Wielkim i długo oczekiwanym wydarzeniem, o randze wykraczającej poza społeczność i granice miasta, było poświęcenie placu III Tysiąclecia, pomnika św. Jana Pawła II i sprowadzenia jego relikwii do najstarszego kościoła w Łęcznej
W niedzielę 18 maja uroczystościom przewodniczył abp Stanisław Budzik. Na spotkanie Pasterza, który przywiózł relikwie św. Jana Pawła II, wyszła procesja: poczty sztandarowe, orkiestra Lubelskiego Węgla „Bogdanka” SA, licznie zebrani parafianie, władze miasta i powiatu, przedstawiciele duchowieństwa z całego dekanatu z dziekanem ks. Stefanem Misą i ks. Adamem Lewandowskim, proboszczem lubelskiej archikatedry.
Instalując relikwie w kościele pw. św. Marii Magdaleny, abp Stanisław Budzik modlił się: – Spraw, prosimy, abyśmy dzięki jego nauczaniu z ufnością otworzyli nasze serca na działanie zbawczej łaski Chrystusa, jedynego Odkupiciela człowieka. Dokonując poświęcenia pomnika, Metropolita prosił w imieniu wszystkich, którzy będą kiedykolwiek modlić się na placu III Tysiąclecia przez wstawiennictwo św. Jana Pawła: – Boże, bogaty w miłosierdzie, uprzedzaj swoją łaską ich kroki, broń od wszelkich przeciwności, aby osiągnęli to, czego pragną i szczęśliwie dotarli na spotkanie z Tobą i Twoją Matką.
– Nasze spotkanie przy ołtarzu z relikwiami św. Jana Pawła II jest kontynuacją uroczystości kanonizacyjnych i dziękczynieniem za życie, pasterską posługę, apostolskie nauczanie, cierpienie i czytelny przykład świętości Papieża Polaka – powiedział, witając, proboszcz ks. Janusz Rzeźnik, gospodarz parafii. – Dziękujmy Bogu, że mieliśmy szczęście żyć w czasach Jana Pawła II. Prośmy o pomoc, abyśmy tej wielkiej łaski nie marnowali, lecz ją wykorzystali dla dobra ojczyzny, na pożytek Kościoła i dla naszego duchowego dobra – mówił Ksiądz Arcybiskup.
W odniesieniu do fragmentu Ewangelii, w którym św. Tomasz Apostoł wypowiada niepokój serca: „Panie, nie wiemy dokąd idziesz”, Metropolita przywoływał słowa Chrystusa i apelował: – Niech się nie trwoży wasze serce! Jest Ktoś, kto idzie z nami po kamienistej drodze życia, kto unosi na wzburzonych falach, oświetla najciemniejsze zakamarki życia. Jezus odpowiada: Ja jestem drogą. Tak trudno się nieraz odnaleźć w gąszczu przeciwstawnych opinii, recept na życie, a Jezus woła: Ja jestem Prawdą! Istnieje jeszcze jeden lęk, który głęboko tkwi w każdym z nas: przed cierpieniem, przemijaniem i śmiercią. A Chrystus, który za nas umarł i dla nas zmartwychwstał, przemawia z mocą: Ja jestem Życiem! Nie bójcie się, nie lękajcie się przyjąć Chrystusa. Z takim orędziem stanął przed Kościołem i światem św. Jan Paweł II, który wołał: Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi! Ksiądz Arcybiskup podzielił się także przeżyciami związanymi z kanonizacją Jana Pawła II, która była uroczystością czterech papieży. Nawiązał też do ich nauczania i przywołał słowa wdzięczności papieża Franciszka pod adresem Polaków, którzy mogą być dumni ze swojego rodaka: „Dziękuję narodowi polskiemu za dar Jana Pawła II! Papież Polak nadal nas inspiruje”.
Bogata spuścizna i owoce posługi św. Jana Pawła były motywem łączącym kazanie abp. Budzika i montaż słowno-muzyczny, przygotowany przez młodzież z Gimnazjum nr 1 w Łęcznej pod kierunkiem nauczycieli – Marii Surackiej i Mirosława Kozery. Zwieńczeniem występu było złożenie u stóp papieskiego pomnika kosza niezapominajek. Prezentacja miała miejsce po Mszy św. na placu III Tysiąclecia, który łączy ze sobą stacje drogi krzyżowej i dróżki różańca, wykute w polnym kamieniu. W centrum placu, tak jak w centrum zbawienia świata i życia wszystkich wierzących, stoi odnowiony krzyż misyjny. Wykonaną w brązie postać Papieża na początku dróg: różańcowej i krzyżowej, zaprojektował profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie Karol Badyna. Wszystkie te obiekty zostały wkomponowane w zieleń wielkiego skweru, który będzie stawał się parkiem przeciętym aleją Matki Bożej Fatimskiej.
Dziękując w imieniu parafian – fundatorów placu i ponad 150-osobowego komitetu budowy pomnika, jego przewodniczący Piotr Jastrzębski podkreślał: – Chciałbym przede wszystkim podziękować Panu Bogu za dar Jana Pawła II.
Piękna i wzruszająca uroczystość w promieniach letniego jeszcze słońca odbyła się 5 września 2012 r. w Okrzei (powiat łukowski). Tam, gdzie znajduje się mogiła rodzicielki autora „Quo vadis?” - Stefanii z Cieciszowskich, został poświęcony przez prymasa seniora kard. Józefa Glempa i biskupa siedleckiego Zbigniewa Kiernikowskiego monumentalny pomnik Matki i Syna, wzniesiony z inicjatywy prof. Lecha Ludorowskiego, prezesa Towarzystwa im. Henryka Sienkiewicza Zarząd Główny w Lublinie, dzięki środkom uzyskanym od rodaków z kraju i z zagranicy.
Jak zaznaczył pomysłodawca dzieła - prof. Lech Ludorowski, jest to pomnik oryginalny pod każdym względem. Pierwszy w naszej Ojczyźnie religijny monument Sienkiewiczowski. Interesujące dzieło sztuki zaprojektowane i wykonane przez artystę rzeźbiarza Witolda Marcewicza, swoją urodą dorównujące najpiękniejszym pomnikom w Rzymie i Szczawnicy, autorstwa prof. Czesława Dźwigaja. Należy do największych i najbardziej udanych w całej galerii 21 pomników Sienkiewiczowskich. Wyraża wiele. Przede wszystkim ukazuje matkę, która przekazała talent pisarski Henrykowi, dlatego jego słowa z roku 1900: „Matce mojej zawdzięczam pociąg do literatury” - zostały wyryte na jednej z czterech tablic na potężnym cokole. Drugą wykutą w piaskowcu postacią jest chłopiec, jeszcze gimnazjalista, w objęciu matczynego ramienia pochylający się nad otwartą księgą na kolanach matki - pani Stefania była bowiem pierwszą nauczycielką przyszłego noblisty. Dwa zespolone wspólnym ramieniem krzyże sugerują, że ten chłopiec, któremu matka przekazuje wiarę, będzie w przyszłości wielkim pisarzem katolickim, wiernym Bogu i Ojczyźnie.
Towarzystwo im. Henryka Sienkiewicza wzniosło pomnik Matki i Syna oraz odnowiło skromną płytę nagrobną Stefanii Sienkiewiczowej w miejscu szczególnie ważnym dla tradycji i kultury narodu polskiego. Jest to przestrzeń sakralna, miejsce pamięci, do którego dążą wycieczki krajowe i z różnych stron świata. Tym samym został zrealizowany szlachetny zamysł prof. Ludorowskiego, by to miejsce poddać gruntownej renowacji i podkreślić jego znaczenie pomnikiem godnym świetlanej pamięci Macierzy autora „Trylogii”. Cel został osiągnięty po 4 latach bardzo trudnych, niesłychanie złożonych, skomplikowanych starań oraz wielu niespodziewanych trudności i przykrych wydarzeń. Tak oto szlak pielgrzymi w Okrzei - od kościoła Świętych Apostołów Piotra i Pawła (zbudowanego finansowym i organizacyjnym wysiłkiem prababki pisarza), przez cmentarz parafialny i mogiłę matki, do kopca z pięknym popiersiem Sienkiewicza - zyskał wyjątkowo wartościowy obiekt o wielkich walorach religijno-patriotycznych, estetycznych, historycznych, edukacyjnych, który skłania do refleksji modlitewnej, kontemplacji i nauki.
Nowy pomnik w Okrzei, będąc wyrazem hołdu składanego „zasłużonej dla Polski Matce” - jak czytamy na tablicy frontowej - sławi jednocześnie zasługi jej wielkiego syna. Właśnie służba Henryka Sienkiewicza dla narodu polskiego i wszystkich ludzi w imię miłości Ojczyzny, chrześcijańskiej miłości bliźniego i godności każdego człowieka stanowiła najczęstszy motyw wystąpień podczas uroczystości. Prymas senior kard. Józef Glemp w słowie kończącym Mszę św. powiedział dobitnie: - On odsłaniał nam Polskę. Odsłonił w sposób szczególny w tej przeszłości, kiedy trzeba było dawać życie za Ojczyznę. Sam potrafił służyć, kiedy przyszła wielka bieda i polityczna niepewność. Opierając swoją homilię na wskazaniu św. Pawła: „Jesteśmy sługami”, bp Zbigniew Kiernikowski uczynił Sienkiewicza wzorem człowieka dającego siebie dla drugich i w ten sposób odkrywającego siebie w Bogu. W uzasadnieniu twierdzenia, iż twórca „Quo vadis?” miał wyczucie nie tylko spraw ludzkich i ojczystych, ale i Bożych, Ksiądz Biskup zacytował znamienną wypowiedź Sienkiewicza o książce Ernesta Renana „Żywot Jezusa”: „(...) kto by stracił wiarę, ten by ją mógł odzyskać widząc, jak ten, rozumny zresztą, filister chce, a nie może dostroić się do przedmiotu, który go przewyższa, tak jak np. Alpy przewyższają jakieś narzędzie geometryczne, którymi się je mierzy”.
W poprzedzającym Mszę św. wystąpieniu krajowy duszpasterz środowisk twórczych ks. Wiesław Niewęgłowski nakreślił warunki historyczne działalności Henryka Sienkiewicza i już na wstępie uroczystości skłonił ponad 2 tys. przybyłych do Okrzei rodaków z całego kraju do uzmysłowienia sobie, jak bardzo Polacy potrzebują takich wodzów duchowych jak Sienkiewicz, by wokół nich się jednoczyć wobec zagrażającej Polsce (tak często w historii) polityki europejskiej.
Istotę postawy służby oraz misji narodowej autora „Potopu” pięknie i najdobitniej wyraził prof. Ludorowski tekstami na tablicy memoratywnej pomnika i w akcie erekcyjnym, uroczyście podpisanym i odczytanym w świątyni, a następnie zaniesionym w procesyjnym przemarszu i wmurowanym w fundament monumentu: „Wielki Polak, niezłomny patriota, wielbiący Boga krzewiciel świętej wiary, pisarz katolicki, wierny syn Kościoła, konfrater Ojców Paulinów na Jasnej Górze, człowiek wyjątkowej dobroci i szlachetności, współtwórca Niepodległej Ojczyzny. Klasyk literatury narodowej, autor nieśmiertelnych nowel i powieści - arcydzieł obecnych trwale w kulturze ludzkości. Pierwszy wśród polskich i słowiańskich pisarzy uhonorowany Nagrodą Nobla. Dla swoich wiekopomnych zasług dla Ojczyzny w czasach niewoli przez współczesnych słusznie nazywany Hetmanem Duchowym Polaków i Wielkim Jałmużnikiem Narodu. Niech Jego imię, czyny i dzieła będą błogosławione i pozostaną dla potomnych wiecznym źródłem szlachetności, narodowej dumy i siły”.
Rzesza wiernych, przedstawiciele duchowieństwa i władz państwowych, liczne delegacje szkół oraz instytucji z 50 sztandarami, tudzież potomkowie pisarza byli świadkami doniosłego wydarzenia kulturalnego. Spełniło się pragnienie prezesa Towarzystwa im. H. Sienkiewicza, by odsłonięcie pomnika Matki i Syna stało się „ogólnopolskim świętem narodowym, łączącym Polaków”. Wśród przyjezdnych z odleglejszych stron byli reprezentanci powiatu i miasta Częstochowy, tak znamiennie wpisanej w twórczość i życie naszego Noblisty. Do Okrzei wspólnie udali się autokarem uczniowie placówek Sienkiewiczowskich: Zespołu Szkół z Rzerzęczyc, Szkoły Podstawowej nr 14 i IV Liceum Ogólnokształcącego - jednej z najstarszych w kraju szkół Sienkiewiczowskich.
Fra Angelico: Ukrzyżowanie (San Marco, Florencja).
Sześćsetletni fresk, przedstawiający Ukrzyżowanie Chrystusa, autorstwa bł. Fra Angelico (1395-1455) - jednego z najwybitniejszych malarzy wczesnego Odrodzenia, pieczołowicie odrestaurowano w przyklasztornym kościele św. Dominika we Fiesole koło Florencji. Dzieło, ukryte pod wieloma warstwami farb, odzyskało swój pierwotny blask dzięki wsparciu amerykańskiej organizacji non‑profit Friends of Florence (Przyjaciele Florencji).
Dominikanin Guido di Pietro, w zakonie - Jan z Fiesole, znany jako Fra Angelico, zwany „Malarzem Anielskim” ze względu na swój subtelny, wręcz eteryczny sposób używania barw i światła, łączył średniowieczną duchowość z technicznymi osiągnięciami Renesansu. Jego obrazy były nie tylko wyrazem kunsztu artystycznego, lecz także aktem głębokiego oddania i modlitwy. 3 października 1982 św. Jan Paweł II wyniósł go na ołtarze, ale nie była to klasyczna beatyfikacja, lecz potwierdzenie kultu przez wprowadzenie jego imienia do mszału.
Pielgrzymi, którzy przez kilkanaście dni pokonywali setki kilometrów, 12 lipca przynieśli przed tron Matki Bożej intencje swoje, swoich rodzin oraz całej wsi i rolnictwa
42. Piesza Pielgrzymka Duszpasterstwa Rolników Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej dotarła na Jasną Górę.
Pielgrzymka wyruszyła 2 lipca z Klenicy, a jej trasa prowadziła przez liczne wsie i miasteczka. Pielgrzymi, którzy przez kilkanaście dni pokonywali setki kilometrów, 12 lipca przynieśli przed tron Matki Bożej intencje swoje, swoich rodzin oraz całej wsi i rolnictwa. Modlili się o dobrą pogodę i deszcz, który nawodni ziemię. Modlili się w intencjach papieskich, za naszą diecezję, a także o nowe powołania kapłańskie i zakonne oraz we wszystkich intencjach, które polecono ich modlitwie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
