Dekret w sprawie podniesienia świątyni do rangi bazyliki mniejszej został ogłoszony 28 czerwca przez Dykasterię ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. To uznanie historycznego, religijnego i duszpasterskiego znaczenia tej pierwszej w kraju świątyni, położonej na wybrzeżu Zatoki Perskiej. – To stara parafia, obecnie pod jurysdykcją wikariatu apostolskiego, ale powstała z inicjatywy karmelitów w 1948 roku, a następnie została zbudowana (przez Kuwait Oil Company) dla osób, które przyjeżdżały pracować w przemyśle naftowym. Dwa lata temu obchodziliśmy jej 75-lecie – przypomina bp Aldo Berardi.

Kościół o wielkim znaczeniu duchowym i duszpasterskim

To również kościół o ogromnym znaczeniu duchowym, ponieważ – jak wyjaśnia biskup – „wszyscy migranci oraz osoby, które przybyły tu, by żyć i pracować, mogły i mogą praktykować swoją wiarę, oddając się pod opiekę Matki Bożej”.

Świątynia mieści figurę Naszej Pani Arabii – pierwotnie nazwaną Matką Bożą z Góry Karmel – która w 1949 roku otrzymała w Rzymie błogosławieństwo papieża Piusa XII, a w 2011 roku została ukoronowana przez kardynała Antonio Cañizaresa Lloverę w imieniu papieża Benedykta XVI. Jest to więc sanktuarium wielkiej pobożności, zakorzenione w historii – podkreśla wikariusz apostolski. Co więcej, nie bez znaczenia jest fakt, że w regionie o większości muzułmańskiej, gdzie tego typu wizerunki są zakazane, znajduje się figura maryjna. „Uważam, że ma to głębokie znaczenie” – dodaje.

Szczególna więź z Rzymem i przywileje

Tytuł bazyliki mniejszej – jak podkreślono w komunikacie – przyznawany jest przez Ojca Świętego kościołom o szczególnym znaczeniu w życiu liturgicznym i duszpasterskim, które wyróżniają się wartością historyczną, duchową i architektoniczną. Świątynia taka cieszy się szczególną więzią z Rzymem i Papieżem.

Wśród jej przywilejów jest prawo do umieszczania papieskiego symbolu skrzyżowanych kluczy na swoich sprzętach liturgicznych i sztandarach, a także do posiadania „ombrellina” (czerwono-złotego parasola, używanego dawniej do osłaniania Papieża przed słońcem) oraz „tintinnabulum” (dzwonka umieszczonego na drzewcu, sygnalizującego przybycie Papieża).

Pierwsza „bazylika mniejsza” w Zatoce Perskiej

Świątynia Naszej Pani Arabii jest pierwszą bazyliką mniejszą w całej Zatoce Perskiej. Bp Berardi wyraża wdzięczność wszystkim, którzy przyczynili się do uzyskania tego wyróżnienia: od władz lokalnych, przez tych, którzy angażowali się w budowę świątyni i tworzenie wspólnoty wiele lat temu, aż po zgromadzenia zakonne, które od dawna tutaj działają, podtrzymując to nabożeństwo, wikariuszy apostolskich Kuwejtu i Arabii Północnej, a oczywiście także Stolicy Apostolskiej.

Dodaje, że ten kościół jest „kwiatem” tego regionu: nawet podczas wojny iracko-kuwejckiej figura Matki Bożej pozostała strażniczką tej małej świątyni i opiekunką wszystkich, którzy wówczas nie mogli uciec. Dziś jest patronką Zatoki, a więc obu wikariatów – północnego i południowego – a jej uroczystość przypada w drugą niedzielę okresu zwykłego.

Dekret zatwierdzający tytuł

Dekret dotyczący wyniesienia (nr 18/25) – jak wyjaśnia komunikat wikariatu apostolskiego – jest odpowiedzią na formalny wniosek bpa Berardiego, który od początku uznawał wyjątkową i wiodącą rolę tego kościoła w życiu duchowym wiernych katolickich w Kuwejcie i na całym Półwyspie Arabskim. Przygotowanie niezbędnej dokumentacji przez kapucyna o. Roswina Redento Agnelo Piresa i jego zespół było kluczowe dla osiągnięcia tego rezultatu.

„Uznanie ze strony Stolicy Apostolskiej – podsumowuje bp Berardi – jest nie tylko wielkim zaszczytem dla naszego wikariatu, lecz także głębokim potwierdzeniem żywej wiary naszego ludu na Półwyspie Arabskim. Data uroczystych obchodów proklamacji bazyliki mniejszej zostanie ogłoszona wkrótce.

„Młoda i żywa” wiara dwóch milionów katolików

Wikariat Północny obejmuje swą jurysdykcją Arabię Saudyjską, Bahrajn, Katar i Kuwejt. Tworzą go ludzie pochodzący z całego świata, zwłaszcza z Filipin i Indii, ale także z wielu krajów Afryki i Europy. To migranci, którzy w większości przybywają tu do pracy.

„Mamy chrześcijan wszystkich obrządków, można powiedzieć, że jesteśmy prawdziwym wyrazem Kościoła powszechnego. Wszystkie wspólnoty są bardzo przywiązane do swojego języka, w którym sprawują liturgię, oraz do swoich rytów – mówi bp Berardi. – Liczebnie jest nas sporo jak na ten region: 2 miliony katolików w całym wikariacie północnym (plus milion w południowym). Prawie wszyscy to cudzoziemcy, ale są też miejscowi – również kilku Kuwejtczyków z pochodzenia, którzy uzyskali obywatelstwo. To żywa, młoda, pobożna wspólnota."

Udział w obchodach Jubileuszu Młodych

Tu można poczuć tchnienie tej zdrowej niepokoju, o której mówił papież Leon XIV, patrząc na milion dziewcząt i chłopców biorących udział w obchodach Jubileuszu Młodych pod koniec lipca i na początku sierpnia. Wielu przyjechało także z Zatoki.

„Dla nich była to okazja, by osobiście doświadczyć pobożności całego Kościoła zgromadzonego razem” - mówi biskup. „Tutaj musimy przestrzegać pewnych ograniczeń w zewnętrznym wyrażaniu wiary. Dlatego bycie i pielgrzymowanie razem z młodymi z całego świata było dla nich tak ważne. Mogli umocnić się w wierze, modlić się w miejscach męczenników, uczestniczyć w Eucharystii w historycznej bazylice św. Chryzogona, przeżywać na esplanadzie Tor Vergata czuwanie i mszę z papieżem. Potem wrócili do domu i już pracują nad przygotowaniami do następnych Światowych Dni Młodzieży w Korei Południowej w 2027 roku” - dodaje.

Maryjna pobożność i katecheza dla dzieci

To nie wszystko. „W ramach i z pełnym poszanowaniem granic, jakie są nam wyznaczone, udaje nam się organizować również drobne działania pomocowe i wsparcie, zwłaszcza dla pracowników napotykających trudności. Mamy też grupy ruchów, takich jak charyzmatycy, którzy mają tu bardzo silną obecność, wspólnoty maryjne, członków zakonów. Wszystko koncentruje się wokół trzech filarów: mszy świętej, adoracji eucharystycznej i nabożeństwa do Maryi, którym towarzyszą chwile przeznaczone na katechezę dzieci oraz formację świeckich szafarzy” – wyjaśnia bp Berardi.