Tydzień Miłosierdzia odbył się już po raz 69., ale nigdy dotąd nie był obchodzony w okresie wielkanocnym. - Decyzja Konferencji Episkopatu Polski, która zmieniła czas przeżywania Tygodnia Miłosierdzia ma ogromne znaczenie. Przypomina, że chrześcijańskie miłosierdzie jest zakorzenione w nieskończonym miłosierdziu Boga - mówi ks. Wiesław Kosicki, dyrektor lubelskiej Caritas. Zwieńczeniem obchodów było wyjątkowe spotkanie tych, którym cierpienie drugiego człowieka nie jest obojętne.

Służą Bogu ukrytemu w bliźnim

Na zaproszenie ks. Wiesława Kosickiego, 13 kwietnia w lubelskim „Domu nadziei” gościli proboszczowie oraz wolontariusze Parafialnych i Szkolnych Kół Caritas. Spotkanie rozpoczęło się Mszą św., sprawowaną pod przewodnictwem Księdza Dyrektora. - Wyrażam radość, że wokół Chrystusowego ołtarza zgromadzili się ci, którzy każdego dnia, na miarę swoich sił, służą Bogu ukrytemu w bliźnim. To wy jesteście przedłużeniem dłoni Boga; niesiecie miłość i radość tam, gdzie ich brakuje - mówił ks. Kosicki. - Ta Eucharystia i spotkanie zamykają Tydzień Miłosierdzia, który był czasem szczególnym dla Kościoła oraz dla ludzi spod znaku Caritas, ale nie zamykają czasu budzenia wrażliwości serc na potrzeby drugiego człowieka. Pośród nas wciąż jest wiele cierpienia i ubóstwa, z którymi człowiek nie jest w stanie sobie poradzić w pojedynkę. Prośmy Boga o błogosławieństwo, by każdy potrzebujący w ludziach Caritas znalazł odbicie miłosiernego Ojca - mówił Ksiądz Dyrektor.

Uzupełnieniem tych słów stała się homilia ks. Adama Raczkowskiego, wicedyrektora lubelskiej Caritas. Odwołując się do Liturgii Słowa i odczytanego fragmentu o powołaniu diakonów, Ksiądz Dyrektor podkreślił, że głównym powodem ich ustanowienia była posługa charytatywna w Kościele. - Jak niegdyś oni, dziś wy, troszczycie się o ubogich w swoich środowiskach. Jezus powiedział, że ubogich zawsze będziemy mieć wśród siebie i na nas wszystkich spoczywa obowiązek niesienia im pomocy. Nie jest to łatwe, bo coraz mniej osób znajduje środki materialne, by dzielić się z innymi, ale zawsze można podzielić się z bliźnim czasem i miłością - podkreślał ks. Raczkowski. - Człowiek, który przychodzi do nas z prośbą, bardzo często oprócz pomocy materialnej potrzebuje naszej uwagi i czasu, wysłuchania, poważnego potraktowania jego sprawy. Największą biedą współczesnego świata jest bowiem brak czasu dla drugiego człowieka - mówił. Przywołując słowa Matki Teresy z Kalkuty, patronki Caritas, Ksiądz Dyrektor zachęcał wolontariuszy, by w codziennej służbie bliźniemu nie zapominali o tym, co najważniejsze. - Spojrzeć w oczy z miłością, okazać życzliwe zainteresowanie, a dopiero potem zaspokoić potrzeby materialne. Bo pierwszą potrzebą każdego człowieka jest zawsze potrzeba miłości - wyjaśniał. - Prośmy Boga o dar zatrzymywania się nad bliźnim. Może bowiem okazać się, że ofiarowanie serca i czasu jest największym darem, jakim możemy podzielić się z potrzebującym - podkreślał.

Po Mszy św. w auli Caritas odbyła się sesja szkoleniowa, w której eksperci podzielili się z wolontariuszami wiedzą i pomysłami na codzienną pracę. Agnieszka Smreczyńska-Gąbka - ekspert ds. zarządzania i marketingu, przedłożyła referat nt. „W jaki sposób można organizować dzieło charytatywne w parafii, aby zaktywizować parafian do czynnego uczestniczenia w życiu Kościoła?”; Magdalena Pawlak - specjalista ds. fundraisingu, wyjaśniła zgromadzonym co to jest fundraising i jak pozyskiwać środki na działania charytatywne w czasach kryzysu, a Justyna Małyska - ekspert ds. projektów kluczowych Caritas, zaprezentowała funkcjonowanie programu PEAD, w ramach którego najuboższe tereny Unii Europejskiej otrzymują pomoc żywnościową. Sesja szkoleniowa zakończyła się wystąpieniem ks. Kosickiego, który podsumował dotychczasowe działania oraz wytyczył kierunki dalszej pracy.

Wymierna pomoc

Tylko w ostatnim czasie lubelska Caritas wspomogła tysiące osób, zapewniając im, m.in.: żywność, odzież czy środki na leczenie, a przede wszystkim, przywracając nadzieję. Owoce wielkopostnych akcji, prowadzonych zarówno przez centralę, jak i w parafiach, kolejny raz pokazały, że współczesny świat, pełen duchowej i materialnej nędzy, jest bogaty codzienną pracą i miłością aniołów dobroci.

Jak wyjaśnia Joanna Mazurek, rzecznik lubelskiej Caritas, do centrali trafiają już szczególnie cenne dary, jakimi są ofiary najmłodszych, którzy w okresie Wielkiego Postu składali oszczędności do skarbonek Caritas. Te środki zostaną przeznaczone w całości na leczenie i rehabilitację chorych dzieci. - Nie spodziewamy się, że kwota ze skarbonek będzie duża, jednak dzięki środkom m.in. z Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom będziemy chcieli pomóc wrócić do zdrowia co najmniej kilku osobom, których dzieciństwo naznaczone jest cierpieniem - wyjaśnia ks. W. Kosicki.

W okresie przedświątecznym Caritas rozprowadziła ok. 30 tys. „Chlebów dobroci”. W innej akcji, odbywającej się pod hasłem „Tak, pomagam”, a polegającej na zbiórce żywności, udało się przygotować kilkaset paczek z makaronem, mąką, cukrem i konserwami. - Artykuły, którymi podzielili się kupujący w Puławach, Lublinie, Rejowcu Fabrycznym, Świdniku i Krasnymstawie trafiły na wielkanocne stoły osób w trudnej sytuacji materialnej - mówi J. Mazurek. W jej ocenie, wierni z naszej archidiecezji coraz chętniej uczestniczą w dziele „Dar serca”, w czasie realizacji którego aż tysiąc reklamówek ze znakiem serca i krzyża trafiło do parafii. - To nieoceniona pomoc dla osób, które z różnych powodów nie proszą o pomoc bezpośrednio w biurach Caritas. Parafialne zespoły wiedzą jednak, że te osoby bez wsparcia nie dadzą sobie rady i ofiarowują im wypełnione żywnością torby „Dar serca” - mówi Anna Rusinowska, która w lubelskiej centrali Caritas zajmuje się pierwszym kontaktem z potrzebującymi. - Mamy nadzieję, że wystarczy nam środków, by udzielić pomocy tym, którzy zwracają się do nas w trudnych sytuacjach życiowych. Ale to zależy także od ofiarności mieszkańców Lubelszczyzny, dlatego zachęcam wszystkich do podzielenia się z nami jednym procentem - apeluje ks. W. Kosicki.