyruszyła procesja, w której cześć Chrystusowi oddały niespotykane dotąd rzesze wiernych. Uroczystości uwieńczyła Msza św. sprawowana przez abp. Twardowskiego.

15 czerwca 1933 r. po raz pierwszy w toruńskiej procesji Bożego Ciała uczestniczyli prezydent RP Ignacy Mościcki oraz premier Janusz Jędrzejewicz. Po Mszy św. w kościele św. Jana celebrowanej przez ks. inf. Juliusza Bartkowskiego wyruszyła na ulice miasta procesja, w której do pierwszego ołtarza pod baldachimem bp. Okoniewskiemu towarzyszyli: pierwszy obywatel Rzeczypospolitej oraz przedstawiciel torunian Kazimierz Rolewski, prezes Towarzystwa Rzemieślników Samodzielnych. 20 czerwca 1935 r. z powodu ulewnego deszczu uroczystości Bożego Ciała w całości odbyły się w kościele św. Jana (od kilku dni bazyliki mniejszej). Po Mszy św. odprawionej przez dziekana toruńskiego, proboszcza parafii św. Jakuba ks. kan. Leona Kozłowskiego skromną procesję poprowadził bp Konstantyn Dominik. Mieszkańcy Torunia i okolic duchowo włączyli się do uroczystości, słysząc wszystkie dzwony bazyliki, w tym słynny Tuba Dei, rozkołysane przez 12 żołnierzy.

8 czerwca 1939 r., tuż przed wybuchem wojny, odbyła się ostatnia uroczystość Bożego Ciała, której przewodniczył wysłannik ordynariusza diecezji ks. prał. Franciszek Sawicki, wybitny filozof, profesor seminarium duchownego w Pelplinie. Po Mszy św., którą odprawił proboszcz parafii Mariackiej ks. Franciszek Jank, wyruszyła procesja. Niosącemu monstrancje ks. prał. Sawickiemu towarzyszył wojewoda pomorski Władysław Raczkiewicz (niedługo prezydent RP na uchodźstwie) oraz generał broni Leon Berbecki. 3 miesiące później Toruń był pod okupacją niemiecką.