Polscy oblaci przybyli na Madagaskar 2 grudnia 1980 r., na zaproszenie biskupa Toamasiny – Jérôme Razafindrazak’i oraz misjonarzy monfortenów, którzy borykali się ze spadającą liczbą powołań, a także dużą śmiertelnością misjonarzy (24) w tzw. Dystrykcie Misyjnym Lasów Tropikalnych. Teren ten odznacza się wysokimi temperaturami, wilgotnością, górzystym terenem oraz nie zawsze przyjazną fauną i florą (skorpiony, węże). Pierwsza propozycja przyjęcia misji na Madagaskarze przez oblacką polską prowincję została przedstawiona w roku 1976. Na spotkaniu przełożonych polskich wspólnot oblackich w roku 1977 zastanawiano się i rozważano możliwość przyjęcia nowej misji. Wstępnie ustalono, że będzie to możliwe w roku 1980.

Na koniec 1977 r. ówczesny prowincjał Alfons Kupka OMI i misjonarz z Kamerunu Chrószcz spędzili trzy tygodnie na Madagaskarze, aby na miejscu przyjrzeć się sytuacji tej nowej lokalizacji. – „Zamierzamy z początku wysłać na Madagaskar grupę pięciu misjonarzy. Składałaby się z czterech misjonarzy z Polski oraz przełożonego o. Franciszka Chrószcza, misjonarza pracującego od pięciu lat w Kamerunie. Ojcowie Ci powinni odznaczać się duchem głębokiej wiary i całkowitego oddania się misji. Jest rzeczą konieczną, aby posiadali dobra kondycję fizyczną, bo klimat tropikalny na wyspie nie jest łatwy, a brak dobrych dróg jest utrudnieniem” – pisał do asystenta generalnego ds. misji Marcello Zago OMI, o. Kupka. Po pozytywnej decyzji dotyczącej otwarcia misji, w czerwcu 1979 r., biskup Razafindrazaka, podczas wizyty w Polsce, uczestniczył w święceniach trzech oblatów przydzielonych do pracy w jego diecezji.

Ojciec Franciszek Chrószcz OMI przybył na Madagaskar 12 września 1980 r. Czterech innych oblatów dołączyło do niego w dzień obchodów świętego Franciszka Ksawerego - 3 grudnia 1980 r. Przydzielono ich do pracy w południowej części diecezji Toamasina, wśród plemienia Betsimisaraka: do Marolambo - Jana Sadowskiego OMI, Jana Wądołowskiego OMI i Mariana Lisa OMI, do Ambinanindrano - Franciszka Chrószcza OMI i Romana Krauze OMI. Kolejne lata wytężonej pracy owocowały powołaniami zakonnymi i otwarciem nowych misji w diecezji Toamasina, a następnie w diecezjach: Antananarivo (1992), Fianarantsoa (1997), i Morondawa (2012) oraz na francuskim terytorium zamorskim, wyspie La Réunion (2014). Malgascy oblaci pracują także na misjach m.in. w Hong-Kongu (Chiny).

Uroczystości zostały poprzedzone czterodniowym kongresem (17-21 listopada 2020 r.) pod hasłem: „Wspólnota Apostołów z Jezusem jest wzorem i nadzieją naszego życia”, prowadzonym przez włoskiego montfortanina – o. Pierrino Limonta. Ojciec Limonta był świadkiem przybycia pierwszych misjonarzy na Madagaskar i do dzisiaj współpracuje z oblatami. Kongres zgromadził prawie 50 oblatów. W czasie mszy św. kard. Désiré Tsarahazan’a m.in. powiedział: „Kościół na Madagaskarze jest wdzięczny oblatom za ich pracę. Szczególnie cenimy to, że pracują wśród najuboższych, w bardzo trudnych warunkach ekonomiczno-geograficzno-przyrodniczych, są otwarci na nowe powołania, współpracują od samego początku ze świeckimi. Oblaci postrzegają ewangelizację nie tylko jako głoszenie Chrystusa słowem (co jest bardzo ważne), ale też przez troskę o człowieka: opiekę medyczną, czy edukację”. –„W naszej misyjnej pracy nigdy nie możemy spocząć na laurach, bo wokół nas są zawsze ludzie, którzy pragną zobaczyć Jezusa z bliska. Pokazujemy ludziom miłosiernego, bliskiego Jezusa poprzez nasze codzienne dobre świadectwo chrześcijańskiego życia i gorliwą misjonarska pracę – mówił do uczestników kongresu Mariusz Kasperski OMI, przełożony Delegatury na Madagaskarze, nawiązując do ewangelicznej sceny spotkania Zacheusza z Jezusem (por. Łk 19,1-10). W liturgii, w portowej parafii Notre Dame de Lourdes w Toamasinie, wzięło udział około pięciuset osób.

Aktualnie Delegatura Misjonarzy Oblatów MN na Madagaskarze, wchodzi w skład Polskiej Prowincji Misjonarzy Oblatów. Składa się z prawie 100 oblatów: 48 ojców, 2 braci, 37 kleryków oraz 11 nowicjuszy, zamieszkujących 16 misji (domów zakonnych). Oblaci na czerwonej Wyspie wybudowali kilkadziesiąt kaplic i kościołów, prowadzą także szkoły, przedszkola i ośrodki zdrowia.