Każdego roku w procesjach Bożego Ciała uczestniczą dziesiątki tysięcy mieszkańców. Tego dnia dolnośląskie miasta i wsie na kilka godzin zamierają. Nie inaczej jest we Wrocławiu. Niemal na każdej ulicy słychać religijne śpiewy, dzwonki i parafialne orkiestry, a drogi wyścielone są płatkami kwiatów rzucanymi przez dzieci. Zgodnie z tradycją, wywodzącą się jeszcze z XIV wieku, w centrum procesji idzie kapłan z Najświętszym Sakramentem, zaś przy ołtarzach zbudowanych przez grupy parafialne odczytywane są fragmenty Ewangelii. Tego dnia, jak każdego roku, podążający za Jezusem Dolnoślązacy publicznie zaświadczają o swojej wierze.
W historii Wrocławia wiele było religijnych pochodów i manifestacji, które na stałe wpisały się do jego kronik, jak choćby bł. Czesława cudowna obrona miasta przed najazdem Mongołów. W jego dziejach nietrudno też znaleźć wydarzenia związane z uroczystością Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej. W Polsce po raz pierwszy wprowadził tę uroczystość w 1320 r. w Krakowie, późniejszy wrocławski hierarcha, biskup Nankier. Za największą w historii Wrocławia uznawana jest procesja Bożego Ciała z 1997 r. Procesja ta była częścią 46. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego. Z Hali Ludowej do katedry w 1,5-kilometrowym pochodzie przemaszerowało ponad 50 tys. osób, a procesję do poszczególnych ołtarzy prowadzili reprezentanci Afryki, Australii, Ameryki i Europy. W religijnym pochodzie uczestniczyli przedstawiciele wielu krajów, w tym także m.in. z Japonii, USA i Meksyku. W trakcie procesji na niebie wokół słońca pojawiła się tęcza, a ludzie próbowali odczytać znaczenie tego niezwykłego zjawiska.
Od kilku lat bardzo oryginalną formę przyjmuje Akademicka Procesja Bożego Ciała organizowana przez DA Dominik. – Procesja ma być wypełniona radością młodą, spontaniczną, a jednocześnie skierowaną ku Chrystusowi Zmartwychwstałemu, który idzie z nami – mówią jej organizatorzy. Stąd podczas wspólnego marszu, obok ciszy na momentach najważniejszych, nie może zabraknąć głośnego śpiewu, instrumentów i tańca. Procesja ta jest nietypowa również dlatego, gdyż jako jedyna w Polsce odbywa się nocną porą.
Dziękczynienie za odzyskaną wolność i apel o zachowanie duchowego dziedzictwa narodu - to główne tematy nauczania krakowskich biskupów podczas centralnej procesji Bożego Ciała, która przeszła z Wawelu traktem królewskim do bazyliki Mariackiej na Rynku Głównym. „Nasze polskie „dziś” i „jutro” winno być przeniknięte tajemnicą Eucharystii, z której rodzi się miłość, międzyludzka solidarność i społeczeństwo zjednoczone wokół dobra wspólnego” – mówił przy pierwszym ołtarzu bp Damian Muskus OFM. Abp Jędraszewski wezwał do modlitwy za Polskę, o wolność wewnętrzną i wolność narodu. Kard. Dziwisz podkreślał, że jako uczniowie Jezusa "mamy być w środowiskach pracy, nauki i kultury świadkami niepojętej miłości Boga do człowieka".
Centralna procesja Bożego Ciała w Krakowie rozpoczęła się poranną Mszą św. na dziedzińcu przed katedrą na Wawelu, po której wierni przeszli pod pierwszy ołtarz, ustawiony pod kościołem św. Idziego. Umieszczono na nim napis „Chleb dający życie”, a kazanie wygłosił przy nim bp Damian Muskus OFM. Podkreślał on, że „polskiego ducha, polską myśl, kulturę i historię od samego początku ukształtował głód Boga”.
Anastazy pochodził z Rzymu, był synem kapłana Maksymusa (w tamtym okresie duchowieństwa nie obowiązywał jeszcze ściśle celibat).
Na stolicę Piotrową Anastazy został wybrany w 399 r. Szczególną troską otoczył Kościół afrykański. Nawoływał biskupów afrykańskich zebranych na synodzie w Kartaginie w 401 r. do walki przeciwko donatyzmowi.
Chrześcijaństwo bez judaizmu nie istnieje, a współczesny antysemityzm nosi znamiona dawno potępionej herezji - piszą członkowie Koła Naukowego Teologów KUL w nowym stanowisku dotyczącym dialogu chrześcijańsko-żydowskiego. Autorzy dokumentu, powołując się na nauczanie Soboru Watykańskiego II, podkreślają, że dialog z Żydami nie jest opcją fakultatywną, lecz koniecznością dla duchowego zdrowia Kościoła. Poruszono także kwestie stosunku katolików do święta Chanuki oraz literatury talmudycznej, przestrzegając jednocześnie przed postawą „ciasnego symetryzmu” w relacjach międzyreligijnych.
- W odpowiedzi na list otwarty przeciwko rokrocznemu obchodzeniu żydowskiego święta Chanuki na KUL, jako teolodzy postanowiliśmy dokonać przypomnienia katolickiego nauczania i optyki na temat dialogu z judaizmem. Nie robimy tego w duchu kontrreformacyjnym czy konfrontacyjnym, ale po to, by w osobach niemających jakiejś pogłębionej wiedzy w tym temacie rozwiać wątpliwości, jak na to zagadnienie patrzy cały Kościół, z Żyjącym Piotrem na czele. Tak, by nikt nie wziął za nauczanie Kościoła pewnych osobistych wątpliwości czy uprzedzeń takiej, czy innej grupy osób. Jest to wyraz naszej misji kroczenia, jako teolodzy, ramię w ramię z Kościołem, w charakterze uczniów, a nie recenzentów - mówi KAI ks. dr Karol Godlewski z KUL.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
